Mites fondators de Catalonha

Las legendas fondatriças de Catalonha tendon a suggerir una origina del nom "Catalonha", diferenta d'quela dels castra (cathalani). Tornèron èsser utilizada al sègle XIX dins lo reviscol dels nacionalismes en Euròpa. Contradas pel poder eissit de la capitala madrilèna, venon identitària pels catalans. Lor rapòrt amb l'Istòria s'insèra atal dins una dralha istoriografica ligada al recit nacional dels catalans.

Lo nacionalisme catalan assimila la figura d'un paire fondator comaOtger Cataló al personatge d'Ogier le danés dins l'armada de Carlemanhe. Otger Cataló figura dins lo recit dels nòus barons de la Marcha ispanica de l'Empèri carolingian.

Fondacion nacionala

Aquelas legendas son reviscoladas al moment ont lo nacionalisme brandís l'Euròpa del sègle XIX e mena las populacions a far un retorn sus lor istòria.

Contèxte

Existís un ipotèsi al subjècte de l'etimologia e la fondacion de Catalònha, puslèu espandit e acceptat dins la populacion locala, subretot dins los mejans nacionalistas e interessats per de versions alternativas a l'istòria oficiala.

Raconte nacional

La legenda parla d'un prince alemand Otger Golant per las tribús germanicas (Otger Cataló pels Catalans) que seriá estat lo sol subrevivent d'una ataca subte dels moros vèrs 756.Se refugièt  dins los nauts dels Pirinèus amb per sola companhiá son can e coma principal aliment lo lach d'una feda. L'escut d'Otger Cataló presenta un can sus fons blau amb un sedon d'aur per presentar la fidelitat de l'animal. Après aver longament afilat sas armas, convenquèt los Catalans de combatre l'envasidor musulman. Nòu caps d'armas jurèron davant la Verge Negra de Montgronh de tornar la fe crestiana a aquela Tèrra. Après la victòria suls moros, la legenda prepausa qu'ajan emergit dins la glòria aqueles nòus cavalièrs, nomenats nòus (9) Cavalièrs de la Tèrra (Maire) tanben coneguts jol nom dels Nòu Barrons de la Fama: Cervelló, Erill, Rivelles, Montcada, Cervera, Pinós, Anglesola, Alemany e Mataplana. Amb Otger Cataló, lo compte èra alara de dètz (10) cavalièrs.

Aqueles dos chifres semblan tornar mai d'un còp per de personatges istorics que serián ligats. D'en primièr, i aguèt la separacion de Catalonha en nòu comtats e nòu comunautats religiosas tanben nasquèron. Enseguida , aqueles chifres tornèron dins d'escriche cabalistics e esoterics que los mai recent son del sègle XX. D'allusions als Maures caçats, a la tèrra catalana (o a sa geografia) cosan aqueles dos chifres dins fòrça escrichs. A vegada, los nòu cavalièrs son presentats en cercle a l'entorn del desen cavalier o jos d'autres formas segon las representatcions cabalisticas. De tals simbòls son presents dins fòrça recits, coma aqueles dels Templièrs e Merovingians e tanben dins fòrça escrich de Carleanhe (la proclamacion de las nòu comtats) e mai.

Una explicacion prepausada per tot lo misticisme e lo caractèr velat a vegada verai, a vegada legendari de la legenda constitutiva d'Otger Cataló es qu'es sovent contrari als poders en plaça. Lo nacionalisme catalan sembla totjorn aver estat fòrça destorbant. Encara ara progís fòrça debats. E mai, las practicas ancestralas de las celebracions del solstici d'estiu èra viu dempuèi de sègles abans nòtra èra. Amb l'arribada del cristianisme, aquela celebracions prenguèron un vejaire mai crestian. Los rites del salts sul fuòc per de gojats venguèron de maridatge crestians e la fèsta venguèt "la sant Joan". Quin que siá, la veneracion del Baptista e de las Verges Negras e tanben populacion venent d'immigrats Josieus en Catalonha e unes arrenjaments que lor èran concedits contrariavan de contunh las insténcias religiosas.

Otger Cataló auriá agut una linhada que los membres vivents portariá los noms de familha: Catalan, Cataló o Cathala segon los luòcs en euròpa.

Escut de Catalonha

d'Aur plan, escut atribuit a Guifré abans la batalha.

Carles lo Calvet, que, en 870, veniá de donar a Guifré lo pilós las comtats d'Urgèl e de Cerdanha, li demanda ajuda contra los Normands.

Dins la batalha, Guifré ferrit per una flècha. De vespre, l'emperaire franc van dins la tenda del comte catalan, jagut sul lièch près de que èra l'escut, un camp d'or verge de tot decòrs. Trempa quatre dets dins la nafra sanguinosa de Guifré e traça, d'un geste, los quatre pals roges faguènt alara a la Catalonha, l'escur d’aur de quatre pals de golas.