Urbain Vitry

Marie Joseph Urbain Vitry, nascut lo 2 de julhet de 1802 a Tolosa, mort lo 27 de setembre de 1863 dins aquela meteissa vila, es un arquitecte e urbanista tolosenc.

Urbain Vitry
Retrach de Urbain Vitry
Naissença	2 de julhet de 1802 Tolosa
Decès	27 de setembre de 1863 Tolosa
Activitat(s)	Arquitècte

Biografia

Nebot de Jacques-Pascal Virebent (1746-1831), arquitecte e fondator d'una importanta manufactura d'ornaments arquitecturals en tèrra cuècha, Urbain Vitry estudièt l'arquitectura a l'Escòla de las Bèlas Arts de Tolosa, puèis de Paris, dins lo talhièr d'Achille Leclère. En 1826, foguèt nomenat professor à l'Escòle de las Arts, qu'ensenèt tota la seuna vida. Creèt un cors de geomatria e de mecanica, e l'escòla prenguèt le nom d'Escòla de las arts e sciéncias industrialas.

Plaça de la Trinitat: la font e l'ostal Lamothe

Urbain Vitry es a l'origina del reviscol de l'ensenhament de l'arquitectura a Tolosa. A 28 ans, en 1830, succedèt al seu oncle coma arquitecte en cap de la vila de Tolosa, prenguent la plaça dels dos fihs d'aqueste. Son òbra, imensa, marca la fisionomia de Tolosa del sègle XIX e seguent. Establiguèt lo plan general dels alinhaments de la vila. Abans las traucadas de las grandas vias haussmanianas a la fin del sègle, dins l'embolh de las carrieròlas medievalas e la destruccion a aquela epòca de fòrça monuments (çò que valdrá a Tolosa l'escai de capitala del vandalisme), l'òbra d'Urbain Vitry se fa dins la mesura: dona lor aspècte actual a las carrièra Sant Antòni del T, a la carrièra dels Marcands, a las carrièras Lafayette e de Remusat, a las pichonas plaças qu'orna de fonts: plaça de la Trinitat, plaça Salengro, place Olivier, plaça Dupuy... Dessenha l'obelisca remembrant la batalha del 10 d'abril de 1814, la font monumentala al general Dupuy.

Realizèt de basts comunauls, coma Los Escorjadors, ara musèu d'art contemporanèu (1825-1832), l’observatòri de Bèlmont, l'amfiteatre de l'escòla de medecina (ara Teatre Daniel-Sorano). Coma arquitecte privat, coneguèr grand van amb los seus ostals de familha en vila e al camp. Son arquitectura neaclassica, italianisanta, d'una granda sobrietat, utiliza pel melhor lo material local, la brica a vegada soslinhada de pèira blanca, e dels ornaments de la fabrica Virebent. En 1836, son projècte pel nòu cementèri de Tèrra Cavada, dins un estil neoegipcian, foguèt acceptat. En 1843, mes en causa sus la seuna doble posicion dins lo public e lo privat, foguèt contrench a la demission de la seuna carga d'arquitecte en cap de la vila. De 1846 a 1848, foguèt conselher municipal. Èra tanban membre de fòrça societats saventas per que redigiguèt fòrça comunicacions.

Es l'autor d'obratges Le propriétaire architecte e lo Vignole de poche, que contribuisson a far coneisser las seuns realizacions, que sepòdon encara veire d'exemples a Tolosa: l'ostal Lamothe, plaça de la Trinitat, l'ostal Thibaut carrièra Sant Antòni del T.

Lo seu ostal de familha, baloard Carnot, foguèt destruit pendent l'operacion imobilièra de la Plaça Occitana en 1972.

Fonts

• (fr)Gérard Santier (dir.), Le Dictionnaire de Tolosa, Loubatières, 2004
• (fr)Pierre Salies, Dictionnaire des rues de Toulouse, Milan, 1989