Epigrafia

L’epigrafia es una sciéncia auxiliara de l'istòria qu'estudia leis inscripcions realizadas sus de materiaus imputrescibles coma la pèira, l'argiela ò lo metau. A per objectiu de lei datar, de lei plaçar dins son contèxte, de lei tradurre e de determinar leis informacions que pòdon n'èsser deduchas. Es una disciplina fòrça importanta per l'estudi dei periòdes istorics ancians coma l'Antiquitat.

L'epigrafia es una sciéncia anciana qu'es apareguda durant la premiera mitat de l'Edat Mejana amb de personalitats coma Dhul-Nun al-Misri (796-859) ò Abu Muhammad al-Hasan al-Hamdani (893-954) dins lo mond arab e Shen Kuo (1031-1095) en China. En Euròpa, son desvolopament es pus tardiu e comencèt probablament amb Georg Fabricius (1516-1571). Es uei devesit entre plusors brancas especializadas dins una cultura donada.

Liames intèrnes

• Diplomatica.
• Escritura.
• Filologia.