Just de Tiberiàs

Just de Tiberiàs, en Galilèa, foguèt un escrivan e istorian jusieu del sègle I^èr. Foguèt un dels caps de la revòlta dels jusieus de Galilèa contra los romans en 66. Sa biografia es coneguda gràcias a un escrich d'un de sos adversaris politics, expressament redigit contra el, l'autobiografia de l'istorian Flavi Josèp, comandant de las tropas jusievas en Galilèa, puèi passat dins lo camp roman. Just èra un jusieu de cultura ellenica que venguèt un ciutadan important de sa vila natala per sos talents oratòris. Prenguèt una part activa pendent la Primièra guèrra judèoromana (66-73), en s'opausar als romans e a Flavi Josèp que n'èra estat pròche un moment. Foguèt empresonat per Flavi Josèp amb d'autres tiberians. Après la reconquista de Galilèa pels romans, Vespasian reclamèt son execucion mas Just foguèt alavetz protegit pel tetrarca Agripa II a la requèsta de sa sòrre la princessa jusieva Berenice. Agripa ne faguèt son secretari mes fin finala lo saquèt per mesfisança. Dins lors òbras respectivas, Just e Josèp semblan se reprochar las originas de las revòltas. En mai d'una istòria d'aquela guèrra, escriguèt una cronica dels reis d'Israèl, de Moïses a la mòrt d'Eròdes Agripa II. Son òbra es perduda. Al sègle IX^en, lo grand erudit Fòci, patriarca de Constantinòble, senhalèt amb estonament que i aviá pas cap de mencion a Jèsus de Nazaret dins sa cronica.

Ligams extèrnes

• (en) Justus of Tiberias (Jewish Encyclopedia, 1906)