Eldamar
Dins l'univèrs de J.R.R. Tolkien, e mai que mai, dins lo sieu roman Lo Silmarilion, Eldamar, vòl dire "Ostal dels Elfs" en quenya, e es un sinonime de la region d'Aman, ont demòran los elfs.
Eldamar es situat a la region nòrd-orientala d'Aman, pròche a Arda, ont tanben i a l'abadiá del quite nom. Lo territòri d'Eldamar s'espandís a ambedos costats de las montanhas Pelóri, e tanben i son inclusas la granda illa de Tol Eressëa e la region d'Alqualondë. De còps, es nomenada tanplan Elendë.
A Eldamar demòran los mai grands de las tres raças dels vaniar, nòldor e teleri, amb lors poders valarians. Foguèt fondada pendent la Segonda Edat dels Arbres.
En aquela region i aviá fòrça vilas e vilatges mas Tirion, bastida sul puèg de Tuna, al mièg del Passatge de la Lutz, èra la princiapala vila dels vaniar e nòldor, e atanben la vila pús granda. Tanben ailà i aviá la fortalesa nòldor de Formenos, en la tèrra de la lutz, e las vilas teleri dels elfs marins d'Alqualondë a la còsta, e Avallonë a Tol Eressëa. Aquela tèrra recep la lutz dels Dos Arbres de Valinor; lo Calacirya o Pas de la Lutz balhava de lutz a la còsta e la Granda Illa, a l'èst de las montanhas.
Eldamar , pasmens, èra plan mai rica e celèbra. Las siás vilas èran bastidas amb de pèiras e de metals precioses. Las colhitas de blat e frucha èran grandas e lors abitants, èran eroses e savants. Òm afirmèt que tanben la còsta d'Eldamar èra plena de diamants, opals e d'autres cristals. Aprés l'Akallabêth e lo Cambiament del Mond e pendent la fin de la Segonda Edat del Solelh, Eldamar foguèt menada dempuèi los Cercles del Mond mai enlà d'ont i poguèsse aver de mortals que poguèssen la damnar.
L'ABADIÁ D'ELDAMAR
Es l'abadiá situada a la còsta centre-orientala d'Aman, sul Belegaer, ont finís lo Calacirya. S'obrís vèrs lo sud e l'illa de Tol Eressëa es al sieu centre. Dempuèi lo Taniquetil òm pòt agachar tota l'abadiá.
Lo nom ven per l'arribada dels Eldar a Valinor e lors vilatges a Tirion e l'Illa Solitària; çò es dire "l'abadiá de l'Ostal dels Elfs".