Nutacion
La nutacion (del latin nutare «oscillar») es una oscillacion leugièra (coma un movement de caboteig) de l'ais de rotacion d'una planeta, coma l'oscillacion periodica del pòl de la Tèrra al torn de sa posicion mejana dins l'esfèra celestiala, deguda a l'influéncia de la Luna sus la planeta, similara al movement d'una baudufa quand pèrd de fòrça e es prèsta de casudar. La nutacion de la Tèrra es provocada per l'atraccion diferenciala del Solelh e de la Luna subre l'abultament* equatorial de la Tèrra. Son efècte se superpausa al movement de precession e se manifèsta coma una pichona oscillacion conica de basa elliptica subre la posicion mejana de l'axe terrèstre. Se compausa de divèrsas oscillacions superpausadas, mas la mai importanta fa que los pòls de la Tèrra se desplacen de nòu segondas d'arc cada 18,6 ans.
Lo Solelh produtz un autre efècte de nutacion d'importància fòrça menora, amb d'un periòde mejan de mièg an e un desplaçament polar maximal de 0,55" d'arc. Las autras planetas produsisson tanben de variacions, apeladas pertorbaments (pertorbasons), mas que mancan d'importància per lor valor pichona.
La nutacion foguèt descubèrta en 1728 per l'astronom anglés James Bradley. Fins a 20 ans pus tard, se saupèt pas que la causa del movement èra l'atraccion gravitacionala de la Luna combinada amb la del Solelh.