Pecat
Dins lo contèxtes abraamicas, lo pecat es l'acte de violacion de la lei divina.[1][2][3][4] Se pòt tanben fa referéncia a la violacion de la relacion ideala entre l'individú e Dieu, o quina que siá desviacion de l'òrdre ideal de la vida umana. Pecar se definit coma "mancar la cibla".[5]
Lo tèrme pecat compren una granda varietat d'accions, dempuèi la pichona mòstra de vanitat fins a l'assassinat. Lo catolicisme fa referéncia als pecats menors coma de pecats venials, que fan partit de la vida umana e compòrtan de consequéncias sus tèrra, e sens repenténcia, perlongan lo purgatori après la mòrt, per que la persona pòsca arribar al cèl. Al subjècte del "Purgatori", "la màger partida dels primièrs Paiures de la Glèisa parlan d'un fuòc purificator, pasmens se se pòt pas dire s'a un de fuòc real o esperital". Per contra, los piègers pecats se nomenan de pecats mortals e an per consequéncia d'anar a l'lnfèrn s'i a pas una contricion perfiècha o son confessats coma cal. Los pecats d'una vida inchalhenta se considèran destructors e son de pecats màgers.[6] Amb lo concèpte pecat original los crestians fan referéncia a la tendéncia inevitabla dels umans a pecar, que passa de generacion en generacion perque Adam e Èva an pecat.[7] Lo Cristianisme se neteja parcialament amb lo baptisme. Per l'indoisme un pecat es quina fauta que siá que crèa un marrit estat de karma. Lo judaïsme distinguís tres tipe de pecats: una fauta non intencionada, una fauta per emocion incontrolabla mas sens intencion d'otratjar Dieu e un pecat amb intencion expressa de s'aluenhar de la lei divina. Los musulmans veson lo pecat coma que siá qu'ane contra los comandaments de Dieu.
L'origina del mont es lo latin (peccātum) e pasmens lo precedent concèpte reconegut es lo grèc (hamartia) venent que la Bíblia se traduguèt del grèc al latin e del latin. En grèc vòl dire literalament ‘mancar la cibla’ o simplament error.
Pecat segon lo Cristianisme
modificarLa tradicion judeocrestiana, amb la Bíblia coma font fondamentala, compren lo pecat, en tèrmes generals, coma l'alunhament de l'òme de la volontat de Dieu.
Segon lo Tanakh o l'Ancian Testament, aquela volontat es representada per la lei, precèptes e estatuts donats per Dieu al pòble d'Israèl, e registrats en los libres sagrats.
Uèi encara, pel judaisme existís pas un pecat generic definissent la natura dels actes dels òmes, mas solament de transgressions objectivas e concrètas (pas pensadas o intencions del còr) que se cometon volontàriament. Per contra, segon lo Nòu Testament, e la tradicion del cristianisme, i a una natura pecaira de l'èsser uman, eritada de la primièra transgression d'Adam. Aquela natura pecaora de l'òme afècta tant sos actes coma sas pensadas, e se pòt pas passar sonque amb l'esfòrç de seguir la Lei de Dieu, mas mejançant lo sang de Jesucrist, qu'es çò que pòt expiar aquelas fautas individualas. Aquela expiacion ven valida per la persona mejans la fe en Jesucrist e la regeneracion esperitala mejans la novèla naissença mencionat dins l'Evangèli segon Joan 3:3-8 e 1Pere 1:3.
Referéncias
modificar- ↑ Action and Person: Conscience in Late Scholasticism and the Young Luther Michael G. Baylor - 1977, "defined sin, in an objective sense, as contempt of god" page 27
- ↑ The Theology of the Oral Torah: Revealing the Justice of God Jacob Neusner - 1999, Page 523
- ↑ The fall to violence: original sin in relational theology Marjorie Suchocki - 1994 Page 29
- ↑ Five Views on Sanctification - page 188, Melvin Easterday Dieter, Stanley N. Gundry - 1996 "The other is 'deliberate violation of God's known will"
- ↑ Agustin d'Ipòna segon la controvèrsia pelagiana definiguèt lo pecat coma çò qu'arriba al còr endurit, la pèrda de l'amor de Dieu, una disposicion del coòr per se separar de Dieu per un amor excessiu a se meteis (vejatz Agustin On Grace and Free Will a Nicene and Post-Nicene Fathers).
- ↑ https://web.archive.org/web/20141018094737/http://www.holyspiritinteractive.net/features/thesevendeadlysins/thesevendeadlysins.asp
- ↑ http://www.newadvent.org/cathen/11312a.htm#I