Quercus suber : Diferéncia entre lei versions

Lo '''surrièr''' (var. '''siurièr;''', '''suvièr''', '''súver''', '''suvier''', '''suverier'''), (''Quercus suber'' L.), es un [[arbre]] de folhum [[persistant]] de la familha de les [[Fagaceae|fagacèas]] fòrça pareissent a l'[[euse]], es de talha mejana, e originari de la [[Mediterranèa]] occidentala.

Sa caracteristica mai remarcabla es la [[rusca]] grisenca, espessa e rugosa d'ont se trai lo [[siure]]. A causa de sa rusca, lo surrièr es expleitat en silvicultura, enriquissent las tèrras ont se pòt lo cultivar.

Normalament fa entre 5 e 15 mètres de naut mas se pòt trobar d'exemplars fòrça vièlhs de fins a 20 mètres.

Las fuèlhas del surrièr sonan de 4 a 7 centimètres de long, leugièrament lobuladas o dentadas, verd fosc a l'envèrs e maspus claras al revèrs. SonLo fruch es un [[aglan]] de 2 a 3 centimètres de long. Viu de 150 a 250 ans d'abitudaabitud vèiree mai fins a 800 ans per de subjèctes excepcionals.

Se tròba en forma boscas claras dins las tèrras baissasbassas subretot del litoral sus de terrens silicèussiliçós. Se pòt trobar mesclat amb lo [[pin blanc]] o lo [[pinhièr]] mas l'expleitacion umana favorís la creissença del surrièr al prejudici dels autres arbres.

Lo surrièr es una espècia pròpiapròpria de la region mediterranèanamediterranèa que demanda d'ivèrns maspus umids e doces que l'[[euse]], que lo remplaça a mesura que ello [[clima]] ven [[Clima continental|continental]]. Es doncas una espècia [[termofil]]a perque, entre autreautres, fructifica pendent los meses de decembre o genièr, alara que pòt dificilament suportar las geladas.

E mai, es una espècieespècia calcifuga alara se trapa sus de sòls acids e eliofilaeliofils.

Lo surrièr es una espècia originariaoriginària de la [[Mediterranèa]] occidentala e actualament se trapa dins la [[Peninsula Iberica]], sudal sud-èst d'[[Occitània]], en [[Corsega]], dins la [[Peninsula Italica]], en [[Tunisia]], [[Argeria]] e [[Marròc]].

Las surrièras ocuparián dins aqueles territòris un total de 2.500.000 ectars{{unitat|2500000|[[ectara|ha]]}}, que masmai de la mitat esse tròban en [[Portugal]], ont es prohibitproïbit de lo copar se i a pas per causa de silvicultura o de vielhesa.

De la rusca s'extrai lo [[siure]]. De la primièra pelada del surrièr s'extrai lo surre negre, un material de baissabassa qualitat que se pòt pas servir per la fabricacion de taps. Se pòt utilizar trissat per ne far de material isolant per exemple. Las peladas seguentas se fan cada 12 ans aproximativament, d'un biais absoludament manual, e d'aquelas se n'extrai lo surre de qualitat sufisent per a totes los usatges, especialament los [[Tap de siure|taps de siure]] de las botelhas de vin.

Los fruches de ladel surrièr, los aglans, son l'aliment de diferents animals, que los [[pòrc]]s, que dins qualques regions de la Peninsula Iberica pasturan liurament dins las surrièras, formant el característiclo païsatge caracteristic de ''devesa'' [[Castelhan]]as, d'[[Extremadura]], d'[[Andalosia]] e de [[Portugal]].