Refraccion

La refraccion, en fisica deis ondas - especialament en optica, acostica e sismologia - es un fenomèn de desviacion d'una onda au moment que sa vitessa cambiá entre doas environas. Generalament la refraccion subrevèn a l'interfàcia entre doas environas, o au moment d'un cambiament de densitat o d'impedància de l'environa.

Lo pincèu nos pareisse rot en causa de la refraccion de la lutz au moment qu'aquesta travèrsa lo diòptre aiga-èr.

Si pòu representar una tala onda per doas caracteristicas :

• per son frònt d'onda : es la linha que descriu una auça dins l'aiga (optica ondulatòria e sismologia) ;
• per un rai : es l'endrechiera de propagacion de l'onda, perpendiculara au frònt d'onda (optica geometrica).

Lei dos modèls son equivalents dins lo cas de la refraccion, pasmens si preferirà lo premier per explicar lo fenomèn, e lo segond per lo quantificar.