Los Versets satanics
Los Versets satanics (anglés: The Satanic Verseses) lo quatren roman de Salman Rushdie, publicat en 1988 e inspirat en partida per la vida de Maomet, lo profèta de l'Islam. Coma dins sos libres precedents, Rushdie utiliza lo realisme magic e fa de ligams amb d'eveniments e personas contemporanèas per crear sos personatges. Lo títol fa referéncia al versets satanics, un grop de tèxtes de l'Alcoran que tracta de tres divesas paganas de la Mèca: Al Lat, Uzza, e Manat.[1] Una partida de l'istòria al subjècte dels "versets satanics" se basa suls dichs dels istorians al-Waqidi e al-Tabari.
Al Reialme Unit, Los Versets Satanics foguèt plan recebuts que foguèt primiat en 1988 del Booker Prize e del Whitbread Awardr. Pasmens, faguèt granda controvèsia que los musulmans l'acusèraon de blasfèmi contra lor fe. L'otratge contra los musulmans perovoquèt una fatwa cridada a la mòrt de Rushdie per Ayatollah Ruhollah Khomeini, alara Líder suprèma d'Iran, lo 14 de febrièr de 1989. Fracassèron diferents assags d'assassinat de Rushdie, qu'èra plaçat jos la proteccion de la polícia del govèrn del RU, e d'atacas contra diferentas personas en ligam coma lo tranductor Hitoshi Igarashi.
Lo libre foguèt bandit en Índia per discors d'asirança dirigit contra un grop religiós especific.[2][3]
Intriga modificar
Los Versets Satanics consistís en un raconte encastre, utilizant d'elements de realisme magic, entrecrozat amb una seriá de sosintrigas que son contadas coma las experiéncias de visions d'un sòmi per un dels protagonistas. Lo raconte encastre, coma fòrça istòrias de Rushdie, implica d'indian expatriats dins l'Anglatèrra contemporanèa. Los dos protagonistas, Gibreel Farishta e Saladin Chamcha, son dos actors d'origina musulmana indiana. Farishta es una superestella de Bollywood especializat per jogar de divinitats indoas. (Lo personatge es en partit basat suls las estella de cinema Amitabh Bachchan e N. T. Rama Rao.)[4] Chamcha es un emigrant que rompèt amb son identitat indiana e trabalha coma artista de votz off en Anglatèrra.
Al començament del roman, los dos son preses dins un desviament d'un avion anant d'Índia cap en Grand Bretanha[5]. L'avion explosa sus la Marga, mas los dos son per magia salvats. dins una miraculosa transformacion, Farishta pren la personalitat of the arcèngel Gabrièl e Chamcha aquesta del diable. Chamcha es arrestat e patís de voléncias policièras qu'es suspectat d'èsser un immigrant illegal. La transformacion de Farishta pòt en partit èsser legit a un nivèl realist coma read un simptòma del protagonista manifestant esquizofrenia.
Los dos personatges penan a reconstituir lor vida. Farishta cerca e tròba son amor perdut, l'alpinista anglés Allie Cone, mas los relacion s'atuda a causa de sa malautiá mentala. Chamcha, avent miraculosament recobrat sa forma umana, vol prene son revenge sus Farishta per l'aver abandonat après lor casuda comuna de l'avion desviat. Lo realiza utilizant la gelosiá patologica de Farishta per destruire la relacion amb Allie. Dins un autre moment de crisi, Farishta realiza çò que Chamcha aviá fach, mas li perdona e quitament li salva la vida.
Los dos tornan en Índia. Farishta saca Allie dins una autra granda crisi de gelosiá e se suicida. Chamcha, qu'aviá obtengut lo perdon de Farishta e la reconciliacion amb son paire e tanben son identitat indiana, decida de demorar en Índia.
