Las Citacions del President Mao Zedong (毛主席语录 pinyin : Máo Zhǔxí Yǔlù), a vegada nomenat Las Mai Nautas Instruccions (最高指示, pinyin : zuì gāo zhǐshì), mai conegut jol nom de Pichon Libre roge, es un libre de propaganda comunista[1] publicat pel govèrn de la Republica populara de China a partir de 1964, que la distribucion es organizada per Lin Biao, lo ministre de la defensa e cap de l’Armada populara de liberacion (APL). Traduch en 64 lengas, se'n faguèt 500 edicions diferentas difusadas dins 150 païses[2], aqueste libre es un recuèlh de citacions extrachas d'ancians discors e escrichs de Mao Zedong. Lo non Lo Pichon Libre roge ven de son edition en format de pòcha, mas aqueste nom es pas utilzat en China.

Citacions del President Mao Zedong
Maozedongxuanji.JPG
AutorMao Zedong
Hou Bo
Genreensag politic
Version originala
Títol毛主席语录
EditorRenmin Chubanshe (ca) Traduire e Département politique général de l'Armée populaire de libération (fr) Traduire Modifica el valor a Wikidata
ParucionChina

Contèxte istoric

modificar
 
Mao Zedong dins un camp de ceralas vèrs 1950, una fotografia de Hou Bo illustrant lo Pichon Libre roge.

Lo Pichon Libre roge es lo libre mai vendut pel mond après la Bíbla, amb de vendas estimadas a 2 miliards d'exemplars segon los cercaires occidentals, 5 miliards segon l'agéncia de premsa oficiala chinesa Xinhua que remembra qu'a l'apogèu de la « bíblia de l'Èst » la planèta comptava près de tres miliards d'abitants, çò que fariá una mejana de 1,5 exemplar per persona. Pendent la Revolucion culturala que ven un dels simbòls, l'estudi de libre es obligatòri dins las escolas de l'ensenhament primari al superior, e sul luòc de trabalh. Totas las organizacions, industrialas, comercialas, agricòlas, administrativas, militaras organizavan de sesilhas de formacion en grops de tot lo personal per estudiar lo libre pendent las oras de trabalh. Las citacions de Mao èran estampadas en gras e en roge, e gaireben totas las publicacions escrichas, e tanben los obratges scientifics, devián citar Mao. La compreneson e l'assimilacion de la « pensada Mao Zedong » èran censadas melhorar de biais irreversible lo vam al trabalh, e tanben compensar largament al nivèl de la produccion lo temps passat a aqueste estudi[3].

Pendent los ans 1960, lo Pichon Libre roge es lo simbòl grafic mai visible en China, mai omnipresent encara que los retrachs del quita de Mao. Suls imatges, los afiches, los panèls realizats pels artistas encargats de la propaganda, gaireben cada personatge, levat Mao, apareis risent, animat d'una determinacion sens falha, e tenent a la man lo Pichon Libre roge.

Amb la fin de la Revolution culturala en 1976 e l'accession al poder de Deng Xiaoping en 1978, l'importança del libre decreis enormament e la mesa en exèrg de citacions de Mao comença a èsser considerat coma desviament d'esquèrra e coma cult de la personalita. Dembuèi febrièr de 1979 lo Pichon libre roge es pas mai difusat, lo Departement de la propaganda del comitat central considerant que Lin Biao e la Benda dels Quatre utlisèron de l'obratge per "destillar lo poison" [4]. Ara, lo libre es considerat en China coma lo remembre d'una epòca passada.

Estructura e istòria del libre

modificar

Las citacions de Mao son classificadas en trenta e tres capítols segon una classificacion tematica. Los tèmas sont abordats jos un angle ideologic obertament comunista i apondant unas consideracions filosoficas. L'essencial del libre consistís en de recomandacions sul biais de s'organizar, de se comportar e de pensar. Dins una de sas nombrosas metafòras del libre, Mao compara las pensadas incorrèctas a las malautiás, e lo partit comunista a un cirurgian[5]. Invita a la repentença:

"S'aquel qu'a comés una error amaga pas sa malautiá per crenta de tractament e persistís pas dins son error al punt poder pas mai èsser garit, mas manifèsta onèstament, sincèrament, lo desir de se sonhar, de se corrigir, nos ne faràn gaug e lo garirèm, per que venga un bon camarada"

Lo primièr tiratge, (50 a 60 000 exemplars), èran pas destinat a la venda mas deuriá servir de guida als membres de l'Armada populara de liberacion. Lo sinològ Michel Bonnin indica: "Caliá tornar donar de moral a l’armada. Gaireben totes los soldats èran de païsans, lo Pichon Libre roge deviá donc èsser quicòm de simple qu'ofrís de solucions per la vida videnta. Es d’ideologia aplicada" [6]. En 1967 lo libre aviá ja estat traduch dins mai de 36 lengas e mai de 720 milions d'exemplars avián ja estat estampats. Lo Pichon Libre roge es illustrat de fotografias de Hou Bo alara qu'aqueste es emprisonat dins un laogai (camps de reeducacion)[7].

