Christiane Taubira
Christiane Taubira, nascuda lo 2 de febrièr de 1952 a Cayenne (Guaiana), es una femna politica francesa, Garda dels sagèls, ministra de la Justícia, nomenada lo 16 de mai de 2012, dins lo govèrn de Jean-Marc Ayrault. Desmissiona lo 27 de genièr de 2016[1].
Candidata PRG a l'eleccion presidenciala francesa de 2002, foguèt elegida de Guaiana 1993 a 2012. Es membra del comitat executiu del Walwari.
Biografia
modificarOrigina
modificarChristine Taubira es eissida d'una familha modèsta — sa maire, ajuda sonhanta s'ocupèt sola dels seus cinc enfants. Divorciada, es d'esperela maire de quatre enfants. Titulara d'un doctorat d'economia e d'agroalimentari a París, e un de de sociologia e d'etnologia afroamericana, èra professora de sciéncias economicas en 1978.
Parcours politic
modificarComencèt sa carrièra politica coma militanta autonomista, movement qu'encara se revendica[2]. Enseguida, creèt lo partit Walwari en 1993 e ne venguèt la presidenta. Lo meteis an, foguèt elegida deputada « non inscricha » de Guaiana e reeligida en 1997. En 1993, votèt, a l'assemblada, l'investitura del govèrnement Balladur. Dintrèt dins un pichon grop parlamentari, Republique e libertat. L'an seguent, èra quatrena de la lista del Energia radicala menada per Bernard Tapie a las eleccions europèas de 1994. En abril de 1994, èra observatritz parlementària a las primièras elections multiraciales en Africa del Sud[3].
A sa reeleccion en junh de 1996, se liga al grop socialista, e se vegèt confiar per Lionel Jospin un rapòrt sus la recèrca de l'aur en Guaiana. Fins a novembre de 2001, es aparententada al PS. Se jonguèt enseguida al grop RCV (PRG-MDC-Verds-PCR).
En 2002, es la candidata del Partit Radical d'Esquèrra a l'eleccion presidenciala amb una campanha basada sus l'« egalitat de las escasenças ». Obtenguèt 2,32 % dels vòtes al primièr torns. Segon de socialistas, aquela candidatura auriá contribuit a l'escampilhament dels vòtes « d'esquèrra » e seriá estat una de las causas de l'escac de Lionel Jospin par accedir al segond torn de l'election presidenciala[4]. Mas segon d'autres observators, coma Jacques Séguéla, Christiane Taubira aviá prepausat une aliança a Lionel Jospin qu'auriá pas acceptat[5].
Es tornarmai elegida per deputada lo 16 de junh de 2002, per la XIIa legislatura, dins la Primièra circonscripcion de la Guaiana. Es aparentada al grop socialista. Tot demorant membre del partit guaianés Walwari, venguèt, aprèp lo Congrès de Tolose (sepembre 2002), primièra vicepresidenta del Partit Radical d'Esquèrra. Es al cap de la lista « Euròpa fraternala » del PRG a las eleccions europèas de 2004, dins la circonscripcion Illa de França: obtenguèt pas que 1,54 %, e cap d'elegit[6].
En 2004, es condamnada pel Conselh dels prudòmes de París per licenciament injustificat e ruptura de CDD « abusiva » concernissent son anciana assistenta parlamentària e lo deguèt tornar 5 300 èuros. [7]
Lo 12 de julhet de 2006, se declarèt candidata a l'investitura del PRG per l'election presidenciala francesa de 2007]. Lo 22 d'octobre, lo PRG reünit en Congrès renoncièt a presentar une candidatura, a la favor d'un acòrdi amb lo Partit socialista[8]. Lo 20 de genièr de 2007, Christiane Taubira se liga l'equipa de Ségolène Royal que nomenèt « delegada a l'expression republicana. Aprèp la campanha de las legislativas de junh de 2007, derarèt qu'aviá estat « aprochada » per l'entorn de Nicolas Sarkozy « abans la fin de la presidenciala » per far partida del govèrn, mas refusèt l'ofèrta.
Foguèt elegida deputada lo 17 de junh de 2007 per la XIIIa legislatura, dins la Primièra circonscripcion de la Guaiana, aparentada al grop Socialista, radical, ciutadan e divèrsas esquèrras.
A l'ocasion del referendum de 2010 sul passatge Guaiana a un estatut d'autonomia, apelèt a votar « Òc » dins lo movement de Guyane 74.
Christiane Taubira es candidata, al cap d'una lista divèrsas esquèrras a l'eleccion réeionala de 2010 en Guaiana. Arribèt en primièr de las quatre listas d'esquèrra en preséncia mas fòrça enrè del candidat de la majoritat presidenciala, Rodolphe Alexandre, conduguèt una lista d'union d'esquèrra al segond torn. Lo 21 de març de 2010, perdèt contra la lista del cònsol de Caièna, Rodolphe Alexandre, soutengut par l'UMP, que realizèt 56,11 % dels vòtes contre 43,89 per la lista de Christiane Taubira[9].