Sequéncias de sòmi modificar
Incorporat dins aquesta istòria i a una seriá de visions narrativas de sòmis semimagics, atribuit a la ment de Farishta. Son ligats entre eles per de detalhs tematics e tanben per de motius comuns coma la revelacion divina, la fe religiosa e fanaticism, e lo dobte
Una d'aquestas sequéncias conten fòrça dels elements que foguèron criticats coma ofensant pels musulmans. Es un novèl raconte transformant de la vida de Maomet (nomenat "Mahound" o "lo Messatgièr" dins lo roman) a La Mèca ("Jahiliyyah"). En son centre i a l'episòdi dels dichs versets satanics, ont lo profèta d'en primièr proclama una revelacion en favor de las vièlhas divinitats politeïstas, mai tard i renóncia coma essent una error introducha pel diable. I a tanben dos opausants al "Messatgièr": una preiressa pagana demonica, Hind bint Utbah, e un poèta sceptic irreverenciós e satiric, Baal. Quand lo profèta torna a la ciutat en trionf, Baal s'amaga dins un bordèl sosteranh, ont la prostituidas prenon lo nom de las esposas del profèta. Mai, un del companh del profèta pretend que el, dobtant de l'autenticitat del "Messatgièrs," subtilament modifiquèt de partida de l'Alcoran tal coma li avián estat dictat.
La segonda sequéncia conta l'istòria de Ayesha, una païsana indiana que pretend aver recebut de revelacions de l'Arcàngel Gibreel. Insita sa comunautat vilatgesa de partir per un peregrinatge a pè cap a La Mèca, pretendent que seriá capable de caminar sus la Mar d'Arabia. Lo pelegrinatge s'acaba dins un trescòl catastrofic que los cresents totes caminan dins l'aiga e desaperisson, d'entre los testimònis trebolants d'observaires sul fach de saber se simplament se neguèron o s'èran capables miraculosament de passar la mar.
Una tresena partida de sequéncia somiada presenta third dream sequence presents la figura d'un líder expatriat fanatic, l' "Imam", dins l'encastre de la fin del sègle XX. Aquesta figura es una allusion transparenta a la vida de Ruhollah Khomeini dins un exili Parisian, mas es tanben ligat per de diferents motius naratius de la figura de "Mesatgièr".
Critica literària e analisi modificar
Dins l'ensemble, lo libre foguèt recebut favorablament per las criticas literàrias. Dins un volum critica de 2003 sus la carrièra de Rushdie, lo critica influent Harold Bloom qualifica Los Versets Satanics "mai granada capitada estetica de Rushdie".[6]
Timothy Brennan nomena l'òbra "Lo roman mai ambiciós jamai publicat tractant de l'experiéncia migratòria en Grand Bratanha" que capta la desorientacion onirica dels immigrants e dels procediments d' "union-per-ibrididacion". Lo libre es considerat coma un "estudi fundamental de l'alienacion."[7]
Muhammd Mashuq ibn Ally escriguèt "Los Versets Satanics tracta de l'identitat, l'alienacion, lo desraiçament, la brutalitat, lo compromés, e la conformitat. Aquestes concèptes los afrontan totes los migrants, disillusionat per las ambedoas culturas: aquesta que'n son e aquesta que s'i jonhan. Pasmens savent que pòdon pas viure dins l'anonimat, fa la naveta entre ambedoas. Los Versets Satanics es un rebat del dilemmas de l'author." L'obratge es una "raconte surrealista, de la crisi d'identitat persistenta del sieu quita author." Ally declara que lo libre revèla fin finala que l'autor es "la victima del colonialisme britanic de sègle XIX." Lo quita Rushdie confirma aquesta interpretation de son libre, disent que s'agissiá pas d'islam, "mas de la migracion, la metamorfòsi, destriament de se, amor, mòrt, Londres e Bombai." Tanben declarèt "Es un roman que conten una critica del materialisme occidental. Lo ton es comic."
