Henry d'Estienne
Henry Claude d'Estienne, nascut a Concas de Lengadòc lo 1èr d'agost de 1872 e mòrt a París l'11 de març de 1949, es un pintor, membre de l'Acadèmia de las bèlas arts. Format a l'Escòla nacionala superiora de las bèlas arts de Paríx e escolan de Jean-Léon Gérôme[1], es retrachista e orientalista.
Henry d'Estienne
| |
---|---|
Fotografia de Henry d'Estienne | |
Naissença | 1 d'agost de 1872 Concas (Aude) |
Decès | 11 de març de 1949 París |
Activitat(s) | Pintor |
Formacion | Escòla nacionala superiora de las bèlas arts |
Mèstre | Jean-Léon Gérôme, Joseph Blanc |
Movement artistic | Orientalisme Academic |
Illustracion : Fotografia de Henry d'Estienne |
Biografia
modificarJovença
modificarHenry d'Estienne nasquèt lo 1èr d'agost de 1872 a Còcas d'Auda, al nòrd Carcassona. Es le filh de François d'Estienne (1834-1905), esculptor ebenista e director d'escòla d'esculptura, e de Marie Julie Joséphine Guyot (1836-1878) son esposa. A l'estat civil, es nomant « Henri Claude »[2] mas utiliza l'ortografa « Henry » a partir de 1893 per sa participacion al salon dels artistas franceses. Eissit d'una vielha familha nòbla[3] descndent de Guillaume Estienne, dich Cap de Buòu, castelan de Concas al sègle XIII, Henry d'Estienne utilizava l devis familhala Fortis, honor et fides (« Coratge, onor e fei »).
Lo jove Henry d'Estienne fa d'estudis al licèu de Carcassona, puèi a aquel de Montpelhièr[4]. Incitat per son paire el meteis artista, is'installa a París[5] e seguís dins los ans 1887 de leissons a l’escòla Nacionala de las arts decoratius e estudia per fin finala anar a l'escòla nacionala superiora de las bèlas arts coma escolan de Jean-Léon Gérôme. Acaba en 1898. Conéis un cèrt succès amb la crompa de son quadre titulat Grand'Mère per l'Estat francés.
Carrièra de pintor
modificarExposicion universala e Salon dels artistas franceses
modificarLa carrièra de pintor de Henry d'Estienne es marcada per sa primièra participacion à l'Exposicion universala de París de 1900. Recep del ministèri de las Colonias una comanda de dos quadres per la segonda sala de l'ostalet de la Còsta de las Somalias[6], sa participacion es premiada per una medalha de bronze. Mas es subretot una pintura titulada Jeune Malade mandada ongan al Salon dels artistas franceses que lancèt sa carrièra: aquela pintura, representant una joventa malauta velhada per vielha femna a son cabèç, obten una borsa de viatge d'un an del ministèri de l'Instruccion publica e de las Bèlas Arts.
En 1900, los nòus recipiendaris d'aquela borsa son los pintors Henry d'Estienne, Henry Emilien Rousseau (el tanben escolan de Jean-Léon Gérôme) e Jean-Pierre Laurens, los essculptors Paul Breton, Victorien Tournier e A. Verdier, los aquitèctes Henri-Victor Blanchard e Alexandre-Jean Bruel e lo gravaire Antonin-Jean Delzers.
