Itàlia : Diferéncia entre lei versions
Contengut suprimit Contengut apondut
Cap resum de modificació |
Cap resum de modificació |
||
Linha 349 :
A partir de [[1796]], Itàlia venguèt un teatre d'operacions dei guèrras revolucionàrias e napoleoncas e foguèt ocupada per [[França]] de [[1801]] a [[1814]]. Aqueu periòde foguèt relativament cort mai aguèt una infuéncia importanta sus l'istòria de la [[peninsula]] e l'emergéncia dau movement d'unificacion dins lo corrent dau sègle XIX<ref name="Procacci 253">'''[[francés|(fr)]]''' Giuliano Procacci, ''Histoire des Italiens'', Fayard (1998), p. 253.</ref>.
Lei victòrias de [[Napoleon Bonaparte]] entre [[1796]] e [[1799]] entraïnèron l'ocupacion d'una partida importanta dau nòrd (Piemont, Milan...) e l'annexion de Venècia per [[Àustria]] per compensar la pèrda de [[Milan]]. A partir de [[1801]], leis ocupacions venguèron d'annexions e, dins lo corrent dei conflictes europèus d'aqueu temps, lei Francés ocupèron tota la peninsula que foguèt reorganizat per l'emperaire [[Napoleon Bonaparte|Napoleon I{{èr}}]]. Lei regions de [[Turin]], de [[Gènoa]], de [[Parma]], de [[Florença]] e de [[Roma]] venguèron dirèctament dei
Lei Francés adoptèron de politicas de modernizacion deis institucions politicas e economicas<ref>'''[[francés|(fr)]]''' Giuliano Procacci, ''Histoire des Italiens'', Fayard (1998), p. 240.</ref> <ref>'''[[francés|(fr)]]''' Giuliano Procacci, ''Histoire des Italiens'', Fayard (1998), pp. 242-246.</ref>. Pasmens, lei besonhs dei guèrras ([[impòst]]s, [[conscripcion]]...), lo refús de la preséncia estrangiera ò de la politica jutjada anticrestiana de la Republica Francesa entraïnèron d'insureccions regularas de còps renfòrçadas per d'incursions britanicas<ref>'''[[francés|(fr)]]''' Giuliano Procacci, ''Histoire des Italiens'', Fayard (1998), p. 241.</ref> <ref>'''[[francés|(fr)]]''' Giuliano Procacci, ''Histoire des Italiens'', Fayard (1998), pp. 245-246.</ref>. En abriu de [[1814]], après l'abdicacion de l'emperaire, [[Eugène de Beauharnais]] deguèt retirar lei fòrças francesas de la peninsula maugrat la revirada dei temptativas d'invasions austrianas ([[batalha de Mincio]]) sostengudas per lei Napolitans après lo cambiament de camp de Murat<ref>'''[[francés|(fr)]]''' Giuliano Procacci, ''Histoire des Italiens'', Fayard (1998), p. 249.</ref>. Pasmens, Murat perdèt son reiaume a l'eissida de la premiera desfacha de Napoleon e jonhèt tornarmai lo camp imperiau en 1815. En octòbre, assaièt de lo reconquistar mai foguèt vencut, capturat e fusilhat<ref>'''[[francés|(fr)]]''' Giuliano Procacci, ''Histoire des Italiens'', Fayard (1998), p. 250.</ref>.
| |||