Pere Fouché

Pere Fouché, mai conegut generalament coma Pierre Fouché (Illa de Tet, 8 de febrièr de 1891 - París, 11 d'agost de 1967) foguèt un lingüista nòrd-catalan. Foguèt un dels lingüistas catalans mai importants de son epòca que publiquèt en 1924 dos volums pionièrs dins l'estudi de la lingüistica istorica de la lenga catalana. Sa contribucion a l'estudi de la lenga francesa es tanben estada plan considerabla; foguèt considerat coma una de las eminéncias de la lingüistica istorica.

Venguèt membre de l'Institut d'Estudis Catalans en 1946. Mai tard, en 1960 fondèt la Societat francesa d'onomastica e dirigiguèt la revista de lingüistica Le français moderne.

Biografia

Pere Fouché nasquèt a Illa, un vilatge rosselhonés, a la termièra de Conflent en 1891. Estudièt a Tolosa jos la direccion del lingüista occitan Josèp Anglada que l'inicièt a la lenga e als tèxtes medievals. Jos la direccion d'aqueste escriguèt una tèsi sul catalan rosselhonés, Phonétique et morphologie historique du roussillonnais, que foguèt publicada en 1924 en dos volums.

Foguèt puèi professor a las universitats de Grenòble, Estrasborg e París (de 1937 a 1962), ont dirigiguèt l'Institut de Fonetica e lo Musèu de la Paraula.

Lo collègi d'Illa de Tet pòrta son nom.

Òbras

Sul catalan

• Phonétique et morphologie historique du roussillonnais (1924)
• Morphologie historique du roussillonnais (1924)

Fonetica generala

• Etudes de phonétique générale: syllabe, diphtongaison, consonnes additionnelles (1927)

Sul francés

• Le verbe français, étude morphologique (1931)
• Phonétique historique du français (3 volums, 1952-1961)
• Traité de prononciation française (1969)