Telescòpi de Newton

Le telescòpi de Newton, que li dison sovent un « Newton », es un dispositiu optic compausat de 2 miralhs. Es doncas un dispositiu d'objectiu « reflector » (que rebat la lutz) contrariament a la luneta astronomica qu'es un dispositiu d'objectiu « refractor » (la lutz travèrsa las partidas opticas, es « refractada »). Foguèt inventat per Isaac Newton.

Replica del telescòpi d'Isaac Newton al musèu Whipple d'istòria de las sciéncias de Cambridge.

Principi optic

Lo telescòpi es compausat d’un miralh primari o objectiu, de forma teoricament paraboloïdala (esférica en practica) e d’un miralh pus pichon que li dison « secondari » qu'es plan. Lo primièr miralh permet de collectar la lutz venenta de la region del cèl puntada, lo segond permet de desviar la lutz fòra de l’ais optic d'un biais perpendiculari.

Lo primièr miralh es caracterizat per :

• son diamètre (o dobertura). La quantitat de lutz collectada e lo poder separator (angulari) de l'instrument dependon d'aqueste darrièr. La quantitat de lutz es proporcionnala al carrat del diamètre.
• la distància entre lo centre del miralh e lo punt focal imatge (endrech que i se forma l’imatge d'un objècte situat a l’infinit) que li dison la distància focala. Es ela que determina la grandor, dins le plan focal, de l'imatge primari de l'objècte observat.