Search for Extra-Terrestrial Intelligence
Search for Extra-Terrestrial Intelligence, abreujat en SETI e que se pòt traduire per « recèrca d’una intelligéncia extraterrèstra », es un programa d’origina estatsunisiana que data dels ans 1960. Regropa de projèctes que lor tòca es de detectar los senhals qu’una intelligéncia extraterrèstra poiriá emetre, volontariament o non, dempuèi sa planeta d’origina. Los projèctes analisan l'espèctre electromagnetic venent de l’espaci e ensajan de detectar los senhals per oposicion al bruch aleatòri.
Lo programa supausa pas forçadament qu'aqueles extraterrèstres ensajan de nos contactar. Ensaja de localizar las ondas emesas de biais intencional o non. Per que de nòstre costat, las ondas electromagneticas emesas dempuèi la Tèrra a cada instant poirián èsser detectadas dempuèi l’espaci sens que los quites umans cercan a senhalar lor preséncia.
Dempuèi lo primièr projècte Ozma de Frank Drake en 1959, son uèi prèp de 90. D'entre los promotors del projècte, podèm citar Carl Sagan.
Lo 22 d'abril de 2011, lo radiotelescòpi Allen Telescope Array foguèt mes en «ivernacion» per manca de fons publics[1]. Malgrat aquelas dificultats, de projèctes contunhan, e d'autres naisson[2].
Genèsi de SETI
modificarLo 8 d'abril de 1960, lo radiotelescòpi de Green Bank comencèt una observacion d'un novèl tipe. Cap a las estelas Tau Ceti e Epsilon Eridani, cèrca de senhals artificials d'origina cosmica. Aquel projècte batejat Ozma, a l'origina de SETI, representava prèp de 200 oras d'escota, sus un sol canal, a la frequéncia de 1 420 MHz. L'idèa veniá d'un jove cercaire, Franck Drake. Son doctorat obtengut, voliá realizar un de sos sòmis d'enfant, es a dire de respondre a la question « Sèm sols dins l'univèrs ? ».
Lo director de l'observatòri, Otto Sturve, lo sosteniá mas li aviá demandat de far pas cap de publicitat sul projècte Ozma per evitar las interferéncias amb la pressa. Al mes de setembre de 1959, la revista Nature publiquèt l'article de Cocconi e Morrison; aqueles preconizavan d'escotar lo cèl a la frequéncia de l'idrogèn, es a dire 1 420 MHz. L'idrogèn es l'element mai frequent dins l'univèrs. Se pòt doncas imaginar qu'una eventuala civilizacion aurà descobèrt son raionament a 1 420 MHz e aurà bastit los instruments pel detectar.
SETI@Home
modificar
Un d'aqueles projèctes se nomena SERENDIP. Avent besonh d'enòrmas capacitats de calcul, l'Universitat de Berkeley desvolopèt un logicial nomenat SETI@home en 1999.
Consistís a utilizar los processors de milièrs d'ordinators connectats a Internet per analizar aquelas donadas. Los calculs son menats de biais transparent per l’utilizator. Los resultats de cada calcul son transmeses a un servidor central que s'encarga tanben de distribuir las tascas entre las unitats de calcul. Lo programa de calcul de SETI@Home cèrca per exemple de senhals gaussians caracteristics d’un emetor ràdio.
SETI@home es lo primièr projècte de calcul repartit grand public. Dempuèi, foguèt adaptat per s’estendre a d'autres projèctes. Lo logicial se nomena uèi BOINC e SETI@home es considerat pas pus plus qu'un « modul » de BOINC.
Los amators, coma los radioastronòms amators e los radioamators, van fins a montar a çò d'eles los seus pròpris radiotelescòpis SETI. Utilizan per aquò, de receptors ràdios fòrça sensibles, permetent de gaitar la frequéncia de l’idrogèn neutre dins las 1 420 MHz (UHF) e de pichonas parabòlas de 3 a 5 mètres de diamètre coma antenas.
Los projèctes
modificarQualques projèctes:
Nòtas e referéncias
modificar- ↑ (fr)« La Terre n'écoute plus les extraterrestres », Slate.fr, 27 avril 2011.
- ↑ (fr)« On va écouter 86 exoplanètes », futura-sciences.com, 21 mai 2011.
Ligams extèrnes
modificar- (en) Site de l’Institut SETI
- (en) Site de la SETI League
- (fr) Cronologia de SETI
