Transmigracion (Indonesia)

Lo programa de transmigracion (indonesian transmigrasi, del neerlandés transmigratie) èra una iniciativa del govèrn de las Índias Orientalas Neerlandesas, perseguida après per lo govèrn d'Indonesia per tal de mudar de gents sense tèrra dels airals densament poblats del país cap a d'airals pas tan populoses . Aquò implicava de mudar de personas d'un biais permanent de l'isla de Java, mes tanben dins una mendre mesura de Bali e Madura cap a d'airals pas tan densament poblats, mai que mai Kalimantan, Sumatra, Sulawesi, Molucas e Nòva Guinèa Occidentala. Lo programa es coordenat actualament per lo Ministre dels Vilatges, del Desvolopament de las Regions Desavantatjadas e de la Transmigracion.

Vilatge de transmigracion de Sigulai dins la Regéncia de Simeulue, Aceh

L’objectiu declarat d'aquel programa èra de redusir la pauretat e lo pòblament excessiu de Java, d’ofrir d'oportunitats als paures que trabalhan dur e de fornir una man d'òbra per utilizar milhor las ressorças naturalas de las islas exterioras. Lo programa foguèt controvertit çaquelà perqué las populacions autoctònas crenhián la « javanisacion » e l'« islamisacion », çò que donèt mai de pes als movements separatistas e a la violéncia comunautària. Los novèls arribaires son mai que mai de javaneses e de madureses, mas tanben d'abitants d'autras regions pobladas coma los balineses indós.

Istòria

Del temps dels neerlandeses

Trabalhaires javaneses jos contracte dins una plantacion a Sumatra pendent l'epòca coloniala a las Índias Orientalas, cap a 1925.

Lo govèrn colonial neerlandés avièt aquela politica al començament del sègle XIX per baissar lo pòblament excessiu e fornir de man d'òbra a las plantacions de Sumatra. Lo programa deminguèt pendent las darrèras annadas de l'èra neerlandesa (al començament de las annadas 1940), mes foguèt tornat lançar après l'independéncia de l'Indonesia, per tal de temptar de remediar a las sofraitas alimentàrias e a las feblas performanças economiques pendent la presidéncia de Sukarno dins los dos decennis que seguiron la Segonda Guèrra Mondiala.

Al moment de l'annada de punta de 1929, sus la còsta èst de Sumatra, menèron mai de 260 000 trabalhaires jos contracte, dont 235 000 de Java. Los travailleurs signavan un contracte de mai d'una annada en tant que coli ; s'un trabalhaire demandava la dissolucion anticipada del contracte dins l'entrepresa (« desercion »), lo podián punir de trabalhs forçats. Lo taus de mortalitat èra plan naut entre los colis e los abuses èran frequents.

Après l'independéncia

En 1995, reportatge de l'Australian Broadcasting Corporation sus l'impacte de la transmigracion del pòble Dani en Papoa.

Après l'independéncia en 1949, del temps de la presidéncia de Sukarno, lo programa contunhèt e foguèt espandit per mandar de migrants cap a d'autras regions de l'archipèl, coma la Papoa Occidentala. A son apogèu entre 1979 e 1984, 535 000 familhas (près de 2,5 milions de personas) migrèron dins lo quadre d'aquel programa. Agèt un impacte significatiu sus la demografia d'unas regions; per exemple, en 1981, 60 % dels tres milions d'abitants de la província de Lampung, al sud de Sumatra, èran de transmigrants. Al cors de las annadas 1980, lo programa foguèt finançat par la Banca Mondiala e la Banca Asiatica de Desvolopament, atal coma de govèrns occidentals nombroses que presavan la politicae anticomunista de Suharto . Çaquelà, pr'amor de la crisi energetica de 1979 e del creis dels còstes de transport, lo budget e los plans de transmigracion foguèron redusits considerablament .

En aost de 2000, après la crisi financièra asiatica de 1997 e la casuda del Novèl Òrdre (demission de Suharto), lo govèrn indonesian tornèt redusir lo programa de transmigracion, pr'amor d'una manca de fons.

Dins lo quadre de la restructuracion del Departament de la Man d'Òbra e de la Transmigracion (en indonésian : « Departemen Tenaga Kerja dan Transmigrasi »), lo govèrn indonesian mantén lo programa de transmigracion, amai a una escala plan pus redusida que dins los decennis precedents. Lo departament ajuda a tornar lotjar cada an quicòm coma 15 000 familhas, siá près de 60 000 personas. Lo ritme coneguèt una augmentacion progressiva aquels darrèrs ans, ambe un finançament de las activitats de transmigracion de 270 milions de dollars (2,3 billions de ropias indonesianas) e un objectiu de relotjament de 20 500 familhas en 2006 . Lo programa se tornèt intensificar en 2019.

