Zòna de la mòrt

La zòna de la mòrt designa, en alpinisme, una zòna que comença vèrs 8 000 m d'altitud. Es caracterizada per una demenicion de la quantitat d'oxigèn disponible dins l'aire que mena a una deterioracion dei foncions corporalas, a una pèrda de consciéncia e, finalament, a la mòrt. Durant l'ascension de cimas de mai de 8 000 m, leis alpinistas dèvon donc utilizar de botelhas d'oxigèn per respirar corrèctament ò limitar sa preséncia dins aquela zòna au minimom (generalament mens de dos jorns).

Liames intèrnes

• Mau de l'altitud.
• Uech mila.

Bibliografia

• (en) Michael P. W. Grocott , Daniel S. Martin, Denny Z. H. Levett, Roger McMorrow et al., Levett e McMorrow, « Arterial Blood Gases and Oxygen Content in Climbers on Mount Everest », The New England Journal of Medicine, vol. 360, n° 2,‎ 2009, pp. 140–149.
• (en) Huey et Eguskitza, « Limits to human performance: elevated risks on high mountains », Journal of Experimental Biology, vol. 204, n° 18,‎ 2 de julhet de 2001, pp. 3115–3119.