Tessèla
La tessèla es una pèça pichona de marbre, tèrra cuèita, veire, etc., amb la quala se fa de mosaïcs.
Lo mot ven del latin tessellae, que el meteis ven del Grèc ancian τεσσερες , e que significa quatre.
Dins lo monde grèc ancian s'utilizava fòrça e (fins al sègle V abC) amb frequéncia per elaborar de caladat compausat per de còdols del riu (peiròlas erodadas de la ribas dels rius) de diferentas talhas e colors. Amb aqueles còdols se fasiá de dessenhs simples constituïts de motius geometrics. A la fin del sègle III abC, las tessèlas se substituiguèron als còdols policroms.
Las tessèlas son de pèças de forma cubica, facha de divèrsas pèiras, de calcar, de marbre o d´autres materials de veire o ceramica, fòrça adreitament elaboradas e de divèrsas talhas e formats. Los romans de l'antiquitat ja construiguèron de mosaïca amb aquelas pichonas pèças, tanplan que nomenèron lo trabalh atal fach opus tessellatum, pasmens qu'aquela denominacion correspond mai a una de las nombrosas varietat de malonatges decorats amb tessèla que se desvolopèron amb lo temp.
Los talhièrs de mosaïstas de la Roma antica èran compausats per mai d'uns professionals que trabalhavan en equipa: l'operator mai remarcable èra lo musivarius, qu'agençava las tessèlas sus una superfícia preparada de per abans amb de mortièr idraulic nomenat signinum, ne repartissent las colors e las formas segon lo motiu a representar que lo pictor tesselarius aviá fach lo transferiment al sòl, e que aviá de per abans dessenhat lo pictor imaginarius que èra considerat coma artista.