Abadia de Nosta Dauna de l'Arrivet
L'abadia cisterciana de Nosta Dauna de l'Arrivet o de Santa Maria de l'Arrivet que's tròba a Auròs, en Vasadés, en Gasconha e dens lo departament de Gironda.
 | |||||
| Donadas | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Tipe | Abadia | ||||
| Construccion | sègle IX  | ||||
| Data de dissolucion | 1791 | ||||
| Localizacion geografica | |||||
| Estat | França | ||||
| Division territoriala francesa | França metropolitana | ||||
| Region francesa | Nòva Aquitània | ||||
| Departament | Gironda | ||||
| Arrondiment francés | arrondiment de Lengon | ||||
| Canton francés | Canton d'Auròs | ||||
| Comuna francesa | Auròs | ||||
 | |||||
| monument istoric inscrit (1926) | |||||
| Activitat | |||||
| |||||
Lo son nom que vien d'Arrivet, afluent de Beuve qui trauca lo maine.
Istoric
modificarLa construccion que sembla de remontar a l'epòca carolingiana, per'mor d'ua arquitectura de pilas e de murs integrats dens las construccions posterioras. Alavetz, qu'èra dilhèu un monastèri benedictin. En 1189, que s'estaquè a l'òrdi de Cistèu. Ua bula deu papa Urban IV que'u destaquè de l'Evescat de Vasats e que'u prengó devath la soa proteccion.
En 1593, l'abadia que subí las atacas deus protestants e ua partida que cremè.
En 1779, l'abat qu'èra Charles Benjamin Leclerc de Buffon, hrair cabdèt deu naturalista Georges-Louis Leclerc de Buffon.
A la Revolucion Francesa, las monjas qu'estón hòrabandidas, e lo lor monastèri qu'estó vendut com ben nacionau lo 30 de març de 1791.
En 1885, los bastiments qu'estón crompats per la familha Tamize qui comencè la restauracion. La governanta d'aquera familha, Loïsa Ripas, guarida a Lorda, que i hasó reprodusir ua tuta semblabla ad aquera de Massavielha de Lorda.
Enter 1938 e 1939, las monjas cistercianas de Blanhac (Lengadòc) que s'installèn a l'Arrivet per'mor despuish 1936 que cercavan un aute lòc tau lor monastèri despuish la construccion de l'aeropòrt de Tolosa-Blanhac. La preséncia de la tuta que convençó la mair abadessa de Blanhac per'mor ua anciana religiosa de la soa abadia qu'èra la cosia de Bernadeta Sobirós.
