Garnagués

Garnagués es una encontrada situada a l'entorn de Bèlpuèg, sa capitala tradicionala, e de Garnac, lòc a un km al nòrd de Bèlpuèg. Garnagués es comprés dins los departaments d'Aude, d'Arièja e de Nauta Garona.

Geografia

Garnagués es un pichon país situat entre las aigas d'Arièja e d'Erç Viu .
Lo Garnagués correspondriá a quicòm près a la plana de Pàmias De formacions alluvialas ancianas i son presentas, tanben de rèstas de terrassas, coma la tuca de de Montaut .

Toponimia

Las fòrmas ancianas son : In pago Tolosano, in ministerio Agarnaguense en 968, Agarnaguense en 1002, Agarnages en 1034, Guarnaguesium en 1289, Guarnesium en 1316, Garnaguesium, senescallie Tholosane en 1398, Garnaguès en 1579, Garnageois en 1673 .
I a una idèa que, estant que Garnagués ven del nom de Garnac, la grafia Aganagués [e Agarnagués] seriá fautiva ; mes, las fòrmas pus ancianas admeton un a- inicial e una aferèsi es un fait banal, mai que mai a l'epòca que los noms geografics portavan pas l'article coma ara : Aganagués se confond aisidament ambe a Ganagués. Per çò qu'es de l'èrra, absenta, avèm pas de fòrmas ancianas per Garnac abans 1161 e s'agissiá, non del lòc, mes de l'abat de Garnicia , signe tanben que l'aglomeracion de Garnac, en concurréncia ambe la de Bèlpuèg, situada a un km, aviá dejà perduda tota importància. Cossí que siá, avèm pas una sola mencion sense -r- dins las fòrmas ancianas fornidas per Antòni Savartés.

Istòria

Garnagués dependiá del pagus Tolosanus e tirava son nom de Garnac. Son caplòc èra Bèlpuèg. Garnagués formèt en primièr un archidiaconat de la diocèsi de Tolosa : archidiaconatus Agarnanensis en 1077. Venguèt après archipreirat de la diocèsi de Pàmias [creada en 1295] : archipresbyter Garnaguesii de Appamiensis diocesis en 1300. En 1318, foguèt plaçat dins la diocèsi de Mirapeis, ambe Gaudièrs (Arièja, a 4 km al sud-oèst de Bèlpuèg) per caplòc .

Véser tanben

• Bèlpuèg