Victor Segalen

**Victor Segalen**

Profession:	Escrivan Etnograf Arqueològ Mètge
País:	Bretanha, (francés de nacionalitat)
Data de naissença:	14 de genièr de 1878
Luòc de naissença:	Brest, Bretanha
Data de decès:	21 de mai de 1919
Luòc de decès:	Huelgoat, Bretanha

Victor Segalen, nascut a Brest lo 14 de genièr de 1878, mòrt lo 21 de mai de 1919 a Huelgoat, èra un poèta, e tanben mètge de marina, etnograf e arqueològ francés.

Santuari prèp de Xiao Xiu fotografia de V. Segalen en 1917

Biografia

Aprèp d'estudis de medecina a l'Escòla Principala del Servici de Santat de la Marina de Bordèu^[1], Victor Segalen foguèt enviat en Polinesia Francesa. Li agradava pas de navegar en mar mas profeitava de las escalas per descobrir de novèls païsatges e d'autras culturas e civilizacions. Demorèt a Tahiti en 1903 e 1904. Pendent una escala a las illas Marquesas, comprèt los darrièrs crocadisses de Paul Gauguin, mòrt tres meses abans qu'arribèt. I escriguèt un libre, les Immémoriaux (1907) (Los Immemorials), emai un jornal e d'ensags sus Gauguin e Rimbaud, que sonque foguèron publicats en 1978.

En 1908, anèt en China ont sonhèt las victimas de l'epidemia de pèsta en Manchoria. En 1910, decidiguèt de s'installar en China amb sa femna e son filh. La primièra edition de Stèles (Estelas) se faguèt a Pequin en 1912. En 1914, entreprenguèt una mission arqueologica consacrada als monuments funeraris de la Dinastia Han. Aquel estudi sus las esculturas chinesas foguèt publicat en 1972 (Grande Statuaire chinoise, Granda Estatiaria Chinesa). Concernissent l'estil renovèla lo genre de l'exotisme alara qu'èra encara tròp candid e etnocentric.

En China, encontrèt un dels rars Europèus qu'alara s'i trobavan, lo sinològ bèlga Charles Michel que lo marquèt fòrça e que li inspirèt lo personatge de René Leys.

A la fin de sa mission en China, desirèt d'anar en Birmania abans la fin de 1914 mas coma èra militar, l'11 d'agost de 1914 foguèt mobilizat per la Primièra Guèrra Mondiala.

Moriguèt per accident, segon los estats militars, lo 21 de mai de 1919 dans la selva d'Huelgoat, un exemplar d'Hamlet dins la man. Una ferida al talon et un garròt fa pensar que Segalen se copèt amb una una espasa talhada de biais e que, s'estavanissent, moriguèt d’una emorragia.

En 1934, l'Estat francés l'inscriguèt al Panteon de París coma « escrivan mòrt per França pendent la Guèrra de 1914-1918 »^[2].

Le nom de Victor Segalen foguèt adoptat per una de las universitats de Bordèu, aquela ont faguèt sos estudis (Universitat Victor-Segalen Bordèu 2), e per la Facultat de Letras e Sciéncias socialas de Brest, sa vila mairala, e pel Licèu francés internacional de Hong Kong.

Òbras

A dreuz an Arvor, 1899.
L'observation médicale chez les écrivains naturalistes, (L'Observacion medicala pels escrivan naturalistas) Tesi, Bordèu, 1902 (document electronic).
Les Immémoriaux (Los Immemorials) (jol pseudoním de Max Anély), 1907.
Stèles (Estelas), 1912.
Peintures (Pintura), Gallimard, 1916.
Essai sur l'exotisme (Ensag sus l'exotisme)– Fata Morgana, 1978.
Dans un monde sonore (Dins un monde sonor)– Fata Morgana, 2010

