Senat dels Estats Units d'America

Lo senat dels Estats Units d'America (en anglés: United States Senate) es la cambra nauta del Congrès dels Estats Units, que, amb la Cambra dels Representants dels Estats Units - la cambra bassa - constituís la legislatura dels Estats Units. La cambra del Senat es situada dins l'ala nòrd del Capitòli a Washington.

Lo sagèl del Senat dels Estats Units d'America.

La composition e los poders del Senat son establits dins l'Article Primièr de la Constitucion. Cada Estat, quina que siá sa populacion, es representat per dos senators que servisson cadun per sièis ans. La cambra del Senat se situa dins l'ala nòrd del Capitòli, a Washington, DC. La cambra dels Representatants se ten dins l'ala sud del quita bastit..

Lo Senat ten diferent conselhs e consentiments de poders que non pas la Cambra dels representants, per exemple l'eleccion dels Vice Presidents en cas de non majoritat dins lo Collègi electoral, consentir lo tractats coma precondicion a la ratificacion e consentís o confirma los emplecs de secretaris de cabinet, jutges federals, oficis federals, e mailitars, oficièrs de la reglamentacion, ambassadors, e d'autres oficièrs dels ervicis en unifòrme, e tanben coma tribunal dels proceses dels oficiièrs d'impeached. Lo Senat es sovent considerat coma lo còrs mai deliberatiu e prestigiós , mai que la Cambra dels Representatants, a causa de son tèrme mai long, de da talha mai pichona, e de las circonscripcions mai pichonas, qu'istoricament mena a una atmosfèra mai collegiala e mens partisana. Als EUA, al Senate s'i referís coma lo "mai grand còrs deliberatiu del mond".

Istòria

Los redactors de la Constitucion creèron un congrés bicameral d'enprimièr coma compromés entre aqueles qu'estiman que cada estat, per que sobeiran, deuriá èsser representat de biais egalitàri, e aqueles que penson que lo legislatiu deu representar directament lo pòble, coma o fa la Cambra de las Comunas del Reialme Unit. Aquela idèa d'aver una cambra representant lo pòble a egalitat, e una autra donant egala representacion als Estats quina que siá sa populacion, se nomena lo Compromés de Connecticut. Tanben èra lo desire d'aver doas Cambras per que se realize una verificacion mutuela. Una devent èsser la "Cambra del Pòble" directament elegit pel pòble, e de cort tèrme obligant los representatants a demorar pròche close de lors electors. l'autra vòl representar les Etats per que demoren lor sobeirnatat levat los poders expressèsament delegatats algovèrn nacional. Lo Senate es pas el que vòl representar de bais egal lo pòble dels EUA. La Constitucion prevei que l'aprobacion d'ambedoas cambras es necessària per que passe una legislacion..

Pel pimièr còp convocat en 1789, lo Senat dels EUA foguèt format sus l'example de l'antic Senat roman. Lo nom ven de senatus, latin per conselh dels ancians (de senex volent dire òme vielh en Latin).

James Madison made faguèt lo comentarseguent sul Senat:

Lo Congrés nos rebat totas las nòstras fòrças e flaquesas. Rebat nòstras diosincrasias regionalas, nòstras diversitats etnica, religiosa, e raciala, nòstra multitud de professions, e nòstres espètres de totas opinions de la valor de la guèrra cap a la guèrra de las valors. Lo Congrés es lo còrs mai representatiu del govèrn ... Lo Congrés es subretot encargat de reconciliar nòstres diferents punts de vista sus las grandas questions de politica publica del temps. —Smith, Roberts, and Wielen

La Constitucion establís que pas cap d'amendament constitucional seriá creatat per privar un Etate d'un vòte egal al Senat sens lo consens de l'Estat. Lo Districte de Colúmbia e los territòris an pas lo drech a la representacion que siá a la Cambra oo al Congrés, Lo Districte de Colúmbia elegís dos senator amagats, mas son d'offcièrs del govèrn de la Ciutat del districte e non membres del Senat dels EUA.. Los EUA an 50 Estates demuèi 1959, alara lo Senat a 100 senators dempuèi 1959.

