Manual II Paleòleg
Manual II Paleòleg (27 de junh de 1350, Constantinòble - 21 de julhet de 1425, Constantinòble) foguèt emperaire de l'Empèri Bizantin dau 16 de febrier de 1391 au 21 de julhet de 1425. Succediguèt a Andronic IV Paleòleg (1376-1379) e foguèt remplaçat per Joan VIII Paleòleg (1425-1448). Marcat per un contèxte fòrça malaisat, son rèine veguèt un renfòrçament de l'Empèri Bizantin, reduch a quauquei pòchis. Pasmens, Manual II mau capitèt d'aprofichar lei dificultats otomanas consecutivas a la batalha d'Ankara (1402) per redreiçar mai l'Empèri.
Biografia
modificarAccession au poder
modificarNascut en 1350, Manual II èra lo fiu de Joan V Paleòleg. Foguèt rapidament associat au poder, car segon leis usatges dau periòde, lei rèstas de l'Empèri Bizantin èran devesits entre l'emperaire e divèrsei princes de la dinastia reinanta. En 1369, recebèt donc lo govèrn de Tessalonica mentre que son fraire, lo futur Andronic IV Paleòleg, venguèt cap de Constantinòble. De son caire, son paire assaièt de trobar d'aliats en Euròpa mai son ambaissada mau capitèt e foguèt arrestat per lei Venecians en 1370. En parallèl, lei Turcs Otomans èran a avançar dins lei Balcans onte vassalizèron lei Sèrbes e lei Bulgars a l'eissida de la batalha de Maritsa en 1371.
Dins aqueu contèxte trebolat, Manual II se destrièt per son agressivitat militara, sei capacitats administrativas e sa fidelitat a son paire. En particular, aprofichèt lo declin sèrbe per reconquistar Serres e per organizar la defensa dau territòri de Tessalonica còntra lei Turcs. Per aquò, demeniguèt lei privilègis dei monastèris per finançar sa politica. Pasmens, sa volontat de resisténcia èra pas partejada per son paire que reconoguèt la senhoriá otomana en 1374.
Aquò roïnèt lo prestigi bizantin dins lei Balcans e entraïnèt una revòuta d'Andronic que prenguèt lo poder de 1376 a 1379 amb l'ajuda de Gènoa. Joan V e Manual capitèron finalament de s'escapar. Obtenguèron lo sostèn otoman en cambi de la cession de la vila de Filadèlfia (que refusèt e comencèt una lònga resisténcia còntra lei Turcs). La guèrra civila durèt fins a 1381 fins a un partiment novèu de l'Empèri que permetèt a Manual de tornar trobar lo govèrn de Tessalonica e d'Epira. I reprenguèt sa politica de renfòrçament dei defensas de la region. Pasmens, en 1383, foguèt atacat per lei Turcs que prenguèron Serres e que menèron un lòng sètge victoriós còntra Tessalonica (1383-1387).
Après aquela revirada, Manual gardèt lo contraròtle de quauqueis illas dau nòrd de la Mar Egèa. En 1390, aquò li permetèt de reünir una armada per rebutar una temptativa de còp d'Estat organizada per Joan VII Paleòleg, fiu d'Andronic. Pasmens, a la demanda dau sultan Bayezid Ièr, Manual deguèt laissar Joan se retirar. Puei, foguèt obligat de venir a la cort turca d'Andrinòple e participar a la presa de Filadèlfia.
De son aveniment a la batalha d'Ankara
modificarA la mòrt de Joan V, Manual quitèt lo territòri turc per prendre lo poder a Constantinòble avans Joan. Capitèt de trobar un acòrdi amb Bayezid Ièr que lo reconoguèt emperaire en cambi d'una aumentacion dau tribut per lei Bizantins. Dins aquò, en 1394, refusèt d'obeïr a una convocacion dau sultan. Aquò li permetèt de restaurar son independéncia mai deguèt faciar un sètge de Constantinòble.
Una activitat diplomatica intensa li permetèt d'obtenir l'ajuda de volontaris e l'organizacion d'una Crosada qu'ataquèt lei possessions otomans en Euròpa. Pasmens, après quauquei victòrias inicialas, lei Crosats foguèron batuts a la batalha de Nicòpolis (1396). De son caire, leis Otomans mau capitèron d'avançar en direccion de Constantinòble qu'èra ben protegida per sei muralhas. Laissant lo poder a son nebòt Joan VII, Manual assaièt de trobar de renfòrç en Euròpa. Aquò foguèt insufisent mai l'arribada d'un còrs francés de 1 200 òmes permetèt pasmens de secutar lei posicions turcas a l'entorn de la capitala.
