Pònt de Gard
Lo pònt de Gard (var. pont de Gard) es la porcion d'un aqüeducte roman que l'adobèron en pònt de tres nivèus. Se situa dins lo sud d'Occitània, en Lengadòc, dins lo departament de Gard a ras de Remolins, pas gaire luenh de Nimes e d'Usès. Domina lo riu de Gardon (o Gard) e constituissiá la continuitat de l'aqüeducte roman que portava l’aiga d'Usès fins a Nimes.
  | |
| Donadas | |
|---|---|
| Tipe | Pònt d'arc, pònt de pèira, aqüeducte roman, pònt roman, atraccion toristica e estructura romana |
| Part de | aqüeducte de Nimes |
| Construccion | sègle i |
| Cronologia | |
| 2007 | extension d'un site del Patrimòni Mondial de l'Umanitat |
| Caracteristicas | |
| Material | calcari cosquilhós |
| Arcs | 6 |
| Dimensions | Longor • 3d solièr: 275 m • 2d solièr: 242 m Nautor: 48 m |
| Superfícia | Patrimòni Mondial de l'Umanitat: 0,3257 ha zòna tampon: 691 ha |
| Crosa | Gardon |
| Passa | aqüeducte roman e Font d'Eura |
| Localizacion geografica | |
| Estat | França |
| Division territoriala francesa | França metropolitana |
| Region francesa | Occitània |
| Departament | Gard |
| Arrondiment francés | arrondiment de Nimes |
| Canton francés | canton de Remolins |
| Comuna | Vèrç |
| Localizacion | las gargantas de Gardon, lo pònt de Gardon e las garrigas nimesencas |
 | |
| monument istoric catalogat (1840) Grand Site de França (2004) Patrimòni Mondial de l'Umanitat (1985) monument istoric inscrit (1987) monument istoric inscrit (1997) | |
|
| |
| Site web | pontdugard.fr |
Arquitectura dau pònt
modificarDescripcion
modificarLo pònt foguèt bastit amb tres nivèls que son estats preservats fins uèi. La construccion se faguèt amb lei pèiras dau país qu'èran trachadas dei peirièras romanas vesinas. La cima dau pònt senhoreja l'endrech e mai lo riu Gard[1], quand leis aigas son bassas, a 48,77 m d'aut, e, subre sa longor mai bèla, l'òbra mesura actualament 275 m.
- Nivèl inferior: 6 arcas de 142,35 m de long, de 6,36 m d'ample e de 21,87m d'aut.
- Nivèl mejan: 11 arcas de 242,55 m de long, 4,56 m d'ample e 19,50 m d'aut.
- Nivèl superior: 35 arcas que fan 275 m de long, 3,06 m d'ample e son autas de 7,40 m. Aqueste darrièr nivèl perguèt 12 uèlhs dempuèi l'origina e mesurava inicialament 360 m; èra precedit d'una culada de 130 mètres de long; à l'origine d'aquesta culada foguèt descubèrt en 1988 una òbra de regulacion[2]. Leis arcas avián 16 pès romans de dubertura (4,75 m), mentre que los pilars èran d'aperaquí 10 pès sur 10.
- Conducha: 1,80 m d'aut, 1,20 m d'ample, pendent de 0,4 %.
L'observacion de la fàcia intèrna dels pilars en grand aparelh dau segond nivèl dau pònt revèla lo trabalh deis bastisseires romans: tecnicas de talha dei blòcs (traças de còps d' escode) e tecnicas de construccion (blòcs pausats en cairèu e botissa e blocs salhents per la mesa en plaça deis escadafaucs). En se sarrar de l'òbra, se pòt constatar la precision deis assemblatges: cada blòc èra ligat ais autres per ciselatge dei junts sus plaça.
Mai d'una traça e gravadura perduran sus la susfàcia dau pònt. Son lei marcas d'assemblage indicant la plaça dei clavèus de vòutas, per exemple, « FRS II » (frons sinistra II, valent a dire "fàcia senestra 2") o de simbòls coma lo « fallus », simbòl apotropaïc (valent a dire « sirvent per desviar las influéncias maleficas »), o encara tanben d'unei marcas divèrsas laissadas per lei bastisseires de totei leis epòcas que per elei lo pònt èra una etapa obligatòria.
Lo pònt presenta una corbadura convèxa de sei nivèls superiors en amont. Aquesta deformacion s'atribuiguèt durant de temps a la volontat dei constructors d'assegurar la resisténcia de l'òbra, coma se podriá far amb un barratge-vòuta. Segon de mesuras de micro-topografia presas en 1989, actualament s'interprèta coma la resulta d'una dilatacion diürna deguda a l'assolelhament, que provòca un desplaçament d'aperaquí 5 mm; de nuèch lei pèiras tòrnan a son endrech iniciau. La repeticion dau fenomèn lòng dei sègles auriá aduch lo pònt a sa forma actuala[3].