Elisabèt I d'Anglatèrra
Elisabèt I (en anglés: Elizabeth, tanben coneguda coma "La Reina Verge" o "La Bona Reina Bess", (Londres; 7 de setembre de 1533 – idem; 24 de març de 1603), reina d'Anglatèrra e d'Irlanda del 17 de novembre de 1558 fins al jorn de sa mòrt. Coronada tre la mòrt de sa sòrre Maria I, prenguèt lo cap d'un país dividit per de questions religiosas dins la segonda mitat del sègle XVI.
|
Elisabèt Ièra
Reina d'Anglatèrra | |
|---|---|
| |
Retrach d'Elisabèt Ièra atribuit a William Segar
| |
| Naissença | 7 de setembre de 1533 |
| Decès | 24 de març de 1603 |
| Paire | Enric VIII d'Anglatèrra |
| Maire | Anne Boleyn |
| Règne | |
| 17 de novembre de 1558 – 24 de març de 1603 | |
| Coronament | 15 de genièr de 1559 |
| Dinastia | Ostal Tudor |
| Predecessor | Maria Ièra |
| Successor | Jacme Ièr |
| Signatura |  |
.svg)
| |
| Monarcas de Grand Bretanha | |
Accession al tròn
modificarFilha del rei Enric VIII d'Anglatèrra e d'Anna Bolein, Elisabèt foguèt la cinquena e darrièra representanta de la dinastia de Tudor. Declarada illegitima après l'execucion de sa maire, foguèt pasmens restablida dins los seus dreches al tròn pel Parlament en 1544. A la mòrt d'Enric VIII, èra pas que la tresena dins l'òrdre de succession a la corona. En 1554, foguèt empetegada dins un complòt e empresonada, abans de se retirar a Hartfield House. Las mòrts successivas de son frairastre, Edoard VI, puèi de sa sorrastra ainada, Maria I, li permetèron d'accedir al tròn en novembre de 1558 per un regne de 45 ans. E mai que Maria I, catolica ferventa, s'opausèt longtemps a çò qu'Elisabèt li succediguèsse, moriguèt mentre que la futura reina èra gardada en residéncia susvelhada. Foguèt coronada a l'Abadiá de Westminster a Londres, lo 15 de genièr de 1559 per Owen Oglethorpe, evesque de Carlisle. Son accession al tròn marca lo començament d'un periòde màger, qualificat d'elisabetenc, que Anglatèrra s'i va enauçar al reng de poténcia coloniala.