Pentatlon modèrne

Lo pentatlon modèrne es una espròva esportiva constituida de cinc disciplinas d’ont lo nom de pentatlon. Aquelas espròvas son l’escrima, la natacion, l’equitacion, lo tir al pistolet e la corsa a pè. Lo cal destiar del pentatlon antic: pas cap de las espròvas del pentatlon modèrne fasián pas partit dels primièrs Jòcs olimpics.

Lo pentatlon jos sa forma modèrna foguèt inventat pel baron Pierre de Coubertin, fondator dels Jòcs olimpics modèrnes. Coma las esprovas de l’ancian pentatlon èran causida seguent las competéncias del soldat ideal de l'epòca, Coubertin creèt l’espròva per imitar aquelas d’un soldat de cavalariá del sègle XIX en arrièr de las linhas enemigas: deu montar un caval idesconegut, combatre amb un pistolet e una espasa, nadar e corrir.

L’esprova foguèt disputida pel primièr còp als Jòcs olimpics de 1912 e ganhada per un Suèc Gösta Lilliehöök. Lo futur general american de la Segonda Guèrra mondiala, George Patton acabèt cinquen.

Lo pentatlon faguèt partit sempre del programa olimpic dempuèi 1912. Una esprova per equipa foguèt aponduda als Jòcs olimpics en 1952 e retirada en 1992. Una esprova femenina foguèt aponduda en 2000. Pendent los ans non olimpics, se debana un campionat del mond, dempuèi 1949. Malgrat l’apartenéncia fòrta de l’esprova als Jòcs olimpics modèrnes e de son estatut d’eveniment creat especificament pels Jòcs olimpics, son manca de popularitat fòra d'Euròpa de l’Èst provoquèt de demandas de supression dels Jòcs olimpics.

Aquel espòrt se regís per l’Union internacionala de pentatlon modèrne (UIPM).

Disciplinas del pentatlon

Escrima: la disciplina d'escrima utiliza l'espasa. La competicion es una esprova ont totes los participants s'encontran. Cada assalt dura una minuta, amb la primièra tòca ganhanta. Se una minuta acabar i a pas de tòca, i a dobla desfacha. Après calcul d'un percentatge d'assalts ganhants sul total dels assalts de la competicion (Per exemple 24 assalts emportats sus 35 assalts al total, siá 36 pentatlètas), una marca de 70 % val 250 punts. Cada victòria mai, dels 24 dins l'exemple, val +6 punts e al contrari -6 points per victòria en mens. (Sus la basa de 250 punts)
Natacion: L'esprova de natacion es un 200 mètres nada liura. Los concurrents son classificats segon lor melhor temps sus la distança. Cada 1/3 de segonde en + o - dona 1 punt de - o + respectivament sus la basa de 250 punts.
Equitacion: La disciplina d'equitacion consistís en un saut d'obstacles sus una corsa de 350 a 450 mètres amb 12 obstacles qu'un minim de combinason d'un doble e d'un triple. Los concurrents son associats per tiratge al sòrt amb un caval 20 minutas abans lo començament de l'esprova. Un parcors dins lo temps e sens fautas dona 300 punts maxim. Cada caval fa al minim dos còps lo torn e al maxim 3 en un temps limitat. I a tanben un o dos cavals de resèrva s'un caval se ferrís o se faguèt un parcors tròp catastrofic le primièr torn.
Combinat Corsa/Tir: es la modificacion mai recenta del reglament del pentatlon modèrne, per lo far mai espectatular: lo tir e la corsa a pè, abans disputidas en doas esprovas distinctas, son ara mesclats dins un combinat, que remembra lo biatlon d'esqui. Es un cròs de 3 200 mètres amb 4 arrèsts a una banca de tir ont los concurrents utilizan un pistolet de tir laser e visant una cibla situada a 10 mètres. Lo 1èr tir de fa a 100 m après la partença, lo segond après una primièra bocla de 800 mètres de corsa, lo tresen a 1 600 mètres e le darrièr a 2 400 mètres. Cada còp, lo pentatlèta deu tocar 5 ciblas en un temps maxim de 50 s, abans de tornar en corsa. Per começar lo combinat, los concurrents son classicats segon las marcas adicionadas dins las tres primièras disciplinas e partent amb un andicap de temps, lo líder partent lo primièr. 1 punt d’escart en mens, correspondent a 1 segonda de partença descalat pel pentatlèta seguent. D'aquel biais, la primièra persona que passa la linha d'arribada ganha lo Pentatlon.

Notas e referéncias

Vejatz tanben

Articles connèxes

Biatlon
Decatlon
Eptatlon

Bibliografia

Y. Cochennec, « Amélie Cazé : l'interview », Air le mag, n° 31, juillet 2012, p. 50