Viatges a l'estrangièr e pintor de l'Orient
modificarHenry d'Estienne se marida a 27 ans amb Marie-Angélique Tirefort lo 28 de junh de 1900 abans de partir per un viatge a l'estrangièr pendent un an. Vista Venècia puuèi lo Marròc, l'Argeria, la Tunisia, la Sicília e l'Espanha. Aquel viatge foguèt a l'origina de la vocacion orientalista[7]:
- Femme de Bou Saada (Algérie), 1900-1930, centre Pompidou, París
- Jeune fille arabe à la fenêtre, 1908, col. particulara
- Rêverie - Jeune fille algérienne accoudée à la barrière, 1912, Musèu d'art e d'istòria de Narbona
- Jeune fille arabe portant le café, 1914, col. particulara
Pintor de la Bretanha e retrachista
modificarL'artista es un pintor conegut de la Bretanha ont demora regularament,[8]. Fa fòrça pinturas de la Bretagne a partir de 1903, coma:
- Noce en Bretagne ; après l'église, 1904, Musèu d'Orsay
- Vieille Bretonne du Morbihan, 1911, coll. particulara
- Fillette de Pougastel-Daoulas, 1912, Musèu de las Bèlas arts de Nantas
- A Ouessant, les falaises par un gros temps, 1913, coll. particulara
- Jeune femme en costume du Cap-Sizun près du porche de l'église Saint Tugen, 1920-1930, Musèu departamental breton, Quimper
- Intérieur de la chapelle Saint-Fiacre, Le Faouët, Musèu del Faouët
- Sous les halles du Faouët, Musèu del Faouët
- Le Pardon de la chapelle Sainte-Barbe, Musèu del Faouët
Sa clientèla es variada: lo rei Foad d’Egipte crompa de quadre bretons del pintor[9].
Henry d'Estienne es fin finala un rechachista d'un grand classicisme. En mai dels retrach dels membres de sa familha[10], d'amics o de comanda, pench de subjèctes eissit de sos dos tèmes preferits: l'Orient e la Bretanha.
Darrièras annadas
modificarMorís l'11 de març de 1949 a París, pauc de temps après son esposa. Son òbra variada es caracterizada, ja de son vivant, per un grand espandiment de sas peinturas: i a de sas pinturas en "Suècia, Argentina, EUA, Argeria, Egipte" e dins "fòrça païses europèus, amb Russia".
Omenatges e prèmis
modificar- 1900: Medalha de Bronze a l'Exposicion universala de París, nomenda pintor del ministèri de las Colonias.
- 1901: Oficièr de l'òrdre del Cambòtge.
- 1902: Nomenat Cavalièr de las Palmas academicas.
- 1903: Prèmi Marie-Bashkirtseff.
- 1903: Cavalièr de la Legion d'onor.
- 1904: Oficièr de l'òrdre del Dragon d'Annam.
- 1937: Medalha d'Aur a París a l'exposicion internacionala de las arts e tecnicas.
- 2000: Lo Musèu de Narbona dona lo nom de Henri d'Estienne a sa novèla sala consacrada a la pintura orientala.
Nòtas e referéncias
modificar- ↑ {{{títol}}}.
- ↑ Archives nationales (cote AJ-52-291), acte de naissance inclus dans le dossier scolaire d'Henry d'Estienne à l'école nationale supérieure des beaux-arts.
- ↑ {{{títol}}}.
- ↑ Catalogue de vente de l'atelier Henry d'Estienne, 25 mars 1998, notice biographique rédigée par Mme Lynne Thornton, expert.
- ↑
- ↑ Exposition universelle 1900 - Catalogue général administratif et technique, sixième partie, admission et installation des œuvres et produits à l'exposition universelle internationale, p. 316.
- ↑ {{{títol}}}.
- ↑ .
- ↑ Acquisitions par S.M. le Roi Fouad 1er - 1926 - [.
- ↑ Portrait de fillette, dit aussi Portrait de Mademoiselle Suzanne, 1913, huile sur toile, 136 * 84,5 cm, Musée d'Orsay, Paris
Vejatz tanben
modificarBibliografia
modificar- Jean-Marc Michaud, Henry d'Estienne 1872-1949, Le Faouët, Liv'Editions, 2013, 69 p., ISBN: 978-2-84497-258-3
- Paul Vitry, L'Œuvre de M. Henry d'Estienne, Paris, Librairie centrale des beaux-arts, 1913, Art et décoration : revue mensuelle d'art moderne.
- {{{títol}}}.
Ligams extèrnes
modificar- (fr)Site del musèu du Faouët, exposicion Henry d'Estienne [1]
- (fr)Catalòg Exposicion universala 1900, site de Conservatòri numeric de las arts e mestièrs [2]
- (fr)Catalòg Musèu d'Orsay, site del Musèu d'Orsay, Henry d'Estienne [3]
- (fr)Catalòg Musèu departamental breton, Quimper [4]
- (fr)Catalòg Centre Pompidou, site del Centre Pompidou, Henry d'Estienne [5]