Lombards

Los lombards o langobards (latin: Langobardī, Italian: Longobardi), èran un pòble germanic que fondèt un reialme en Itàlia entre 568 e 774.

Lo reialme lombard en Itàlia, al periòde d'Astòlf (749-756)
Tipe	grup ètnic històric (ca)

La Corona de Fèrre de Lombardia, usada pels coronaments dels reis d'Itàlia entrò en 1946

L'istorian lombard Pau lo Diague escriguèt dins Historia Langobardorum que los lombard davalavan d'una pichona tribú, nomenada Winnili que demorava pel sud d'Escandinàvia (Scadanan) abans d'emigrar per trapar de tèrras nòvas. Al sègle Ièr formèron una part dels sueus, dins lo nòrd de Germania. A la fin del sègle V partiguèron per una zona que coincidís amb l'Àustria modèrna al nòrd de Danubi, que i sometèron los eruls e pus tard combatèron sovent los gepids. Lo rei lombard Audoïn vencèt lo cap gepid Thurisind en 551 o 552; son successor Alboïn destrusiguèt benlèu los gepids a la Batalha d'Asfeld en 567.

Après la victòria, Alboïn decidiguèt de menar son póble en Itàlia, que s'èra estada fortament despoblada après la longa Guèrra gotica (535–554) entre l'Empèri Bizantin e lo Reialme Ostrogòt. Los lombards foguèron rejonh per nombroses saxons, eruls, gepids, bulgars, turingians, e ostrogòts, e l'invasion d'Itàlia encontrèt pas gaire resisténcia. A la fin de 569 avián ja conquistat totas las vilas majoras a nòrd del riu Pò levat Pavia, que caiguèt en 572. Dins lo meteis temps, ocupèron per part lo centre e lo sud d'Itàlia. Establiguèron un reialme Lombard en Itàlia, pus tard nomenat Regnum Italicum ("Reialme d'Itàlia"), qu'atenhèt son apogèa al sègle VIII amb lo rei Liutprand. En 774, lo reialme foguèt conquistat per lo rei franc Carlesmanhe e integrat dins son empèri. Pr'aquò, los nòbles lombards contunhèron de dirigir d'unas parts de la peninsula entrò lo sègle XI quora foguèron conquistats pels normands e aponduts als contat de Sicília. Son eretatge es vesedor dins l'apelacion regionala Lombardia.