Après la controvèrsia dels Versets Satanics, d'erudits familièrs del libre e de l'òbra de Rushdie , coma M. D. Fletcher, jutgèron la reaccion ironica. Fletcher escriuèt "Es benlèu ironic que d'una de las expressions màger de l'ostilitat contra Rushdie ven d'aquestes per qui (dins un sens) escriguèt."[8] Dich que las manifestacions de controvèrcia en Granda Bretanha "incarnava una colèra descobrissent una partida de las frustracions de l'experiéncia del migrant e mai sovent rebat mai sovent los fracasses de l'integracion multiculturala, dos tèmas significatius de Rushdie. Es clar que, los centres d'interés de Rushdie inclusisson d'exploracions sus cossí la migration enfòrça la consciéncia que las percepcions de las realitat es relativa e fragila, e sus la nature de la fe religiosa e la revelacion, sens parlar de la manipulacion politica de la religion. Las ipitèsis de Rushdie sus l'importança de la literatura s'aparenta d'un biais a la valor literala accordada a l'escrich dins la tradicion islamica. Mas Rushdie sembla aver assumat que diferentas comunautats e cultura parteja un cèrt gra de fondament moral sus que se fonda sul dialòg, e es benlèu per aquesta rason que sosestimèt l'implacabla natura de l'ostilitat evocada pels Versets Satanics, quitament se un tèma màger de roman es la natura dangierosa dels sistèmas de cresença tancats e absolutistas."
Las ingluéncias de Rushdie interessant de longas los cercaires examinant l'òbra. Segon W. J. Weatherby, las infléncias dels Versets satanics son James Joyce, Italo Calvino, Franz Kafka, Frank Herbert, Thomas Pynchon, Mervyn Peake, Gabriel García Márquez, Jean-Luc Godard, J. G. Ballard and William S. Burroughs.[9] Angela Carter escriu que lo roman conten d' "invencions coma la vila de Jahilia, 'bastida entièramant sul sable,' que fa una clinhada a Calvino e una guinhada a Frank Herbert".[10]
L'analisi de Srinivas Aravamudan dels Versets Satanics soslinha la natura de l'òbra e estima qu'alara que Los Mainats de Mièjanuèch pòt paréisser mai "epoèia comica", "es clar que las òbras son fòrça satiricas" dins la mèsma vena de la satira pòstmodèrna inventada per Joseph Heller dins Catch-22.
Los Versets Satanics contunhan d'expausar lo penjal de Rushdie per l'organizacion de son trabalh sus las d'istòrias parallelas. Dins lo libre "i d'istòrias parallels màger, alternant de sequéncias de sòmi e de realitat, ligadas entre elas per la recuréncia dels noms dels personatges de cadunas; aquò balha d'intertèxtes dins acada roman que rebat sus las autras istòrias." Los Versets Satanics tanben mòstran de Rushdie sa practica abituala per utilizar d'allusions per invocar de ligams claus. Amb aqueste libre fa referéncia a tot dempuèi la mitologa cap a las "cracas invocant la cultura populara recenta".
Controvèrsia modificar
Lo roman provoquèt una granda controvèrsia dins la cumautat musulmana que d'unes membres creson qu'i a de referéncias blasfematòrias. L'acusèron d'aver abusat de sa libertat d'expression.[11] Amb la controvèrsia avançant, l'importcion de libre foguèt interdida en Índia[12] e foguèt brutlat en public burned al Reialme Unit.
