Vocala mejana posteriora arredondida
La vocala mejana posteriora arredondida es una vocala que se tròba dins qualques lengas parladas. L'Alfabet Fonetic Internacional li atribuís lo simbòl ⟨o̞⟩ o ⟨ɔ̝⟩ (pasmens, s'emplega mai [o̞]). Una varianta non reconeguda es ⟨ⱺ⟩.
| o̞ | |
| ɔ̝ | |
| Numèro AFI | 307 430 |
|---|---|
| Codificacion | |
| X-SAMPA | inexistent |
| Kirshenbaum | inexistent |
| Braille | ⠕⠠⠣ |
| Son | |
modificar  |
|
Caracteristicas
modificar- Son gra de dobertura es mejan, valent a dire que la lenga es a miègcamin entre una vocala barrada e una vocala dobèrta.
- Son punt d'articulacion es posterior, çò que significa que la lenga es tan luònh en darrièr de la boca coma possible.
- Son caractèr de redondetat es arredondit, valent a dire que las labras son arredondidas.
En occitan
modificarEn occitan aquel sòn pòt aparéisser coma allofòn de [ɔ] e [o] per correspondre a la a finala dins mantuns dialèctes.
Ocurréncias
modificar| Lenga | Mot | AFI | Traduccion | |
|---|---|---|---|---|
| Afrikaans | Estandard[1] | bok | bo̞k | cabra |
| Anglés | Sud-African[2] | thought | θɔ̝ːt | pensada |
| American[3] | coat | kʰo̞t | mantèl | |
| Yorkshire[4] | ||||
| Breton[5] | ||||
| Catalan | Alguerés | soc | so̞k | soc |
| Catalan septentrional[6] | ||||
| Chinés | Mandarin de Taiwan[7] | 我 / wǒ | wo̞ɔː˨˩˦ | "l" |
| Shanghainés[8] | 高 / kò | kö̞¹ | petit | |
| Danés | Estandard | måle | ˈmɔ̽ːlə | mesura |
| Espanhòl | toto | to̞ðo̞ | tot | |
| Occitan | Provençal[9] | dròlla | dʀɔlo̞ | |
Nòtas e referéncias
modificar- ↑ Wissing (2016), La vocala semiobèrta posteriora arredondida /ɔ/.
- ↑ Lass (2002), p. 116.
- ↑ Wells (1982), p. 487.
- ↑ Roca e Johnson (1999), p. 180.
- ↑ Ternes (1992), p. 433.
- ↑ «Fonètica i fonologia. Conceptes bàsics». A: Gramàtica de la llengua catalana. Institut d’Estudis Catalans. DOI 10.2436/10.2500.08.1. ISBN 978-84-9965-645-8.
- ↑ Lee e Zee (2003), p. 110.
- ↑ Chen e Gussenhoven (2015), p. 328.
- ↑ Balaguer e Pojada (2005), p. 17.
Bibliografia
modificar- Lee, Wai-Sum; Eric, Zee. Standard Chinese (Beijing). 33, 2003, p. 109–112. DOI 10.1017/S0025100303001208.
- Chen, Yiya; Carlos, Gussenhoven. Shanghai Chinese. 45, 2015, p. 321–327. DOI 10.1017/S0025100315000043.
- Ford, Harry Egerton. Modern Provençal phonology and morphology studied in the language of Frederic Mistral. Nòva York: Columbia University Press, 1921.
- Pojada, Claudi. Diccionari català-occità, occitan-catalan. Llibres de l'Índex, 2005. ISBN 8495317982.
- Roca, Iggy; Johnson, Wyn. A Course in Phonology. Blackwell Publishing, 1999.
- Ternes, Elmar; MacAulay, Donald. The Celtic Languages. Cambridge University Press, 1992, p. 371–452. ISBN 978-0-521-23127-5.
- Well, John. Accents of English. Cambridge University Press, 1982. DOI 10.1017/CBO9780511611766. ISBN 0-52128541-0.
- Wissing, Daan. ««Afrikaans phonology – segment inventory»». Taalportaal, 2016.