La disparitat entre lo mai e lo mens poblat Estats aumentèt dempuèi lo Compromés de Connecticut, que grantís per cada Estat dos members al Senat e al mens un member de la Cambra dels Representatants, per un total minim de tres electors presidencials, quina que siá sa populacion. En 1787, Virginia aguèt 10 còps mai de populacion que Rhode Island, e mai ara Califòrnia a 70 còps mai de populacion que Wyoming. Es a dire qu'unes ciutadans son efectivament representats melhor segon lo pes de lor Estat al Senat. Los sètis a la Cambra dels Representants son gaireben repartits segon la populacion de cada estat, redusent la disparitat de representation.

Historical graph of party control of the Senate and House as well as the Presidency

Abans l'adopcion del dètz-e-seten Amendament en 1913, lo senators son elegits al vòte universal elected segon las legislaturas dels Estats. Abans l'adopcion del dètz-e-seten Amendament en 1913, lo senators son elegits al vòte universal elected segon las legislaturas dels Estats.

Membres

Condicions

L'Article I, Seccion 3 de la Constitucion establís tres condicions per venir senators: 1) aver mai de 30 ans, 2) èsser citadans dels EUA dempuèi 9 ans o mai, e 3) èsser abitants dels Estats que pretendon represar al moment de lor eleccion. Las qualificacion d'Edat e de ciutadanetat per èsser senators son mai constrenhent qu'aquelas pels representatants. Dins Federalist No. 62, James Madison justificat l'aranjament arguissent que "la fisança al senator" demanda "un mai grand espandiment de l'informacion e estabilitat de caractèr".

Lo Senat (e non pas lo judiciari) ies lo sol jutge de las qualificacions dels senators. Los primièrs ans, pasmens lo Senat examinèt pas pro las qualificacions desl sieus members. Alarat, per tres senators i aguèt dèca d'Edat e foguèron admeses al Senate: Henry Clay (29 ans en 1806), Armistead Thomson Mason (28 ans en 1816), e John Eaton (28 ans en 1818). En 1934, Rush D. Holt Sr. foguèt elegit a l'Edat de 29; e esperèt n'avar 30 (lo 19 de junh seguent) per prene son ofici. En Novembre de 1972, Joe Biden foguèt elegit a l'eadat de 29, mas aviá fach los 30 abans lo jurament en genièr de 1973.

Eleccions e durada

Al començament, los senators èran causits segon las legislaturas de l'Estat, e non pas per sufragi universal. Al començament del sègle XX, las legislaturas de mai de 29 Estats avián aprovat per referendums l'eleccion al sufragi universal. Lo sufragi universal pel Senat foguèt estandardizat federalament en 1913 per la ratificacion de detz-e-seten Amendament.

Durada

Lo senators servisson per un periòde de sièis ans cadun; los mandats son escalonats de tal biais que gaireben un tèrç dels sètis es provesit cada dos ans. Aquò se realizèt divisant los senators de 1èr Congrés en terces (nomenats classas), que los mandants del primièr tèrç èra de dos ans, los mandats d'un autre tèrç s'acabèron après quatre an, e los mandats del darrièr tèrç s'atudèron après sièis ans. Aquel aranjament contunhèt après l'admission d'Estats novèls dins l'union. l'escalonament dels mandats s'organiza que los dos sètis per un meteis Estate se realizan pas dins la meteissa eleccion generala, levat quand la vacança de miègmandat s'acaba.

La Constitucion fixa la data de convocacion del Congrés —Article 1, Seccion 4, Clausula 2 d'en primièr lo tresen jorn de Decembre. Lo trenten Amendament cambièt l'obertura de la sesilha lo tres de genièr, al mens que ne legifèron un jorn different. Lo meteis Amendament establís que lo Congrés s'assemble al mens un còp cada an e autoriza lo Congrés a determinar las datas de convocacion e d'ajornament e autras datas e oraris que desira. Article 1, Secion 3 prevei que lo President a lo poder de convocar lo Congrés per d'escasença extraordinàrias a sa discrecion.

Eleccions

Las eleccions pel Senat se debanan lo primièr dimaç del primièr diluns de novembre los ans pars, lo Jorn de l'Eleccion, e coïncidís amb las eleccions de la Cambra dels Representants Los senators son elegits dins lors Estats dins son ensemble. Dins fòrça Estats (dempuèi 1970), s'organizan una eleccion pimària dins los partits Republican e Democrat, amb l'eleccion generala seguent unes meses mai tard. Las règlas de l'accés l'escrutinh pels candidats minoritaris e independents varian d'un Estat a l'autre. Lo ganhant es lo candidat que recep una majoritat relativa del vòte popular.