Fatwa modificar
Al mièg de febrièr de 1989, seguèt de violentas insurreccions contra lo libre al Paquistan, l'Ayatollah Ruhollah Khomeini, alara Líder supèma d'Iran e un erudit Chiita, realizèron una fatwa cridant a la mòrt de Rushdie e de sos editors,[13] e crida los musulmans de los demonciar se pòdon pas lo tuar d'espereles. Alara que lo govèrn conservator britanic de Margaret Thatcher dona a Rushdie una proteccion policièra 24 oras per jorn, fòrça politicians de cada tendéncia èran ostil a l'autor.[14]
Lo jornalista Christopher Hitchens fin finala defendèt Rushdie e exortèt las criticas per condemnar la violéncia de la fatwa puslèu que de blaimar lo roman o l'autor. Hitchens aviá comprés que la fatwa anava èsser lo còp d'aviada de la guèrra culturala contra la libertat.[15]
Malgrat un assag de consilacion per l'Iran en 1998, e la desclaracion de Rushdie qu'arestariá de viure amagat, l'agéncia de premsa iraniana raportèt en 2006 que la fatwa contunharà a èsser en plaça de biais permanent que las fatwas pòdon èsser anilladas pas que per aqueste que la lancèt, e que Khomeini es mòrt.[16]
Violéncia, assassinats e assag de nòser modificar
Sota proteccion policièra, Rushdie escapèt a d'atacas fisicas, mas d'autres associats dins son libre patiguèron d'atacas violentas. Hitoshi Igarashi, son taductor Japanés, foguèt escotelat a mòrt l'11 de julhet de 1991. Ettore Capriolo, lo traductor Italian, foguèt seriosament ferrit escotelat a Milan lo 3 de julhet de 1991.[17] William Nygaard, a l'editor en Norvègia, se li tirèt tres còps dins un assag d'assassinat a Oslo en Octobre de 1993, mas subrevisquèt. Aziz Nesin, lo traductor en turc, seriáestat la cible del chaple de Sivas lo 2 de julhet de 1993 fasent 37 mòrts.[18]
En Setembre de 2012, Rushdie exprimiguèt de dobtes que Los Versets Satanics poirián èsser publicat uèi a causa del climatde "paur e nerviositat".[19]
en març de 2016, PEN America reportèt que la prima de la fatwa sus Rushdie pugèt a $600,000 (540000€). Lo primièr mèdia iranian abondent la soma de $2.8m.[20] Es responsa, l'adèmia suècia, donat lo prèmi Nobel d eliteratura, denoncièt la senténcia de mòrt e la nomenèt "una violacion de la libertat d'expression." Foguèt lo primièr còp que comentèt suls subjècte depuèi sa publicacion.[21]
Vejatz tanben modificar
Referéncias modificar
- ↑ {{{títol}}}.
- ↑ Modèl:Cite news
- ↑ Modèl:Cite news
- ↑ Error en títol o url.
- ↑ {{{títol}}}. ISBN 978-84-938812-9-0.
- ↑ {{{títol}}}.
- ↑ {{{títol}}}.
- ↑ {{{títol}}}.
- ↑ Weatherby, W. J. Salman Rushdie: Sentenced to Death. New York: Carroll & Graf Publishers Inc., 1990, p. 126.
- ↑ Carter, Angela, in Appignanesi, Lisa and Maitland, Sara (eds). The Rushdie File. London: Fourth Estate, 1989, p. 11.
- ↑ Abdolkarim Soroush's speech in the USA, November 2002, Farsi Text, has been published in Aftab monthly magazine in April 2003
- ↑ Modèl:Cite news
- ↑ Modèl:Cite news
- ↑ No Such Thing as Society, Andy McSmith, Constable 2011, page 96
- ↑ Christopher Hitchens. Assassins of the Mind. Vanity Fair, February 2009.
- ↑ Modèl:Cite news
- ↑ Modèl:Cite news
- ↑ Freedom of Expression after the “Cartoon Wars” By Arch Puddington, Freedom House, 2006
- ↑ Modèl:Cite news
- ↑ PEN condemns increased fatwa bounty on Salman Rushdie, The Guardian, 2 March 2016
- ↑ Nobel panel slams Rushdie death threats, The Local, 24 March 2016
Lecturas complementàrias modificar
- {{{títol}}}. ISBN 0-8160-4059-1.
- {{{títol}}}. ISBN 0-7658-0996-6.
Elst, Koenraad (June 1998). The Rushdie Rules.
Ligams extèrnes modificar
- The Satanic Verses PDFat archive.org.
- Looking back at Salman Rushdie's The Satanic Verses at theguardian.com
- Notes on Salman Rushdie: The Satanic Verses
- The Rusdhie Affair's Legacy by Koenraad Elst
- Salman Rushdie Reads from "The Satanic Verses" on YouTube
- Swords to sell a god by Ram Swarup