L'Alafreda

L'Alafreda es un ensemble de cimas daus Escrinhs que culmina a 3 954 mètres, entre los departaments daus Auts Aups e d'Isèra. Es situat a l'extremitat oèst de l'alinhament Pelvós - pic Sens Nom - Alafreda, qui constituís una de las mai remarcables « trilogias ». Se distinguís subretot l'Alafreda Occidentala lo ponch culminant, l'Alafreda Centrala (3 907 mètres 927 mètres), la poncha Forastièr (3 847 mètres 907 mètres) e l'Alafreda Orientala (3 847 mètres).

Vista del glacièr pendolant de l'Alafreda.

Alafreda es tanben lo nom d'un capmàs de la comuna de Pelvós al pè de la cima, sul versant èst. Aquel vilatge, situat al fons de la Vau Loïsa e essencialament compausat d'un campatge, es un luòc reputat per l'alpinisme e l'escalada.

Alpinisme

Ascensions

• 1870 - Alafreda Occidentala per William Auguste Coolidge amb Christian e Ulrich Almer e Christian Gertsch lo 7 de julhet
• 1899 - Alafreda Centrala per Auguste Reynier
• 1913 - Conquista de l'aresta de Còsta-Roja per Guido Mayer e Angelo Dibona
• 1936 - Pilar nord-oèst de l'Alafreda Occidentala per Lucien Devies e Giusto Gervasutti, los 23 e 24 de julhet
• 1936 - Poncha Forastièr per Maurice Fourastier, Henri Le breton e A. Manhès, lo 1r de 1^r de setembre
• 1959 - Alafreda centrala pel glacièr pendolant de la fàcia nòrd-èst, per A. Makhota e W. Stefan, lo 22 de julhet
• 1969 - Via de las Placas sul versant nòrd per Jean Claude Marnier e Jean-Louis Mercadié
• 1969 - Aresta de Còsta Roja en solitari per Raimond Renaud
• 1970 - Pilar nord-oèst en solitari per Jacques Sangnier del 8 al 11 de julhet
• 1975 - Primièra ivernala dau pilar nòrd-oèst per Pierre Béghin, Pierre Caubet, Olivier Challéat e Pierre Guillet, dau 19 au 23 de febrièr

Vias d'ascension

L'Alafreda compòrta tres grandas fàcias : o versant Sud, que non presenta pas fòrça vias d'ascension, una fàcia NW principalament rocosa e una fàcia NE amb un glacièr pendolant e de nombrosas golòtas. La montanha es tanben coneguda per sas traversadas d'arestas. Los itineraris remarcables son :

• via Normala de la poncha Occidentala pel versant Sud (o aresta SE) ;
• via Normala de la poncha Orientala per l'aresta S ;
• traversada de las Fichas (AD) ;
• via Devies-Gervasutti (ED-), comparable a la Walker a las Grandas Jorasses ; Christophe Moulin ne faguèt la primièra ivernala en solitària en decembre de 1992 ;
• via Forastièr (TD), via mixta ;
• aresta de Coste Roja (D) ;
• via de las placas (ED), una de las vias mai duras daus Escrinhs ;
• golòta Pschitt.

Davaladas notablas

La fàcia nòrd es estada davalada en esquí lo 20 de mai de 2009 per Hervé Dégonon.

Dins la literatura

Jean-Marc Rochette conta en benda dessenhada sa passion de joenessa per l'alpinisme dins Ailefroide, altitude 3954 paregut en 2018.

Vejatz tanben

Bibliografia

• François Labande, Guide du Haut-Dauphiné : Massif des Écrins, t. 2 : Partie est : Écrins, Ailefroide, Pelvoux, Roche Faurio, Combeynot, Agneaux, Clouzis, Éditions de l'envol, 1996

Ligams extèrns

• Geologia de las cimas de l'Alafreda
• Tot sus la via classica de la fàcia Nord-oèst de l'Alafreda