Auvèrnhe (region)

Auvèrnhe z'es creada coma circonscripcion d'accion regionala lo 2 de junh de 1960. Ven un establiment public regional lo 5 de julhet de 1972. La « lei Deferre » (lei n°82-213 del 2 de març de 1982) ne fa una collectivitat territoriala de l'executiu elegit e partatja las competéncias entre l'Estat e las regions. Ven una collectivitat territoriala après las eleccions del 16 de març de 1986. A la fin de l’annada 2015, fusiona amb Ròse-Aups per venir la region d’Auvèrnhe Ròse Aups.

Geografia

Les país d'Auvèrnhe

Auvèrnhe es formada de 4 departaments :

Nòtas e referéncias

↑ La nòrma establís la forma Auvèrnha (TDF; Alibèrt 1935, 419) o eventualament Auvèrnni au masculin (Alibèrt 1935, 419). Pasmens leis occitanistas auvernhats preferisson dempuei leis ans 1990 la forma Auvèrnhe au masculin, totjorn ben viva dins la lenga moderna, reabilitada gràcias au trabalh de Cristian Airelèir e Joan Pèire Chambon. Aquò nos sarra dau venerable Alvèrnhe qu’es omnipresent dins la lenga classica. La question que se pausa es de saber se podrem gardar a costat lo femenin Auvèrnha que sembla pas escandalós a respiech dau latin Alvernia. Lo diccionari de Bonaud (1999) fornís lei doas formas., L’occitan, lenga fantasmada : l’exemple de la toponimia, Domergue Sumien http://books.openedition.org/pulm/1024

Ligams extèrnes

Sit oficiau delh conselh regionau

Portal d'Auvèrnhe

[1] La nòrma establís la forma Auvèrnha (TDF; Alibèrt 1935, 419) o eventualament Auvèrnni au masculin (Alibèrt 1935, 419). Pasmens leis occitanistas auvernhats preferisson dempuei leis ans 1990 la forma Auvèrnhe au masculin, totjorn ben viva dins la lenga moderna, reabilitada gràcias au trabalh de Cristian Airelèir e Joan Pèire Chambon. Aquò nos sarra dau venerable Alvèrnhe qu’es omnipresent dins la lenga classica. La question que se pausa es de saber se podrem gardar a costat lo femenin Auvèrnha que sembla pas escandalós a respiech dau latin Alvernia. Lo diccionari de Bonaud (1999) fornís lei doas formas., L’occitan, lenga fantasmada : l’exemple de la toponimia, Domergue Sumien http://books.openedition.org/pulm/1024

[1]