Buòja
| Buòja | |
|---|---|
 Buòja après la fònt. | |
| Caracteristicas | |
| Longor | 12,2 km |
| Bacin | 120 km2 |
| Bacin collector | l'Erau |
| Debit mejan | 2,5 m3⋅s-1 (Briçac) |
| Riu | |
| Font | font |
| · Localizacion | Pegairòlas de Buòja |
| · Altitud | circa 165−170 m |
| · Coordenadas | 43° 48′ 48″ N, 3° 35′ 27″ E |
| Confluéncia | l'Erau |
| · Localizacion | Briçac |
| · Coordenadas | 43° 50′ 08″ N, 3° 41′ 23″ E |
| Geografia | |
| Païses traversats | França |
| Regions traversadas | Occitània |
Buòja es una aiga dau departament d'Erau, afluent drech d'Erau en region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.
Geografia modificar
Sa longor es de 12,2 km. Nais a Pegairòlas de Buòja, travèrsa Sant Joan de Buòja, Sant Andrieu de Buòja, Lo Causse de la Cèla e s'escampa dins Erau a Briçac, au limit sud de la comuna. Son cors es doncas esquematicament sud-oèst-nòrd-oèst (tirat dins los darrièrs km), gaireben lo contrari dau de l'Erau. Las fònts (en realitat mai d'una ressorgéncia mejancièira) an una aparéncia blavenca.
Toponimia modificar
Las fòrmas ancianas son villa [legir : valle, segon F. Lambert] qui vocatur Boia, cap a 1070, in valle Tiva, que vocant Boiam (c. Gel 1. , pp. 58, 61), in riperia Bodia en 1340, in ripperia Bodie en 1344, en Bueges en 1547, rivière de Buejol en 1559, Bueges R. en 1648, la rivière de Bioges en 1655, rivière de Buèges en 1668-69, la Buèges en 1740-60, la Buejes en 1740-60, le ruisseau de Buejes en 1740-60, Buejes R. en 1774-75. La prumièira fòrma correspondriá a Sant Joan de Buòja segon Frank R. Hamlin; per la segonda, Tiva, nom que se tròba pas qu'un còp, seriá lo nom de la vau entièira. Boia ( > Buòja) poiriá èsser a l'origina un nom de proprietat galloromana, basada sus lo nom etnic (vengut gentilici latin) Boius que s'acòrda coma adjectiu amb villa; cf. Bojan. Mas la solucion mai probabla es un radicau idronimic gallic (segon Finsterwalder e Lebel) o pregallic (segon Battisti, Onomastica I (1947), p. 111-117); lo sens seriá « jaune » d'après Negre, TGF, I, p. 107[1].
Segon Delamarre, Buòja ven de bodiā, « l'aiga jauna »[2]. Es estranh çaquelà qu'una aiga, caracterizada a son origina per una color blava siá definida coma jauna.
