Camins incas
Lei camins incas (caminos del Inca en espanhòu) èran un ret de rotas bastit e utilizat per l'Empèri Inca. La capitala, Cusco, n'èra lo centre e lo ret anava de Quito au sud de Santiago de Chile. D'una longor totala de 22 500 km, èra fach de dos aisses nòrd-sud principaus (un litorau e un montanhós) qu'èran liats entre elei per de rotas segondàrias èst-oèst.
Coma leis Incas avián pas lo mestritge de la ròda, lei camins èran utilizats per de caminaires ò per d'animaus destinats au transpòrt de marchandisas. Un jaç de caladas ò de còdols permetiá de protegir la superficia. Pasmens, dins lei regions deserticas, lo camin èra solament definit per de paus. L'entretenença èra assegurada per l'Estat e lo ret rotier permetiá lo transpòrt de bens, lo desplaçament deis armadas e la circulacion de l'informacion.
En 2014, lei vestigis d'aquel ensems de rotas foguèron classats au Patrimòni Mondiau de l'Umanitat per l'UNESCO.