Cent ans de soletat
Cent ans de soletat (originalament en espanhòl: Cien años de soledad) qu'ei lo roman mei famós de l'escrivan colombian, e Prèmi Nobel de Literatura en 1982, Gabriel García Márquez e qu'ei considerat per mantuns com l'òbra màger de la literatura en lenga castelhana après Don Quichòte.
| Cent ans de soletat | |
 Macondo qu'ei sovent considerat inspirat d'Aracata, la vila de Gabriel García Márquez | |
| Autor | Gabriel García Márquez |
|---|---|
| Genre | Roman |
| Version originala | |
| Títol | Cien años de soledad |
| Lenga | Espanhòl |
| Editor | Editorial Sudamericana |
| Parucion | Buenos Aires (1967) |
Que ho estampat peu purmèr còp en Argentina, a Buenos Aires, en 1967 per l'ostau d'edicion Sudamericana.
Que conda un sègle d'istòria d'un vilatge colombian fictiu aperat Macondo autorn de la biografia deu coronèu Aureliano Buendía e de la soa familha en i bèth apielar detalhs simbolics de las divèrsas istòrias deus país sudamericans dens un estil designat com lo realisme magic o real meravilhós.
Cent ans de soletats que s'inscriu dehens la generacion d'òbras deu Boom latino american de las annadas 60 e 70 (maviment postmodernista qui amassa tanben l'argentin Julio Cortázar, lo perovian Mario Vargas Llosa e lo mexican Carlos Fuentes).