Pink Floyd
|
Pink Floyd
| |
|---|---|
| |
Pink Floyd en concèrt a Earls Court, lo 18 de mai de 1973.
| |
| Naissença | |
| País d’origina | .svg){kind=small} Reialme Unit
|
| Genre(s) | Art rock, rock psiquedelic, rock progressiu, acid rock e space rock |
| Annadas activas | 1965 – 1996 |
| Membres | David Gilmour Nick Mason Roger Waters Richard Wright |
| Ancians membres | Syd Barrett Bob Klose |
Pink Floyd foguèt un grop de musica britanica, considerat coma un dels mai influents de l'istòria del ròck. Los sieus membres fondators foguèron Syd Barrett (guitarra e votz), Roger Waters (bassa e votz), Richard Wright (òrgue, clavièrs e votz) e Nick Mason (batariá). Lo grop se faguèt conéisser, fins a 1966, pels clubs underground de Londres. Enregistrèron son primièr single en genièr de 1967 («Arnold Layne»), e lo meteis an publiquèron lo primièr disc de longa durada, The Piper at the Gates of Dawn.
En 1968 Barrett foguèt substituit per David Gilmour. A comptar d'aquel moment lo grop, menat per Waters e Gilmour, comencèt de daissar de costat lo psicodelisme underground dels primièrs tempses e comencèt a crear un estil sonòr fòrça pròpri, basat sul virtuosisme instrumental, l'experimentacion amb l'electronica, l'inclusion d'efièches sonòres d'estudi e l'utilizacion de còrs e recorses sinfonics. Aital, las siás òbras, resultat d'un perfeccionisme obsessiu inedit fins alavetz aquò dels grops de ròck, venon longas, densas e de granda riquesa musicala e emotiva. Los disques mai representatius d'aquela epòca, qu'aguèron un grand succès comercial e que fondamentèron lo sieu prestigi artistic, son The Dark Side of the Moon (1973), Wish You Were Here (1975) e Animals (1977). Malgrat lo sieu succès comercial, lo grop gaudiguèt de libertat artistica e se permetèt quitament d'excentricitats coma rodar una pellicula per las roïnas de Pompeia (Live at Pompeii), far de musica per espectacles teatrals e de balet o passar dos ans per gravar un disc.
Pus tard, Waters ensagèt de venir lidèr tot sòl, e los trabalhs del grop, sens pèrdre la siá particulara personalitat sonòra, derivèron cap a de tèmas mai escurs coma The Wall (1979) lo disc representatiu d'aquela epòca e a l'encòp lo succès comercial mai grand del grop. Lo disc seguent, The Final Cut (1983), es un trabalh practicament en solitari de Waters, ont la rèsta del grop, a l'excepcion de Wright -que foguèt donat comjat-, fan los musicians d'acompanhament.
Après de grèvas dissensions, en 1983 Waters abandonèt la formacion per començar una carrièra en solitari e, de mai, inicièt un litigi amb sos excompanhs, que perdèt fin finala en 1987, pra'mor que aqueles poguèsson pas utilizar lo nom del grop. Aital, lo 1987, lo grop format de Gilmour, Wright e Mason, tornèt a l'activitat. Entre aquel moment e los ans 90 enregistrèron solament dos disques d'estudi amb de material nòu, A Momentary Lapse of Reason (1987) e The Division Bell (1994), e realizèron de nombrosas viradas.
Après mai de 20 ans de dissensions, en julhet de 2005 Waters, Gilmour, Mason e Wright tornèron jogar amassa amb Pink Floyd al concèrt benèfic Live 8, organizat per Bob Geldof. Malgrat aiçò, las rumors sus una possibla reunificacion del grop foguèron desmentidas sulpic.
Lo 5 de julhet de 2014 se sabèt, a travèrs de divèrsas personas, entre elas la femna de David Gilmour, Polly Samson, que lo mes d'octòbre del meteis an, Pink Floyd editariá un nòu album d'estudi nomenat The Endless River, basat sus las sessions de 1993 e 1994 que realizèron per The Division Bèl, aital coma en la darrièra accion de Rick Wright.[1] Lo lançament debanèt lo 10 de novembre.[2]
Discografia
modificar- 1967 : The Piper at the Gates of Dawn
- 1968 : A Saucerful of Secrets
- 1969 : More
- 1969 : Ummagumma
- 1970 : Zabriskie Point
- 1970 : Atom Heart Mother
- 1971 : Meddle
- 1972 : Obscured by Clouds
- 1973 : The Dark Side of the Moon
- 1975 : Wish You Were Here
- 1977 : Animals
- 1979 : The Wall
- 1983 : The Final Cut
- 1987 : A Momentary Lapse of Reason
- 1994 : The Division Bell
- 2014 : The Endless River