(La) Dobla es una forest e una region naturala, forestiera e sanhosa, situada en Perigòrd, mas tanben en Sentonja, per una pitita part en Bordalés e benleu en Engolmés. Per òrdre d'importància, la Dobla s'espand dins los departaments de Dordonha, Charanta Maritima, Charanta e Gironda. Aparten maitot a daus propietaris privats, totparier i a una forest domaniala, la de la Jamaia e una autra de plan pitita a La Grolle (comunas de Touvérac e de Boisbreteau en Charanta).

Infotaula de geografia fisicaDobla
Modifica el valor a Wikidata
TipeBòsc e region naturala de França Modifica el valor a Wikidata
Localizacion
EstatFrança Modifica el valor a Wikidata
Carte
Donadas
Superfícia50 000 ha Modifica el valor a Wikidata

Sos abitants son los doblauds e las doblaudas (emb un sufixe de gentilici subretot lemosin).

Etimologia

modificar

Las fòrmas ancianas començan au segle VIIIen, Edobola sylva in pago Petrocoreco (contunhator de Fredegari) e contunhan per la fòrma actuala, Dobla, en 1212 e Dupla, en 1365 [1],[2].

Dobla deriva probablament dau gallic *Dubulā (inatestat) « negròta » [1], terme derivat dau gallic dubus, dubis « negre » (lo vielh irlandés dub, lo vielh galés Dub- , lo galés, lo breton du, lo cornic duw significan tots « negre »); lo nom *Dubulā serv tanben a nommar de las aigas (Deule, Deula (afluent de Durença) [3]. Lo nom de la region, logicament, s'explica per lo de la forest.

Geografia

modificar

N'um destria la Dobla de Perigòrd e la Dobla sentongesa, maugrat una tendéncia recenta a reservar lo nom de Dobla a la prumiera.

Lista de las comunas de la Dobla de Perigòrd

modificar
 
La forest dempuei Sent Micheu de Dobla
 
L'estanh de La Jamaia

Aquelas comunas son integralament o en partida dins la forest de la Dobla de Perigòrd :

Lista de las comunas de la Dobla sentongesa

modificar
 
La forest près de Sauvignac
 
La Dobla près de Guizengeard

Aquelas comunas son integralament o en partida dins la forest de la Dobla sentongesa :

Istòria

modificar

Repaire de brigands, de populacions menaçadas e de la sauvatgina, la Dobla es totjorn estada considerada coma perilhosa. Aquò's per'mor d'aquò que consideran que Waifré (o Gaifier), duc d'Aquitània fuguet assassinat près d'Eiguranda [4] ? Entau,pendent la Segonda Guerra Mondiala, los soldats de l'armada alemanda cranhián de s'i riscar, perqué daus maquisards nombroses s'i eran installats. Aqueu periode es evocat dins lo roman doublaud Sang Soupçons.

Lo territòri de çò qu'es considerat coma la Dobla a tendut istoricament a se restrénher e sovent redusissen la Dobla a sa partida perigòrda. A l'Atge Mejan e pus o mens recentament, lo nom s'espandiá sus un territòri tot plen pus vaste :

Los anglés i fonderen en 1316 la bastida de Sent Bertomiu de Belagarda[4].

A partir dau segle XVIII, la forest de la Dobla fuguet explotada de faiçon intensiva per los chantiers navaus pròches de l'Atlantic : Bordèu e La Rochela. Une landa desolada espansilhada d'estanhs la segrà. La Dobla era venguda inospitaliera e enemija, los doublauds sufrián de l'umiditat, de la sos-alimentacion e dau paludisme [6],[4]. Aquela vita malaisada daus doublauds es ben descrita dins lo roman d'Eugène Le Roy L'enemic de la mòrt (traduccion).

Pendent lo Segond Emperi, entreprengueren l'assaniment par drenatge, reboisar[4] e plantacion de pins maritimes[6], e tot parier dins lo Landés vesin.

Veire tanben

modificar
  • Aqueu article es una traduccion o una adaptacion de dos articles de Wikipédia.fr :

[1]La Forêt de la Double e de [2]Double saintongeaise.

  1. 1,0 et 1,1 Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 143
  2. Louis-Ferdinand-Alfred Maury, Les forêts de la Gaule et de l'ancienne France: aperçu sur leur histoire, ed. Ladrange, Paris, 1867, legir en linha https://books.google.fr/books?id=uKQ_AAAAYAAJ&dq=Edobola&pg=PA404#v=onepage&q=Edobola&f=false p. 404
  3. Xavier Delamarre, Dictionnaire de la langue gauloise, Edicions Errance (2003), p. 152
  4. 4,0 4,1 4,2 et 4,3 Jean-Luc Aubarbier, Michel Binet et Guy Mandon Nouveau guide du Périgord-Quercy, ed. Ouest-France, 1987
  5. Chantal Tanet et Tristan Hordé, Dictionnaire des Noms de Lieux du Périgord, ed. Fanlac, segonda edicion, 2000, p. 136-137
  6. 6,0 et 6,1 Bénédicte et Jean-Jacques Fénié, Dictionnaire des pays et provinces de France, ed. Sud Ouest, 2000