Vacança de Miègmandat

Lo detz-e-seten Amandament exigís que los pòstes vacants a miègmandat al Senat sián causits per d'eleccions espéciales. Cada còp qu'un Senator seu èsser nominat o elegit, lo secretari del Senat manda un dels tres formularis al governaire de l'Estat per informar formalament per certificar la nominacion del Senator novèl. Se una eleccion especiala per un sèti coïncidís a l'eleccion generala per un autre sèti dins l'Estat, cada sèti es contestat d'espese. Un senator elegit dins una election especiala pren son ofici tan lèu que possible après l'eleccion e servís until the original six-year term expires (i.e. not for a full term).

Lo detz-e-seten Seventeenth Amendament also permet a al legislatiu de l'Estat de donar lo poder als governaires "Per far de nominacions temporàrias fins a que los pòstes vacants siá ocupats per l'election". Lo nomenat temporari pòt d'esperel se far elegir dins una election especiala.

Jurament

La Constitution demanda que los senators juran o afirman sus la Constitucion. Lo Congrés prescriu lo seguent jurament:

Salari e avantatges

Lo salari annal per cada senator, dempuèi 2009, es de 174,000$; lo president pro tempore e los cap de partit recevon 193,400$.

En mai dels salaris, los senators recebon los avantatges per la restirada e santatlos meteisses que los autres emplegats federals, e son plenament aquerits après cinq ans de servici.

Los senators son vists come figura politica màger, mai granda que los membres de la Cambra dels Representatants que son mens nombroses, e que servisson mai de temps, mai sovent representan de circonscripcions mai grandas, fan session dins mai de comitats, e emplegan mai de mond. Fòrça mai de senators foguèron nominats a la presidéncia que ne foguèron los Representants. Tres senators (Warren Harding, John F. Kennedy, e Barack Obama) foguèron elegits alara que seriviguèron lo Senat, alara que sonque un Representant (James Garfield) foguèt elegit president.

Expulsion e sanccion disciplinàrias

Lo Senat pòt exclure un senator amb dos terses dels vòtes. Quinze senators foguèron foguèron remandats dins l'istòria del Senat fins a 1862 e pas mai après. Mas unes d'aqueles causiguèron de demissioar puslèu que de far fàcia a la procedura de remandament. Tanben lo Senat censurèt e condamnèt de senators; la censura demanda pas que la majoritat simpla e remanda pas lo senator. Unes senators causiguèron de se retirar de l'eleccion seguenta puslèu que de far fàcia a una censura o remandament.

Partits de la majoritari e de la minoritari

Lo "Partit de la majoritat" es lo parit politic qu'en en najoritat de sètis o pòt formar una coalicion o un comitat amb una majoritat dels sètis; se dos o mai partits son egals, l'apartenença del vice president determina quin partit es majoritari. Lo seguent mai grand partit es lo partit minoritari. Lo president pro tempore, presidents dels comitats, e d'autres oficials son mai sovent del partit majoritari; i a de contrapartidas (per ex, l'òrdre de classament als commitats) pel partit minoritari. Los independents e members dels autres partits (del moment que s'uniguèron pas als partits mai grand) son pas considerat per causir quin es lo partit majoritari.

Plaçament

Lo Partit democrata tradicionalament sieta a drecha de l'escritòri del President, e lo Partit republican tradicionalament sieta a sa drecha, quin que siá la majoritat dels sètis. Sus aquel subjècte, lo Senat diferís de la Cambra de la Comunas del Reialme Unit e dels autres  House of Commons of the United Kingdom e dels autres organs parlamentaris del Commonwealth e endacòm mai.

Oficis

L'ala del Senat al Capitòli, Washington, D.C.

Levat lo President del Senat, lo Senat elegís los sieus oficièrs, que mantenon l'òrdre e decorum, mena e planifica lo trabalh legislatiu e executiu del Senat, e interpretan la règlas del Senat, practicas e precedents. Fòrça oficièrs non member oficièrs son tanben engatjats per menar l'ordinari del senat.

Presidéncia del Senat

Segon la Constitucion, lo Vice president servís de President del Senat. Pòt votat al Senate (ex officio, qu'es pas d'esperel(a) membre elegit del Senat) en cas d'egalitat, mas n'es pas obligat. Per una granda partida de l'istòria de la nacion la tasca de presidir las sessions del èra una de las oligacions del vice president. Demuèi los 195, los vice presidents presidèron rarament lo debats del Senat. Mas presidèron pas que per d'escasenças ceremonials, o a vegada per anonciar lo result de vòtes o nominacion d'importança, o per de vòte quichats.