La ciutat foguèt sauvada per l'arribada de l'armada de Tamburlan en Anatolia. Anientèt lei fòrças otomanas a la batalha d'Ankara en 1402 e capturèt Bayezid Ièr que moriguèt un an pus tard. Aquò entraïnèt la fin dau sètge e la fragmentacion dau Sultanat Otoman que conoguèt una tiera de guèrras civilas de 1403 a 1413 e demorèt fragil fins ais ans 1420.
De la batalha d'Ankara au rèine de Mehmet Ièr
modificarAprès la batalha d'Ankara, Manual II assaièt d'aprofichar lei dificultats turcas per redreiçar la situacion de l'Empèri Bizantin. Foguèt ajudat per lei decès sensa eiretier de son nebòt Joan VII e de son fraire Teodòr Ièr Paleòleg. Aquò li permetèt de tornar unificar sota son autoritat totei lei territòris bizantins. Pasmens, sei mejans demoravan limitats. En 1403, Manual acceptèt ansin un tractat negociat per Joan VII que permetiá ai Bizantins de recuperar Tessalonica, lo mont Athos, divèrseis illas de la Mar Egèa e la zòna litorala entre Constantinòble e lei bocas de Danubi. En mai d'aquò, l'independéncia bizantina èra reconeguda. Pasmens, aquel acòrdi prevesiá pas la restitucion dei posicions turcas lòng deis Estrechs.
En 1410, Manual II assaièt sensa succès de conquistar de Gallípoli e deguèt faciar una repòsta turca còntra Constantinòble e Tessalonica. Foguèt alora obligat de s'aliar amb Mehmet Ièr que s'impausèt definitivament coma sultan en 1413. Se Mehmet confiermèt lei gasanhs territòriaus bizantins, la situacion de l'Empèri èra en realitat totjorn marrida amb una multiplicacion d'enclavas qu'èran malaisadas de protegir.
De la mòrt de Mehmet Ièr a la mòrt de Manual II
modificarManual II demorèt en patz amb Mehmet Ièr fins a la mòrt dau sultan en 1421. Durant aqueu periòde, laissèt pauc a pauc lo poder a son fiu Joan VIII Paleòleg. En 1422, aqueu darrier assaièt de suscitar una guèrra de succession entre leis eiretiers Mehmet. En despiech de son ostilitat au projècte, Manual II laissèt son fiu menar la politica de l'Empèri.
Lo projècte de Joan VIII mau capitèt rapidament car lo sultan Murad II foguèt venceire de son premier adversari tre 1422. Per se venjar, assetjèt Constantinòble e Tessalonica. Malaut, Manual II poguèt pas dirigir la defensa de la capitala e laissèt la direccion militara a sei fius. La situacion evolucionèt d'un biais favorable a Constantinòble onte lo sètge foguèt abandonat en julhet de 1422. En revènge, lei Bizantins poguèron pas defendre Tessalonica e foguèron obligats de cedir la vila ai Venecians. En parallèl, una armada turca pilhèt lei possessions bizantinas dins lo sud de Grècia.
La patz foguèt restablida en 1425. Lei Bizantins gardèron unicament Constantinòble, Tessalonica, quauquei vilas vesinas e sei territòris de Peloponés. Dins lei fachs, lei combats contunièron a l'entorn de Tessalonica fins a la presa de la ciutat en 1430. De son caire, Manual II abdiquèt en junh de 1425 per venir monge. Moriguèt quauquei setmanas pus tard, lo 22 de julhet.
Consequéncias de son rèine
modificar
Lo rèine de Manual II Paleòleg es considerat d'un biais contrastat per leis istorians. Sa politica prudenta permetèt inicialament la subrevida de l'Empèri Bizantin durant una ò doas generacions suplementàrias. Pasmens, mau capitèt d'esplechar lei dificultats otomanas consecutivas a la batalha d'Ankara. Òr, aquela revirada menèt a la politica riscada adoptada per son fiu Joan VIII Paleòleg e precipitèt finalament lo declin finau de la poissança bizantina.