Amalaric
Amalaric ( 502- Barcelona, 531) foguèt rei dels visigòts d'Ispània de 510 a 531. Regnèt tanben sus Provença entrò 526. Foguèt lo darrièr rei de la familha dels Balts. Èra lo filh legitim d'Alaric II e de Teodegonda Amalasunta dels Amales, princessa dels ostrogòts, filha de Teodoric lo Grand.
|
Amalaric
| |
|---|---|
 | |
| Retrach imaginat d'Amalaric | |
| Biografia | |
| Naissença | 502 |
| Decès | 531 |
| País: | Reialme visigòt |
| Epòca: | Edat Mejana |
| Règne: | 510 a 531 |
| Davancièr: | Geisalic |
| Successor: | Teudis |
Se sap que Teodoric exigissiá als visigots lo pagament d'un tribut en gra que servissiá a provesir a Roma. A cambiament liurava al reialme visigot un don annal. E mai se los impòstes requectats èran importants, Teodoric exigiguèt qu'aumentèsson fins a aténher los nivèls de Euric e Alaric II (que governavan sus un territòri màger). Se produsiguèron de divèrses actes injustes dels recaudadors normales (exactores) e dels recaudadors d'impòstes endarrierats (compulsores), e se faguèt abitual l'usatge de peses falsejats per mesurar los grands liurats. Las rendas dels domenis reials foguèron aumentadas en excès. Los dreches duaners arribèron a un nivèl exagerat. A la meteissa epòca se sap que los omicidis èran fòrça corrents e que la situacion generala èra pauca estable.
Sembla que foguèt Teodoric qual establiguèt un nòu tipe de tremisses (moneda), fabricat ja en shutas peninsulars (qu'avián pas existit en tempses de l'Empèri), a imitació que ne fabriquèron tanben las siás monedas los borgonyons e francs (e qu'èran mai facils de distinguir de las monedas bizantines que se semblavan als tremisses), e de las que lo pes e aliatge èran bones.
Cap a fins de lo sieu reinatge Teodoric nomenèt en comandant militar al ostrogot Teudis, qu'èra maridat amb una dama hispanoromana de granda riquesa (podiá manténer una armada privada d'unes mil òmes), que causa Teudis governèt mercés a el en fach lo país a lo sieu capritx, se plan pas va descuidar remanar a Itàlia lo tribut annal.
A la mòrt de Teodoric lo 526, Amalaric, ja màger d'edat, atenguèt lo poder per lo sieu compte. Las relacions amb los francs tornèron a la normalitat e Amalaric se maridèt amb la princessa franca Clotilde (filha de Clodoveu).
Amalaric se sonhèt pas personalament de l'administracion de los sieus domenis a la peninsula Iberica, L'an 529 Amalaric nomenèt un roman de nom Stephanus coma prefècte dins las províncias de la Tarraconense, Cartaginesa, Lusitània e Bètica, mas l'experiéncia deguèt pas èsser fòrça positiva doncas Stephanus foguèt destituit cap al 531.
Amalaric signèt un tractat amb Atalaric, felen e successor de Teodoric a Itàlia, en vertut que se'n fixèron los limits dels dos reialmes e s'anullèt lo tribut visigot als ostrogots, e la subvencion d'aqueles a aqueles. Lo tresaur real visigot li foguèt reintegrat. En vertut dels acòrdis amb los ostrogots se fixèron definitivament los limits de la província Narbonense (Gallia Narbonensis), nomenada tanben Septimània o Gàllia.
Amalaric ensagèt convertir a la siá femna a las siás cresenças arrianes, en çò qu'aguèt pas cap de succès. La legenda parla que Clotilde se'n sentiguèt violentada e mandèt un avís als sieus fraires (que governavan de divèrses territòris a França) en los fasent saber qu'èra estat otratjada (envièt segon çò que sembla un mocader tacat amb sang). Childebert decidiguèt partir a Hispània en 531, penetrant a Septimània en trobant una fòrta resisténcia de las guarnicions visigodes.[1] Las fòrças dels francs arribèron a Narbona, que se liurèt davant el una batalha. Amalaric Foguèt derrotat e fugiguèt a Barcelona.
Sembla que las fòrças de Childebert avancèron alavetz amb facilitat e arribèron tanben a Barcino. Amalaric Ensagèt se refugiar dins una glèisa de la vila mas abans d'o aténher foguèt assassinat al fòrum, se sap pas se pel franc Besó o per los sieus pròpris soldats visigots.
Referéncias
modificar- ↑ Fear