Sant Empèri Roman Germanic : Diferéncia entre lei versions
Contengut suprimit Contengut apondut
mCap resum de modificació |
|||
Linha 81 :
D'efèct, après la mòrt d'Enric IV en [[1125]], foguèt elegit Lotari III de la familha Welf que reinèt fins a [[1137]]. Au contrari dei dinastias precedentas, sa politica foguèt caracterizada per son sostèn au papa. Pasmens, a sa mòrt, lei Welf foguèron escartats e Conrad III dei Hohenstaufen foguèt elegit cap de l'Empèri. Aquò va entraïnar lo començament d'un conflicte recurrent dins lei vilas dau nòrd d'Itàlia entre lei partisans dau papa (Guelfs) e aquelei de l'emperaire (Gibelins). Aquelei trebols obliguèron Frederic I{{e}} ([[1152]]-[[1190]]) d'intervenir dins la region per restaurar l'òrdre imperiau. Lo conflicte s'acabèt per una revirada per l'Emperaire, vencut a Legnano en [[1176]], que veguèt son influéncia demenir en Itàlia. Pasmens, Frederic aprofichèt aqueu conflicte per redurre lei possessions de la familha Welf en Alemanh. D'efèct, en [[1175]], Enric XII de Baviera, cap de l'ostau dei Welf, refusèt de l'ajudar durant sei campanhas. Aqueu refús foguèt pretèxt a un procès feodau victoriós per insubordinacion gràcias a una aliança entre lo poder imperiau e la màger part dei senhors dau reiaume. Dins aquò, sei territòris foguèron partejats entre lei senhors territoriaus de l'Empèri e lo domeni imperiau pròpri aprofichèt pas l'occasion per s'agrandir.
A la mòrt de Frederic I{{e}}, son successor Enric VI ([[1190]]-[[1197]]) assaièt de prendre lo contraròtle dau reiaume normand de Sicília e dau sud d'Itàlia e d'instaurar un poder centrau poderós dins l'Empèri. Pasmens, se turtèt a una resistància acarnada dei Normands e ai trebols causats en Alemanha per lo partit Welf. Sa mòrt prematura en [[1197]] marquèt sa revirada e lo començament d'un periòde d'instabilitat dau tròne imperiau fins a la reconoissança de [[Frederic II Hohenstaufen|Frederic II]] au començament deis annadas 1210. Son rèine veguèt lei Grands de l'Empèri obtenir de privilègis fòrça importants que van permetre lo desvolopament d'estats quasi independents dins l'Empèri. Aquò foguèt renforçat per la fin de la dinastia en [[1250]] que causèt un afebliment major dau poder imperiau.
=== La fin de l'Edat Mejana ===
| |||