L'impression d'aqueste recuèlh d'escrits e de discors de Mao Zedong foguèt concebut a l'origina en mai de 1964 pel general Lin Biao (1907-1971), ministre de la Defensa e cap de l'Armada de liberacion, per flatar lo president Mao e accelerar lo sieu avançament al sen del Partit. Aques libre de pòcha deuriá servir de guida e de fonts d'inspiracion a totes los membres de l'armada. Conteniá d'en primièr 30 capítols. Amb lo succès d'aquesta primièra edicion, lo libre tornèt èsser imprimit a partir de febrièr de 1965 amb dos capítols suplementaris, puèi unes mes mai tard amb un 33n capítol. En 1966, lo Partit decretèt que tot ciutadan deviá possedir un exemplar del « Pichon Libre roge » coma simbòl de sa leialtat al subjècte del Partit, e un projècte de traduccion e d'impression massissa foguèt realizada per que tot partisan o simpatisant pòsca legir lo tèxte dins la sieuna lenga. Al paroxisme de la Revolucion culturala, las penas previstas en cas d'incapacitat a presentar lo libre e a lo recitar sus simple demanda dels Gardas rojas podavan anar de la punicion corporala immediata als trabalh forçats pendent d'annadas.

Capítol Nombre de citacions Títol Résumé
1 13 Lo Partit
2 22 Las classas e la lucha de las classas
3 28 Lo socialisme e lo comunisme
4 16 La justa solucion de las contradiccions al sen du Pòble
5 21 La guèrra e la patz
6 10 L'imperialisme e totes los reaccionaris son de tigres de papièr
7 10 Osar luchar, osar véncer
8 10 La guèrra populara
9 8 L'armada populara
10 14 Lo ròtle dirigent dels comitats del Partit
11 22 La linha de massa
12 21 Lo trabalh
13 7 Los rapòrts entre oficièrs e soldats
14 6 Los rapòrts entre l'armada e lo Pòble
15 8 Las « tres democracias »
16 9 L'educacion e l'entraïnament de las tropas
17 9 Servir lo Pòble
18 7 Lo patriotisme e l'internacionalisme
19 8 L'eroïsme revolucionari
20 8 Edifidar lo país amb diligéncia e economia
21 13 Comptar sus la sieunas fòrças e luchar amb endurança
22 41 Metòdes de pensada e de trabalh
23 9 Enquèsta e recercas
24 15 L'autoeducacion ideologica
25 5 L'unitat
26 5 La disciplina
27 15 La critica e l'autocritica
28 18 Los comunistas
29 11 Los quadres
30 7 Los joves
31 7 Las femnas
32 8 La cultura e l'art
33 16 L'estudi

Edicion originala

modificar

L'edicion originala, non datada, es rara. Son format es mai grand qu'aqueste de las edicions seguentas (139 mm) e a mens de paginas (l'edition de 1965 a 270 paginas de tèxte).

L'obratge comportava a l'origina un fulhet presentant un messatge d'encoratjament de Lin Biao imprimit en facsimilat de son escritura, e tanben una prefàcia d'introduccion doas paginas, tanben de sa man, ont explicava l'importança d'aqueste libre que deviá venir un guida dins la vida videnta de cacun.

Après que segon la tèsi oficiala del govèrn chinés, Lin aja ensejat sens capita d'assassinar Mao en setembre de 1971, lo Partit volgava escafar tota traça de son existéncia e ordonèt a totes los ciutadans d'arrancar lo fulhet escrit pel general de lors exemplars del Pichon Libre roge. Pas d'autra edicion imprimda après 1971 conten aqueste fulhet. Tot exemplar complet contenent aqueste fòrça rara fulhet engatjariá la vida de son possessor.



Version chinesa

modificar
毛泽东语录 sur Wikiquote

Bibliografia

modificar
  • Pascale Nivelle, Histoire du Petit livre rouge, Tallandier, 2016.

Notas e referéncias

modificar
  1.  {{{títol}}}. .
  2.  {{{títol}}}. .
  3. Jean-Jacques Tur, Le Petit Livre RougeLa Chine: Trois révolutions pour une renaissance : de Sun Yat-sen à Xi Jinping
  4. Une édition de luxe du petit livre rouge pour les 120 ans de Mao Weibo Le Monde, 2013
  5. Chapitre XXVII - La critique et l'autocritique, Petit livre rouge
  6. Le «Petit Livre rouge», arme de diffusion massive Libération, 30 septembre 2016
  7. Claude Hudelot (sinologue) Hou Bo & Xu Xiaobing, photographes de Mao Zedong Rencontres d'Arles, 14 juillet 2003

Annèxes

modificar

Articles connèxes

modificar

Ligam extèrne

modificar
  • Le Petit Livre rouge - Chine-Informations.com PDF