Astrologia
L'astrologia (del grèc αστρολογία = άστρον, astron, “astre, estela” + λόγος, logos, “mot”) es la doctrina e l'estudi especulatiu de las influéncias dels astres sul mond soslunar, particularament sul destin dels òmes e suls fenomèns meteorologics segon los concèptes predominants abans la naissença de la sciéncia modèrna; es un dels nombroses sistèmas o tradicions que se fa servir la coneissença de las posicions aparentas dels astres per comprendre, interpretar e organizar la coneissença sus la realitat e l'existéncia umana sus la Tèrra.
Totas las tradicions astrologicas se fondamentan sus las posicions relativas e los movements de diferents còsses celèstes vertadièrs o sortits de l'imaginacion umana, tal com se veson al moment e al lòc de naissença o d'autres faches que son estudiats. Se prenon en compte subretot lo Solelh, la Luna e las planetas.
D'autres elements importants son l'ascendent (gra del signe que apareis al levant a un moment donat), lo descendent (ponch opausat a l'anterior), lo Medium Coeli o Mièg Cèl (ponch que l'ecliptica e lo meridian del lòc de naissença se copan); l'Imum Coeli (lo ponch opausat al Mièg Cèl); e los nòdes lunars.
Tipes d'astrologia
modificarExistisson divèrsas astrologias plan ligadas a la cultura que las a desvolopadas:
Istòria de l'astrologia
modificar
Los primièrs escriches coneguts que se referisson als astres an mai de 5000 ans. Son de tabletas d'argila que consignan totes los movements planetaris observats pels religioses erudits de Mesopotamia. Lo movement dels astres èra interpretat coma una volontat divina e los religioses o los astrològs servissián de traductors. Se considèra que se ten aquí l'origina de l'astronomia.
A partir de Caldèa, aquesta astronomia e astrologia s'espandiguèt per Grècia tot bèl just aprèp las conquestas d'Alexandre lo Grand. Se propaguèt puèi dins tot l'empèri grèc, en Índia, en Egipte fins qu'arribèt a la Roma antica en venir a flor e mesura mai e mai estructurada, mens religiosa e doncas mai populara. La division del cèl en dotze signes zodiacals e lo primièr oroscòp conegut datan del Vn sègle AbC. En Grècia, Ipocrates e Galen (en seguir probable l'exemple dels prèstres egipcians) faguèron de l'astrologia una de las fondamentas de la medecina, ligada a la teoria dels quatre elements.
Parallèlament a aquesta astrologia, de sistèmas diferents se formèron en China, dins l'America precolombina e sens dobte dins d'autras civilizacions. Pasmens l'astrologia chinesa e l'astrologia caldèa son los sols sistèmas qu'an subreviscut d'un biais continu fins a uèi. Totes los sistèmas que se coneisson actualament coneguts d'astrologia derivan d'un d'aqueles dos sistèmas (o dels dos, coma dins lo cas de l'astrologia tibetana). L'astrologia caldèa es pr'aquò la qu'a agut la difusion mai importanta e l'influéncia mai bèla.
La primièra sintèsi magistrala de l'astrologia, lo Tetrabiblos, foguèt escricha per Ptolemèu d'Alexàndria en 140, en pausar aital l'ossamenta e los principis de çò que vendriá mai tard l'astrologia occidentala.
Los signes del zodiac
modificarDins l'astrologia occidentala, una de les aisinas mai emplegadas e conegudas son los signes del zodiac que son dotze:
Ligams extèrnes
modificar- (ca) Astrologia