Lo Reialme de Juda (var. Reiaume de Juda) (ebrieu: ממלכת יהודה Mamleḥet Yehuda) èra un estat jusieu establit al sud de Levant pendent l'Edat del Fèrre. Es sovent designat per lo tèrme "Reialme del sud" per lo distinguir del Reialme d'Israèl situat al nòrd.

Mapa dels reialmes d'Israèl e de Juda

Juda apareguèt coma estat probablament pas abans lo sègle V abC, mas lo subjècte es fòrça controversiat.[1][2] Al sègle VII abC, la capitala del reialme Jerusalèm cresquèt e venguèt a dominar sos vesins, saique mercé a una cooperacion amb los assirians, que volián far de Juda un estat vassal proassirian per contrarotlar l'industria de l'òli d'oliva.[3] Juda prosperèt jol vassalatge assirian, (malgrat una rebellion desastrosa contra lo rei assirian Sennaquerib), mas dins la darrièra part del sègle VII abC Assiria subte s'afondrèt, e se ne seguèt una competicion entre los egipcians e lo Segond Empèri Babilonian pel contraròtle de Levant que menèt a la destruccion del reialme dins una seria de campanhas entre 597 e 582, a la deportacion de l'elèit de la comunautat, e l'incorporacion de la tèrra d'Israèl coma província de l'empèri.[3]

Referéncias modificar

  1. Grabbe 2008, pp. 225–6.
  2. Lehman in Vaughn 1992, p. 149.
  3. 3,0 et 3,1 Thompson 1992, pp. 410–1.