La Constitucion autoriza lo Senate a elegis president pro tempore (Latin per "president del moment") que presida la cambra en l'abcéncia del vice president, es segon la costuma, lo senator del partit majoritari qu'a lo temps mai lond de servici de contunh. Coma lo vice president, lo president pro tempore presidís pas abitualament lo Senat, mas sovent delegata la responsibilitar a un senator de la majoritat, sovent per un temps d'una en rotacion. Mai sovent, los membres recentament elegir lor es pas demandat de presidir ambans que sián abituats a las règlas e proceduras de l'organ. A d'escasenças raras , lo cap de la majoritat presida brevament per cridar la session.

L'oficièr de la presidéncia seta dins la cadièra al frent de la cambra del Senat. Los poders de l'oficier de la presidéncia es mendre qu'aqueles del President de la Cambra dels representants. Lo president crida un dels senators per que parle e anoncia lo results dels vòtes.

Caps de partit

Cada partit elegís los caps de partit del Senat. Floor leaders act as the party chief spokesmen. Lo cap de la majoritat del es responsable del contraròtle de l'agenda de la cambra chamber organizant los debats e vòtes. Cada partit elegís de caps assitents que lo trabalh es de s'assegurar que los senators del partit vòtan segon lo desirs dels partits.

Oficièrs non membres

En mai del Vice President, lo Senate a diferents oficièrs non membres. Lo cap adminsistratiu del Senate es lo the Secretari del Senat, que s'ocupa dels enregistraments publics, disbuir los salaris, contraròtla l'acquisicion de las provisions, e supervisa los grafièrs. Lo secretari assistent del Senat ajuda lo trabalh del secretari. Un autre oficièr es lo Sergent d'Armas que, coma agent en cap de l'aplicacion de las lei del Senat, manten òrder e la seguretat osul domèni del Senat. La polícia del Capitòli s'ocupa de la polícia abituala, amb lo sargent d'armas d'e primièr reponsable de la vigiléncia generala. Los autres salariats son lo capelan, qu'es elegit pel 'Senat, e Pages, que son nomenats.

Procedura

Sessions

Un burèl tipica del Senat

Lo Senate seguís lo siueu reglament interior. Coma la Cambra dels representants, lo Senate s'amassa dins lo Capitòli a Washington, D.C. A un tèrme de la cambra del Senat i a un empont ont presidís lo president. Al gra inferior de l'empont se tenon los grafièrs e oficièrs. Cent burèls son rengats dins la cambra seguent un esquèma miègcircular e son divisat per una larga alèa centrala. Per tradicion, los Republicans setan a la drecha de l'alèa e los Democratas a esquèrra, fàcia a la presidéncia. Cada senator cusís un burèl segon l'ancianetat al sen del partit. Per costuma, lo cap de cada partit setaal primièr reng lo long de l'alèa. La sessions del Senat se dubrisson per una preguièra especiala o una invocacion e s'amassan en setmanas. Las sessions son mai sovent publicas e transmesas a la television.

La procedura del Senat depend pas sonque de las règlas, mas tanben sus una varietat de costumas e tradicions. Lo Senat sovent renoncia a unas de sas règlas estricta per consens unanim. Los acòrdis de consens son sovent negotiats entre caps dels partis. Un senator pòt blocar un tal acòrdi, mas en practica, es rare. L'oficièr president ratifica las règlas del Senate, e pòt avertir los members que ne desvian. L'oficièr president a vegada utiliza lo martèl del Senate per manténir l'òrdre.

La Constitucion prevei qu'una majoritat del Senat constitutís un quorum per de session de trabalh. segon las règlas e costumas del Senat, un quorum es sempre supausat present al mens qu'una crida al quorum explicit siá demandat. Un senator pòt far una crida al quorum rare en prctica. Las cridas al quorum son sovent utilizadas per ajornar los procediments. Un còp l'ajornament se vòl acabar un senator pòt demandar lo consens unanim per renonciar a la crida del quorum.

