Apodictica

Apodictica, del grèc αποδεικτικος apodeiktikos, “que demòstra, que pròva”, es quicòm que presenta un caractèr d'universalitat, de necessitat absoluda. Una proposicion apodictica totjorn es necessàriament vertadièra en quina que siá circonstància.

Segon la logica aristoteliciana, l'apodictica es l'opausat de la dialectica, perque una pròva scientifica s'opausa a un rasonament probabilista.

Segon Kant, un jutjament apodictic s'opausa a un jutjament assertoric, la veriat de çò qu'es pas demostrat, e a un jutjament problematic la vertat de çò qu'es solament versemblant o probable.

Exemples

• «Un cercle es un corba plana e refermada que totes los punts son eqüidistants del centre.», es una proposicion apodictica
• Pasmens : «Tolosa es una vila de França» aquò pòt èsser vertat uèi e benlèu pas deman. Aquela proposicion es assertorica, es a dire vertadièra en fach, mas pas par necessitat.