Crisi economica de 1929 : Diferéncia entre lei versions

L''''ondada d'especulacion''' comencèt amb sòls e terrens que permetián de plusvaluas dins zònas de vacanças e de sol: lo ''boom'' especulatiu de [[Florida]] n'es un clar exemple doncas que l'aument de negocis de crompa e vendas de solares e de bastissas foguèt notablas durant los ans 1925 e 1926. Los investisseires, obcecats pels ganhs a tèrme cort, investissèron sieus recòrses en sectors abans deprimits - camins de fèrre e de servicis publics -, ont espèran un periòde d'expansion de beneficis anautits. Bona part de las crompas se fan a tèrmes, es a dire, amb sòus a prèst. Capitals flotants, a la recèrca del ganh maximal, passan de [[Londres]] a [[Nòva York]]. L'interès puja del 3,32 al 8,62 durant lo periòde [[1925]] a [[1929]]; fach que faguèt malaisits d'autres prèstes productius e, doncas, drena recorses de capital pas cap a inversions mas cap a prèstes especulatius. La moneda dels bancs sosten de forma preferent als ''brokers'', als corredors de borsa. En consequéncia se culpa a la depression a un sistèma bancari qu'orientava los sieus fons per sosténer los especuladors enlòc d'investir en sectors vertadièrament productius<ref>Fernández, Antonio (1984): ''Historia del mundo contemporáneo''. Barcelona: Vicens Vives, pàgina 368.</ref>.

 

[[Fichièr:Crowd outside nyse.jpg|thumb|right|Personas en Wall Street aprèp l'anònci de la caiguda de la Borsa, octobre de 1929.]]

De forma progressiua, los Estats pus importants fixèron la paritat de la siá moneda amb la [[aur]]. Mas fòrça, acostumadas a lo sieu prestigi monetari del passat, sobrevaluaren las siás respectivas monedas. Aquel cas èra principalament notori amb la [[liura esterlina]], degut principalament a las pressions de [[Winston Churchill]]. Amb unas monedas europèas sobrevaloradas, s'aumentèt lo flux d'aur cap als Estats Units.