Debat

Lo debate seguís de règlas adoptadas pel quita Senat. Pendent lo debate, los senators parlan pas que quand son cridats per l'oficièr president, mas lo president deu reconéisser lo primièr senator que pren la paraula. Pasmens, l'oficièr president a pauc de contraròtle sul cors del debat. Abitualament, lo cap de la majoritat e lo cap de la minoritat Minority s'acòrdan sus las prioritats als debats quitament se un autre senator se lèvad'en primièr. Totes los discòrs deveon èsser adreçats. Mai sovent, los senators se cridan pas d'espereles amb lor noms, mas per los Estate o posicion, dins de formulas coma "the senior senator from Virginia", "the gentleman from California", o "my distinguished friend the Chairman of the Judiciary Committee". Los Senators s'adreçan al Senat de pé a costat de lor burèl.

Levat unas restrictions sul contengut dels discors; i a pas d'obligacion que los discors siá pertiment amb la matèria.

Lo reglament del senat prevei quun senator pòt pas far mai de dos discors sus una mocion o projècte lo meteis jorn legislatiu. Un jorn legislatiu comença quand lo Senat es convocat e s'acaba a l'ajornament; alara, coïnsidís pas amb lo jorn calandièr. Lo longor del discors es pas limitada per las règlas; alara, my sovent, los senators parlan tant de temps que lor plai. A vegada, lo Senata adòpta un consens unanim impausant de limitas. Dins d'autres cases (fper example, pel procediment budgetari), las limitas son impausadas pes estatut. Pasmens, lo drech a un debat illimitat es mai sovent preservat.

Obstruccion e trencadura

Lo filibusterisme es una tactica utilizada per far obstuccion al projècte e mocions per prolongacion del debat indefinidament. Un filibustaire pòt començar un discors long, de mocion dilatòria, e una lista granda de proposicion d'amendaments. Lo Senat pòt trencar un filibusterisme amb una cloture. Dins fòrces cases, aquela trencadura necessita lo supòrt  dels tres cinquen del Senat. Mas en practica la mença d'un filibustisme es mai importanta que son usatge. Istoricament, la cloture foguèt rarament invocat.

Vòte

A la conclusion del debat, la motion en question es mesa al vòte. Lo Senat sovent vòta a la votz. L'oficièr president introdutz la question, e los Members respondon o "Yea/Aye" (en favor de la mocion) o "Nay" (contra la mocion). L'oficièr president anonça lo resultat del vòte per voces. Un senator, pasmens, pòt contestar l'evaluacion de l'oficièr president e demandar un vòte nominal. Quand lo vòte nominal es demandat, lo grafièr crida lo ròtle del Senat segon l'òrdre afabetic; los senators respondon a la crida de son nom. lo Senator qu'es pas present dins la cambra a la crida del sieu nom pòt encara votar del moment que lo vòte es obèrt. Lo vòte s'acaba a la discrecion de l'oficièr president, mas deu lo daissar obèrt pendent quiza minutas. Se lo vòte es egal, lo vice president, s'es present, es abilitat per desnosar lo vòte. Se lo vice president es pas present, la motion cai.

Session tancada

En escasenças, lo Senate pòt menar a una session tancada o secrèta. Pendent una session tancada, las pòrta son barradas, las cameras apagadas, e los balets son completament de tota persona que jurèt pas lo secret. Las session tancadas son raras e se debanan quand lo Senate discuta de subjècte sensibles coma d'informacions criticas sus la seguretat nacionala, de comunicacions privadas del president, o la deliberacions pendent la procedura d'impeachment. Un senator pòt demandar e forçar una sessin tancada se la mocion es segondada per al mens un autre membre, mas un acòrdi arriba mai sovent abans. Se lo Senate aprova pas que se revele la transcripcion secrèta, la transcripcion es servada al Service de Seguretat e sul còp mandat als arcius nacionals. Lo procedura demora  The proceedings demoran sagelat fins a que lo Senat vòte per levar l'injunccion del secret.

Calendièrs

Lo Senate ten lo Calendièr del Senat e un Calendièr Executiu. Le primièr identifica los projècte de lei e las resolucions pendentas de las accions del Senat. Lo segons identifica la resolucions executivas, tractats, e las nominacion reportadas pel(s) comitat(s) en espera de l'accion de Senat. Ambedos son meses a jorn quotidianament dins una session del Senat.

Comitats

Pèça 226 utilizada pel comitat judiciari del Senat

Lo Senate utiliza de comitats (e soscomitats) sus un varietat de subjèctes. Lo ple del Senat nomena los membres del comitat. En practica, pasmens, la causida dels membres la fan los partits politics. Mai sovent, cada partit observa las preferencias individualas dels senators, amb prioritat d'ancianetat. Cada partit se vei atribuir los sètis dels comitats en proporcion las fòrças politicas globalas.