Parucions postumas

Orphée-Roi, 1921.(Orfèu Rei)
René Leys, 1922.
Mission archéologique en Chine (Mission arquelogica en China)(en collaboracion amb Gilbert de Voisins e Jean Lartigue), 1923-1924.
Équipée. De Pékin aux marches tibétaines…, (Equipada. Depuèi Pequin a las marchas tibetanas) 1929.
Voyage au pays du réel (Viatge al país del real)(1929)
Lettres de Chine (Letras de China) (1967)
La Grande Statuaire chinoise (La granda estatuaria chinesa)(1972)
Briques et tuiles (Bricas e teulats) (Fata Morgana, 1975)
Journal des îles (Jornal de las illas) (1978)
Le Fils du ciel : chronique des jours souverains (Lo Filh del cèu: cronica dels jorns sobeirans) (1985)
Un grand fleuve (Un grand flum) (prefaci de Jean Esponde) -, Atelier de l'agneau éditeur, 2006
Les Marquises (Las Marquesesas), extrach de Journal des Iles (Jornal de las illas), seguit de Cyclone dans les îles Tuamotu (Ciclon dins las illas Tuamotu (prefaci de Jean Esponde) - Atelier de l'agneau éditeur, 2011

fonts

Referéncias

↑ Victor Segalen foguèt estudiant e obtenguèt son títol de doctor en medecina a la Facultat de Medecina de Bordèu, mas coma nombre de Brestés e Bretons del litoral, tanben èra disciple-mètge a l' Escòla Principala del Servici de Santat de la Marina e de las Colonias (147 Cors de la Marna a Bordèu), nomenada pels Bordeleses, Escòla de Santat Navala, puèi EPSSM (Escòla Principala del Servici de Santat de la Marina, dicha, dins lo mitan maritim, La Principala). Uèi, es, a Bordèu e sul meteis site, una partida de l' Escòla del Servici de Santat de las Armadas.
↑ Vejatz (fr) ficha oficiala.

Bibliografia

(fr) Victor Segalen, Henry Bouillier, Mercure de France, 1961
(fr)Victor Segalen (choix de textes), présentation par Jean-Louis Bédouin, collection Poètes d'aujourd'hui, Seghers, 1963
(fr)Victor Segalen (choix de textes), étude de Jean-Louis Bedouin, collection Poètes d'aujourd'hui, Seghers, 1973
(fr)Regard, espaces, signes, Victor Segalen (actes d'un colloque organisé par Eliane Formentelli), L'Asiathèque, 1979
(fr)Victor Segalen : le voyageur des deux routes, Gabriel Germain, Rougerie, 1982
(fr)Victor Segalen, Claude Courtot, collection Les Plumes du temps, H. Veyrier, 1984
(fr)Victor Segalen, l'origine et la distance, Christian Doumet, Champ Vallon, 1993
(fr)Victor Segalen, Les cahiers de l'Herne, 1998

Articles

(fr)Victor Segalen, les tribulations d'un poète en Chine, Simon Leys, Le Figaro, 03.02.2005 (France-Mail-Forum n° 37)
(fr)L'exotisme de Segalen, Simon Leys, Lire, n° 139, avril 1987, également paru dans Essais sur la Chine, Simon Leys, Robert Laffont (Bouquins), 1998, p. 756-767.

Filmografia

(fr)Victor Segalen Regards sur la Chine, filme documentari de Maria Zinfert, China, 2008, 55', programat sus Arte lo 29 de genièr de 2011

Articles connèxes

Ligams extèrnes

(fr) Fondacion Victor Segalen lo site
(fr)[1]
(fr)Stèles (tèxte integral)
(fr)Stèles 古今碑錄 (tèxte integral e fonts sinologicas)
(fr)Équipée (tèxte integral e noticia biografica)
Associacion Victor Segalen : (fr)lo site e lo blòg

[1] Victor Segalen foguèt estudiant e obtenguèt son títol de doctor en medecina a la Facultat de Medecina de Bordèu, mas coma nombre de Brestés e Bretons del litoral, tanben èra disciple-mètge a l' Escòla Principala del Servici de Santat de la Marina e de las Colonias (147 Cors de la Marna a Bordèu), nomenada pels Bordeleses, Escòla de Santat Navala, puèi EPSSM (Escòla Principala del Servici de Santat de la Marina, dicha, dins lo mitan maritim, La Principala). Uèi, es, a Bordèu e sul meteis site, una partida de l' Escòla del Servici de Santat de las Armadas.

[2] Vejatz (fr) ficha oficiala.

[1]

[2]