Guilhabèrt de Castras
Guilhabèrt de Castras, èra evèsque catar de Tolosa a partir de 1226 e fins a 1240. Las datas de sa naissença e de sa mòrt son pas conegudas. Es de la familha, benlèu fraire, del predicator e teologian catar, Izarn de Castra.
| Nom | (fr) Guilhabert de Castres  |
|---|---|
| Biografia | |
| Naissença | 1165 (Gregorian) |
| Mòrt | 1236 (70/71 ans) |
Foncions | |
| Donadas personalas | |
| Nacionalitat | Francesa |
|
| |
En 1193 Guilhabèrt de Castras èra al cap de perfièches catars a Fanjaus. En 1204, èra filius major de l'evèsque catar de Tolosa, Gaucèlm, e aquel meteis an, donèt a Fanjaus lo consolament a quatre grandas dònas, Esclarmonda de Fois, Auda de Fanjaus, Faís de Durfòrt, Raimonda de Sant German. En 1207, participèt al Colloqui de Pamièrs, darrièr grand debat contradictòri entre catolics e catars abans la Crosada dels albigeses.
En 1220, s’escapèt de Castèlnòu d'Arri, assetjada per Amauri de Montfòrt, amb l'ajuda de Bernat Oton de Niòrt. En 1229 se refugièt a çò de Jordan Unaud de Lantar. En 1226, venguèt lo primièr titulari de l'evescat catar de Rasés. En 1232 negocièt amb Raimon de Perelha, senhor de Montsegur, ad hoc ut in ipso castro posset ecclesia hereticorum habere domicilium et caput et inde possent transmittere et diffundere predicatores suos, e, seguent aquela estipulacion, en 1233, installèt a Montsegur « lo sètge e lo cap » de la Glèisa Catara.
