Leccinellum lepidum
Descripcion d'aqueste imatge, tanben comentat çaiaprèp

Bolet de l'euse

Classificacion
Règne Fungi
Division Basidiomycota
Classa Agaricomycetes
Sosclassa Agaricomycetidae
Òrdre Boletales
Familha Boletaceae
Genre Leccinellum

Nom binominal

Leccinellum lepidum
(H. Bouchet ex Essette) Bresinsky & Manfr. Binder

Estatut de conservacion UICN

( LC )
LC  : Preocupacion menora

Leccinum lepidum (nom vernacular : bolet de l'euse) es un bolet de la familha dei Boletaceae e dau genre Leccinellum. Es una espècia comuna dins lei seuvas mediterranèas d'euses e de süvers. Es un comestible mediòcre que sa consumacion es pas conselhada.

Descripcion

modificar

Es un bolet de talha mejana que pòu agantar entre 6 e 12 cm d'autor. Lo capèu a un diamètre de 8 a 15 cm e es jaune-brun a jaune marron, enclotit e leugierament viscós quand lei condicions meteorologicas son umidas. Lo revestiment es pauc separable e lo marge es un pauc desbordant. La color dei tubes varia entre lo jaune e lo jaune olivastre. Lei pòrs an la meteissa coloracion que lei tubes, mai vènon bruns au tocar. Leis espòras son de color brun olivastre e an una dimaètre mejan de 6 a 17 µm. Lo pè es cilindric e a un diamètre de 2 a 4 cm. Es pus espés a la basa. Es jaune viu, mai es pauc a cha pauc cubèrt d'asperitats que vènon lentament brunèlas. La carn es relativament fèrma amb un aspècte fibrós au nivèu dau pè. A una color jaune clar, mai expausada a l'aire, vèn rapidament ròse a gris violacèu puei negràs. Pren una color verd sorn en contacte amb una solucion de sulfat de fèrre e una color corau amb una solucion de formòl. L'odor es febla e la sabor es pauc agradiva. Lo micèli, quand es visible, es jaunastra.

Ecologia

modificar

Lo bolet de l'euse es generalament associat amb leis euses e lei süvers. Vèn a la fin de l'autona e au començament de l'ivèrn, mai pòu de còps créisser a la prima. Es una espècia comuna dins lei regions mediterranèas.

Comestibilitat

modificar

Lo bolet de l'euse es considerat coma un comestible mediòcre. D'efiech, durant la cuecha, sa carn vèn negra, çò qu'es vist coma un signe encoratjant per leis amators de bolets. De mai, lo pè es de remandar car es indigèst. Enfin, coma fòrça espècias dau genre Leccinellum, concentra aisament la radioactivitat. Sa consumacion es donc generalament deconselhada.

Confusion

modificar

Quauquei confusions son possiblas amb d'espècias pròchas de Leccinellum, mai i a normalament ges de risc de confondre lo bolet de l'euse amb una espècia fòrça toxica. Lei doas pus frequentas son amb Leccinum crocipodium qu'es una espècia montanharda aguent un capèu fòrça fendasclat e amb Leccinum corsicum qu'es pus pichon e generalament associat amb lei messugas.

Galariá

modificar

Annèxas

modificar

Liames intèrnes

modificar

Bibliografia

modificar
  • (fr) Didier Borgarino e Christian Hurtado, Champignons de Provence et du Midi méditerranéen, Éditions Édisud, Sant Romieg, 2020.

Nòtas e referéncias

modificar