Castanea sativa

(Redirigit dempuèi Castanh)

Lo castanh (var. chastanh, chastenh) o lo castanhièr (var castanhier/-nhèr, chastanhier/-nhèir/-nhièr) es un arbre de las fuèlhas caducas, de la familha de las fagacèas (tan coma lo garric o lo fau). Produtz un fruch, la castanha (o chastanha).

Descripcion

modificar

Es un arbre bèl (de 25 m a 35 m) amb de brancas longas e de grandas fuèlhas caducas dentadas (que pòdon mesurar fins a 25 cm en longor e 4 a 8 cm en largor). La selva ont lo castanhièr es majoritari se ditz una castanhal (Carcin, Roergue), una castanhau (Orlhac), una chastanhèira (Auvèrnhe), un castanet o chastanet (Cevenas), una castanheda (Gasconha), una castanhareda (Provença) o una bòsc/chastanhierada/chastanhòla[1] (Lemosin), etc. E se'n tira lo nom del parçan de la Castanhau qu'es a l'entorn d'Orlhac.

La longevitat del castanhièr es plan bèla, de 500 a 1500 ans. Un castanhièr sicilian: Il Castagno dei Cento Cavalli sus la comuna de Sant'Alfio (sul penjal d'Ètna) auriá entre 2000 e 4000 ans.

 
Flors d'un castanea sativa

Lo castanhièr florís de junh a julhet, las flors mascles nòlon alara a espèrma. Las castanhas tomban tre lo mes d'octobre. L'arbre es monoïc: se tròba sul meteis arbre de flors unisexuadas, mascles e femes, dispausadas en caton dreiçat a la florison.

Lo pelon, involucre verd e espinós, envelopa los fruches, las castanhas, d'un a tres per pelon. Pels botanistas son d'aquènis. Cadun d'aqueles fruches es format d'un clòsc prim e correjós, la pelòfa (lo pericarp pels botanistas) e conten una grana, de còps doas, envelopada d'una pellicula rogenca e astringenta, que dintra dins los plecs de l'amètla e que cal levar abans de consomar.

Etimologia

modificar

Castanhièr ven del latin castanea, derivat del grèc kastanon. Aquel nom fariá referéncia a Kastanon, una vila de Tessàlia famosa dins l'Antiquitat per sas castanhas. Castanea designava lo garric abans de designar lo castanhièr. Sativus significa «cultivat» en latin.

Ligams extèrnes

modificar
  1. Ives Lavalada, Dictionnaire Français/Occitan - Limousin-Marche-Périgord, Ed. Lucien Souny, 2001