Lo 14 de decembre de 2010, anoncièt son sosten a Arnaud Montebourg dins las primàrias del Partit socialista per l'eleccion presidenciala francesa de 2012[10].
Parcors ministerial
modificar
Aprèp la victòria del socialista François Hollande a l'eleccion presidenciala francesa de 2012, dintrèt pel primièr còp al govèrn venent lo 16 de mai Garda dels Sagèls dins lo Govèrn de Jean-Marc Ayrault.
Òbras e presas de posicion
modificarChristiane Taubira donèt son nom a la lei francesa n° 2001-434, votada lo 10 de mai de 2001, que reconeis coma crime contra l'umanitat la tracha negrièra transatlantica e l'esclavatge que ne resultèt.
Es sovent considerada pels politics coma un « electron liure », a causa de sas presas de posicion personalas en divergéncia amb la logica de partit[11]. A contrari del PS e del PRG s'opausèt en 2004 al vòte de la Lei francesa suls signes religioses dins las escòlas publicas considerant que «Far òbra legislativa puslèu que mission pedagogica, es pèrdre fe en Republica, alara que son evitats minuciosament los terrens onte se nosan las tensions mai pesucas de sens dins l’afrontament etic[12].» En 2005, se pronocièt pel « Non » al referendum francés sul tractat etablissent una Constitucion per Euròpa[13], al contrari del PRG, que n'es a l'epòca encara la vicepresidenta.
En abril de 2008, foguèt incargada pel president de la Republica Nicolas Sarkozy d'une mission suls acòrdis de partenariat economic entre Union Europèa e los païses ACP[14]. Son rapòrt terminat dos meses mai tard[15] fasiá plan de criticas suls dispositius e preconizacions jutjadas audaciosas mal acceptadas per l'Elisèa, lo cap de l'Estat n'en faguèt cap mai de comentari.
En 2012, sostenguèt publicament le cap Raoni dins sa luta contra la retanca de Belo Monte.
Foncions e mandats
modificarMandat local
modificar- 22 març de 2010: conselhèra regionala de la Guaiana
Mandats parlamentaris
modificar- 2 d'abril de 1993 - 21 d'abril de 1997: deputada de la Primièra circonscripdion de la Guaiana
- 1 de junh de 1997 - 18 junh de 2002 : deputada de la Primièra circonscripdion de la Guaiana
- 19 de junh de 2002 - 19 de junh de 2007: deputada de la Primièra circonscripdion de la Guaiana
- 20 de junh de 2007 - 16 de mai de 2012: deputada de la Primièra circonscripdion de la Guaiana
- 19 de julhet de 1994 - 19 de julhet de 1999: deputada europèa
Mandat ministerial
modificar- 16 de mai de 2012 - 27 de genièr de 2016 : Garda dels sagèls, ministra de la Justícia
òbras
modificar- L'Esclavage raconté à ma fille, 2001
- Codes noirs de l'esclavage aux abolitions (Introduction), Dalloz, 2006
- Rendez-vous avec la République, 2007
- Égalité pour les exclus : le politique face à l'histoire et à la mémoire coloniales, Temps Présent Editions, 2009
- Mes météores : Combats politiques au long cours, Flammarion, 18/03/2012 ISBN: 978-2081278950
Nòtas e referéncias
modificar- ↑ (fr). Libération, 27 de genièr de 2016.
- ↑ de Christiane Taubira dins Afrik.com - 06/1/2011
- ↑ biografia, sus www.christiane-taubira.net.
- ↑ Pascal Virot, (fr)}« 2007 : Taubira rejonh los postulants d'esquèrra », Libération, 13 de julhet de 2006.
- ↑ (fr)Jacques Séguéla : Autobiographie non autorisée, Plon, 2009.
- ↑ Resultats, sul site del ministèro francés de l'interior.
- ↑ (fr)L'Express, Thomas Bronnec, « Députés et... patrons », L'Express, 4 d'octobre de 2004.
- ↑ (fr)« Lo Partit radical d'esquèrra presentará pas de candidat a la presidenciala », AFP citat per le Monde, 22 d'octobre de 20006.
- ↑ Élections régionales de 2010 - resultats sul site del ministèro de l'Interior
- ↑ (fr)« Primaires du PS : Taubira "conjugue" sa candidature avec celle de Montebourg », Mediapart.
- ↑ (fr)Retrach sur RFI en 2002
- ↑ (fr)Posicion de Ch. Taubira sus la lei sul chador
- ↑ (fr)Entrevista amb Rosa Moussaoui, L'Humanité, 2 de mai de 2005.
- ↑ (fr)Le Monde, 22 d'abril de 2008.
- ↑ (fr)[https://web.archive.org/web/20110611061354/http://www.christiane-taubira.net/media/Rapport_Taubira_APE_2008.pdf Lo rapòrt, 16 de junh de 2008
