Ibn Dawud

Abu Bakr Mohamed Ibn Dawud ou Ibn Dawud (868 - 909) èra un jurista iranian zahirit e un poèta de lenga arabi.

Coma jurista a Bagdad, Ibn Dawud es l'autor de la primièra fatwa que provoquèt la condamnacion e l'execucion d'al-Hallaj.

Coma poèta es considerat coma lo « teorician del fin' amor », al punt que se pòt demandar se sa teoria penetrèt pas en Occident e influencièt l'Edat Mejana occitan.

Òbra

Es l'autor de fòrça libres coma « Kitab az-Zahra » (Libre de la flor). Dins aquel obratge tracta de fòrça tèmas, coma l'amor, que siá fisic o platonic.

Segon Henry Corbin, aquel tèxte es

« lo cap d'òbra e la soma de la teoria platoniciana de l'amor en lenga arabi ».

Segon Jean-Claude Vadet

« La mai granda originalitat [d'Ibn Dawud] es d'aver cercat de liberar a tot pretz una morala cortesa independanta de la religion, coma de la mistica. »