Las anchòias o engraulids (Engraulidae) forman una familha de peisses que fòrça espècias son consomats per l'òme e los animals terrèstres. S'encontra dins los oceans Atlantic, Indian e Pacific, subretot près de las còstas e dins los estuaris.

Utilizacion

modificar

Las anchòias son consomadas en Euròpa al mens dempuèi l'Edat Mejana, subretot salats per ne permetre la conservacion; Sant Tropetz, Frejús, Cotlliure, Sent Joan de Lus e Hendaia èran de pòrts especializats, la flòta se concentrèt pauc a pauc a l'entorn del Golf de Gasconha.

L'intensificacion de la pèsca se realizèt a causa de la modernizacion materiala de la flòta (naus metallicas, motorizacion, sondaires, sonars, GPS, etc.) que foguèt la causa d’un declin dels estòcs (subrepesca). Lo tonatge pescat vendut es fèble comparat al total de la pesca.

Las espècias pescadas en Euròpa mesuran de 12 a 14 cm e se reproduson de mai a setembre, amb 9 000 à 30 000 uòus, en pontas fraccionadas. An una durada de vida corta, son maturas après un an. L'estòc varia segon de la pression de pèsca mas tanben d'eveniments climatics coma lo tipe d'ivèrn.

En Euròpa, son l'Espanha e la França (Golf de Gasconha, amb las flòtas dels pòrts de La Turballe (Léger Atlantic), dels Sables-d'Olonne e de Saint-Gilles-Croix-de-Vie (Vendèa)) que realizan l'essencia de las presas, la fonts de Mediterranèa essent en declin de 1987 a 1989 per enseguida variar fòrça. Aquelas fluctuacions semblan ligadas entre autre als tipes d'ivèrns e dels corrents de l'adriatica. En Méditerranèa, l'Itàlia rrealiza près de 90 % de las presas d'anchòia europèus debans la Croacia e l'Eslovènia.

La pesca intensiva puèi una subrepesca combinada a de catastròfas naturalas dins la reproduccion de l'anchòia provoquèron una grava crisi dins los ans 2000 en UE. L'estòc d'anchòias del Golf de Gasconha manquèt la disparicion, provocan l'arrèst de la pèsca entre 2005 e 2010.

L'Espanha ten 90 % dels drechs de pèsca dins aquela zona. Volguèt lo manten de l'interdiccion de pèsca, jutjant que l'estat de l'estòc es encora preocupant. Los Espanhòls consomisson cada an mai de 10 000 tonas d’anchòia, los Italians 8 000 tonas, e en França 5 a 6 000 tonas.

Los diferents anchòias

modificar
 
Anchòia europèu
 
Anchòia peruvian
 
Anchòia californian
 
Anchòia japonés

Lista dels genres e sosfamilhas

modificar

Segon ITIS:

  • sosfamilha Coilinae
  • sosfamilha Engraulinae
  • genre Pseudosetipinna Peng e Zhao, 1988

Segon WRMS[2] :

  • genre Amazonsprattus
  • genre Anchoa Jordan & Evermann, 1927
  • genre Anchovia
  • genre Anchoviella Fowler, 1911
  • genre Cetengraulis
  • genre Chaetomus McClelland, 1844
  • genre Coilia Gray, 1830-32
  • genre Coïlia
  • genre Colia
  • genre Democoilia
  • genre Encrasicholina Fowler, 1938
  • genre Encrasicolina
  • genre Encrasicolus
  • genre Engrantis
  • genre Engraulis Cuvier, 1816
  • genre Engraulus
  • genre Jurengraulis
  • genre Leptonurus
  • genre Lucengraulis
  • genre Lycengraulis
  • genre Lycothrissa
  • genre Papuengraulis
  • genre Pseudosetipinna
  • genre Pterengraulis
  • genre Setipinna
  • genre Stolephorus Lacepède, 1803
  • genre Thryssa Cuvier, 1829
  • genre Thryssina
  • genre Encrasicholus Commerson in Lacepède, 1803
  • genre Thrissa Cuvier, 1816

Referéncias taxonomicas

modificar

Ligam extèrne

modificar

 Nòtas e referéncias

modificar
  1. Referéncia World Register of Marine Species : taxon Engraulidae Gill, 1861 (en) (+ lista espècias ) (consultat lo 19 d'octobre 2017)
  2. ([[#CITEREF|]])