Ocean (mitologia)
Ocean (en grèc ancian Ὠκεανός / Ôkeanós) es un Titan, fils d'uran (lo Cèl) e de Gaïa (la Tèrra), fraire e espos de Tètis. Sos 3000 filhs son los Potamoi (dieus fluvis) e sas 3000 filhas, las Oceanidas[1]. De fonts establidas lo fan mai engendrar Triptolèma amb la sieuna maire Gaïa[2], e los Cercòps amb sa filha Teïa, diferenta de la Titanida del meteis nom[3].
Mite
modificarLos autors preesiodics, rengan pas Ocean e Tètis d'entre los Titans, plaçavan directament lo parelh a l'origina de totas las autras divinitats, e tanben lo protogòns tradicionals coma Oran, Gaïa, o Nix[4]. Aquela tradicion, utilizada dins unes fragments cosmogonics orfics, explicariá la plaça esêciala ocupada per Ocean e Tètis dins las genealogias esiodicas: Ocean es l'aïnat dels Titans, Tètis, la benjamina de las Titanidas; permetriá tanben de comprene melhor lo fach qu'aqueles doas divinitats ancestralas intervienon jamai als costats dels Titans dins lo conflicte de sobeiranetat avent opausat los enfants d'Oran a Zèus.
Ni Ocean ni Tètis se jonguèron als autres Titans pendent la Titanomaquia. Contunhan de regnar pasiblament sus lor vast reialme. Pendent aquela guèrra, e mai Rèa confia sa filha Èra e Ocean e Tètis. Mai tard, aqueles dos s'essent pelejats, Èra ensagèt de los reconciliar.
Ocean obten la copa en aur de son gendre Eliòs e la prèsta a Eracles. L'eròi pòt atal navegar sus l'ocean e tornar los tropèls de Gerion.
Dins las legendas tardièras, quinas Zèus, sobeiran dels dieus de l'Olimp e sos fraires, Poseidon e Ades, capvirèron lo Titans e prenguèron lor poder, Poseidon e sa femna Anfitrita succedisson a Ocean et Tètis coma mèstre de las aigas.
Ocean es sovent presentat coma un vielh que l'urna que ten a la man vèrsa de contunh la mar, los fluvis e las fonts[5].
Fonts
modificar- ApollodoreModèl:ApoBib (I, 1, 3).
- Modèl:HésThé (v. 193 et suiv., 337 et suiv.).
- Modèl:HomIli (XIV, 201 ; XIV, 246 ; XIV, 302 ; XXII, 205), Modèl:HomOdy (XI, 13 ; XI, 639 ; XII, 1).
Nòtas e referéncias
modificar- ↑ Modèl:HésThé, vers 364-368.
- ↑ Phérécyde fragments ; Musée fr. ; pseudo-Apollodore, I, 32 ; Pausanias I, 14, 3.
- ↑ Esiòde, fragments ?
- ↑ Modèl:HomIli, XIV, vers 200-201.
- ↑ Contes et légendes de Grèce et de Rome, Éditions du Chêne, 2006, 342p, ISBN: 978-2842776732
Bibliografia
modificar- Paul Diel, Le symbolisme dans la mythologie grecque, Paris, Petite Bibliothèque Payot, 1966 ISBN: 2-228-308757