I a 16 comitat màger, cadun aven de competéncias sus un subjècte coma las finaças o las relacions internacionalas. Cada comitat permanent pòt examinar, modificar e raportar de projèctes de lei que son de sa competéncia.

Lo Senate a d'autres comitats particular e especials. La legislation ise referís a aqueles comitats, pasmens se lo trabalh màger o reliza los comitats permanents. De  comitats pòdon s'establic ad hoc sus de subjècte especifics; per exemple istoric, lo comitat del Senat sul Watergate.

Lo Congrés compta de comitats mixtes committees, amb de membre dels Senat e de la Cambra dels representants. De comitats mixtes supervisan d'organismes de govèrn independets; per exemple aque que supervisa la bibliotèca de Congrés. D'autres comitats mixtes fan de rapòrts explicatius. Pasmens, lo poder desl comitats mixtes es fòrça mendre que los permanents.

Cada comitat e soscomitat es menat per una cadièra (umai sovent un membre de la majoritat). Anta, la cadièra d'un comitat se determinva  committee chairs se donavan pas que per ancianetat; fin finala, de senators fòrça vielhs contunhavan a ocupar la cadièra malgrant infernitat e senilitat. La cadièras dels Comitat es elegit, mas, en practica, l'ancianetat es rarament desavoada. An un grand poder: contraròtlan l'agendà, e de decidir, s'escai, quant de temps se considèra sus un subjècte; agisson amb lo poder de desaprovar e ajornar un subjècte e la nominacion pel president; contraròtla al plen del Senat la considerction desl subjècte que lo comita pòrta. Lo reglament e costumas del Senat foguèt reformat dins los ans 1970. La cadièra dels presidents dels Comitats a mens de poder e son pus modèstes e collegials dins l'exercici qu'abans la reforma.

Foncions

Legislacion

Los projèctes de lei se pòdon introdire dins quina que siá la cambra Congrés. Pasmens, l'Origination Clause de la Constitucion prevei que los projècte al subjècte de la fianças publicas an per origina la cambra dels Representatants. Alara, lo Senat a pas lo poder d'inciar los projèctes ipausant las taxas. Mai, la cambra dels Representants sosten que lo Senat pas lo poder d'iniciativa sus las depensas federalas.. Las disposition constitutionalas interdisant l'iniciativa en finaças publicas al Senat es basat sus la pactica de Parlament Brintanic, ont sonque la Cambras de la Comunas pòt èsser a l'origina de talas mesuras.

L'aprobacion d'ambedoas cambras es obligada per que quin que siá projècte, e tanben aquelas de las finanças publicas, venga una lei. Ambedoas cambras devon aprobar la meteissa version del projècte; s'i a de diferéncias, los pòdon resòlvre s'enviant d'amandaments en anar e retorn o per un comitat de conferéncia, incluissent de members d'ambedos organs.

Contraròtle e contrapes

La Constitucion prevei diferenta foncions unicas pel Senat que constituís sa capcitat de far lo contraròtle e contrapes "check and balance" amb los poders dels autres elements del Govèrn Federal. Inclutz la mandat que lo Senat pòt conselhar e deu cincentir a unas de nominacions governamentalas del President; tanben lo Senat deu cencentir a totes los tractacts treaties amb los govèrn estrangièrs; es lo tribunal de totes los impeachments, e elegís lo vice president dins l'escasença que pas degun atenguèt la majoritat dels vòtes electorals.

Lo Senat a lo poder d'introduire los impeachments; aquela gravadura de Theodore R. Davis mòstra lo procés d'impeachment del President Andrew Johnson, 1868

Bibliografia

Istrias oficial del Senat

• Biographical Directory of the United States Congress, 1774–1989

The following are published by the Senate Historical Office.

• Robert Byrd. The Senate, 1789–1989. Four volumes.
  • Vol. I, a chronological series of addresses on the history of the Senate
  • Vol. II, a topical series of addresses on various aspects of the Senate's operation and powers
  • Vol. III, Classic Speeches, 1830–1993
  • Vol. IV, Historical Statistics, 1789–1992
• Dole, Bob. Historical Almanac of the United States Senate
• Hatfield, Mark O., with the Senate Historical Office. Vice Presidents of the United States, 1789–1993 (essays reprinted online)
• Frumin, Alan S. Riddick's Senate Procedure. Washington, D.C.: Government Printing Office, 1992.