Esquí de fons

L'esquí de fons (var. esquilh (regional en vivaroaupenc); squí (auvernhat); hons (gascon); fònd, fòns (auvernhat)) aperten a la familha de l'esquí nordic, que sovent s'utiliza indistintament, e consistís a se desplaçar per superfícias nevadas amb l'ajuda d'esquís. Es possible lo practicar sus de nèus de quina classa que siá, mas a la practica se realiza solament sus de pistas preparadas (mejançant una traça facha per un tractor mecanic) e en penjals doces.

Estil de patinaire.

Un esquiaire de fons al Achensee (Tiròl).

A son origina dins los païses nordics, foguèt e es encara la forma naturala de desplaçament dins lo domèni rural. D'aquí ven l'origina de lo nomenar esqui nordic. Aquela modalitat utiliza unes esquís de 160 a 220 cm de long e mai estreches qu'aquestes de l'esqui alpin (de 45 a 55 mm.), Fòrça flexibles e leugièrs. Los esquis, mai longs qu'aquestes alpin, an pas de fixacion al talon per permetre una bona flexibilitat permetent de limpar sul plan e la pujada.

Es fòrça populara dins los Pirenèus e los Alps. Existisson d'estacions d'esquí de fons subretot preparadas amb de pistas pel pas del patinaire e de traças per pas alternatiu. Unas estacions d'esqui alpin an de pistas preparadas per l'esqui de fons. Son de luòcs amb totes los servicis e son sovent de circuits familhas.

Son fòrça tanben las competicions, de tot domèni, qu'i participan de milièrs de competitors. Es un espòrt classificat coma olimpic d'ivèrn.

Passes

I a de diferents passes o de metòdes per utilizar los esquis, un es lo metòde tradicional conegut coma classic e l'autre lo patinaire. Dins lo classic se plaçan los esquís parallels e consistís a avançar en fasent de passes alternatius, es a dire, en pausant lo pes sus un pè e en desplaçant l'autre cap endavant. En lo patinaire, per contra, se plaçan los pès en forma de V e se fa limpar l'esquí d'un biais similar al patinatge.

Bòta e fixacion.

Los esquís pòdon aver dos tipes de sòlas: 1. lisa; 2. d'escatas. La sòla lisa es l'utilizada per la competicion e los expèrts, e dins lo cas de voler practicar lo pas classic se deu apondre una cera, presentada en forma de barra o crema, que son de diferents tipes. Lo tipe de cera que s'aplica sus l'esqui depend de la qualitat de la nèu (polverosa, de prima, dura, etc) e la temperatura e tanben permet de melhorar la limpada. Aplicar una cera qui que siá pòt aver de consequéncias diferéncias, coma una aderéncia de tròp de l'esquí a la nèu. Dins lo pas de patinaire es pas necessari d'aplicae de cera mas es possible quand se vòl altetnar los dos tipes de passes.

Los esquís amb un sòla d'escata s'i met pas jamai cera e, doncas, permeton practicar ambedós passes o de modalitats, mas son pas de pro bona qualitat per la competicion. Als esquis de cera o lises se pòt periodicament aplicar de parafina per far durar mai de temps las caracteristicas de l'esqui. La bòta -fòrça especifica- deu permetre a l'encòp una bona flexibilitat del pè e una fixacion pro fèrma a la punta, qu'es l'unic punt de connexion amb l'esquí, a diferéncia d'autras modalitats. Sovent las bòtas tenon l'opcion d'apondre al rèire una pèça que s'utiliza pel pas del patinaire.