Objectius

Segon los promotors del programa dins lo govèrn indonesian e la comunautat del desvolopament, l'objectiu declarat del programa èra de desplaçar de milions d'Indonesians de las islas interioras densament pobladas de Java, Bali e Madura cap a las islas exterioras, pas tan pobladas, per tal d'arribar a una densitat de populacion pus equilibrada. Aquò permetriá de redusir la paurièra en fornissent de tèrras e de possibilitats novèlas de generar de revenguts als colons paures sense tèrra. Aquò beneficiariá tanben a la nacion dins son ensemble en aumentant l'utilisacion de las ressorças naturalas de las islas mens pobladas. Lo programa aviá benlèu per objectiu d'encoratjar l'unificacion del país per la creacion d'una identitat nacionala indonesiana unica per renfortir o remplaçar las identitats regionalas. La posicion oficiala del govèrn indonesian es que i a pas de separacion entre los « pòbles autoctòns » e los colons en Indonesia, car l'Indonesia es un país « de pòbles autoctòns, dirigit e governat per los pòbles autoctòns e dins lors interèsses ». Defend puslèu l'utilisacion de « grops de populacion vulnerablas », que pòdon enclure los grops tribals e los paures de las vilas a l'encòp.

Efièits

Economics

Dins mai d'un cas, lo programa a pas attent son objectiu de melhorar la situacion dels migrants. Lo sòl e lo clima dels novèls lòcs d'implantacion èran generalament pas tan productius coma les sòls volcanics de Java et de Bali. Los colons èran sovent de mond sense tèrra, desprovesits de competéncias agricòlas, sense parlar de las competéncias apropriadas a lor novèla tèrra, çò que que comprometiá lors possibilitats de succès .

Environamentals

La transmigracion es estada acusada tanben d'accelerar la desforestacion de la sensibla sèlva tropicala, perqué de lòcs pauc poblats a temps passat an conegut una aumentacion considerabla de la populacion. Los migrants foguèron sovent desplaçats cap a de « vilatges de transmigracion » entièrament novèls, bastits dins de regions qu'èran sovent estadas relativament pauc tocadas per l'activitat umana. En s'installant sus aquelas tèrras, las ressorças naturalas foguèron agotadas e las tèrras venguèron subrepasturadas, çò que menèt a una desforestacion.

Socials e politics

La transmigracion en Indonesia cuèrp mai d'una region del país, mai que mai Sumatra, Kalimantan, Celèbes (Sulawesi), Molucas, la region de Nusa Tenggara e la Papoa. Lo programa èra destinat inicialament a redusir la densitat dins los airals densament poblats, tal coma Java e Bali, e a desvolopar l'economia dins los airals relativament pauc poblats, qu'èran considerats aver un grand potencial dins los sectors de l'agricultura, de las plantacions e de la pesca .

Çaquelà, la transmigracion desencadena sovent de conflictes socials, mai que mai ambe las populacions autoctònas de l'airal de destinacion. Las populacions autoctònas se senton sovent marginalizadas e pèrdon l'accès a la tèrra e a las ressorças naturalas que constituïsson una part importanta de lor vida .

Lo programa provoquèt d'afrontaments comunautaris entre de grops etnics dintrats en contacte per la transmigracion. Per exemple, en 1999, les daiaks e los malais locals s'afrontèron als madureses transmigrants al temps de las insurreccions de Sambas e los daiaks e los madureses se tornèron acarar en 2001 al moment del conflicte de Sampit, en provocant de milièrs de mòrts e lo desplaçament de milièrs de madureses.

Chifras

La migracion de Java e de Madura provoquèt una migracion massissa de la populacion cap a d'autras regions, mai que mai a Sumatra, a Bornèo e en Papoa. D'après las chifras del recensament de 2010 e la prevaléncia etnica, a l'entorn de 4,3 milions de transmigrants e lors descendents vivon dins lo nòrd de Sumatra, 200 000 dins l'oèst de Sumatra, 1,4 million a Riau, près d'un milion a Jambi, 2,2 milions dins lo sud de Sumatra, 0,4 milion a Bengkulu, 5,7 milions a Lampung, 100 000 a Bangka-Belitung, près de 400 000 dins las islas Riau, siá un total de 15,5 milions res qu'a Sumatra. Al Kalimantan, comptan environ 700 000 transmigrants e lors descendents al Kalimantan occidental, 400 000 al Kalimantan central, près de 500 000 al Kalimantan sud e mai d'un milion al Kalimantan oriental, siá un total de 2,6 milions per l'ensemble de la region. Tot ben que las chifras sián un secret d'Estat, s'estima que mai d'un milion de transmigrants residan en Papoa e en Papoa occidentala. Lo total dels javaneses e autres transmigrants en Indonesia se monta a environ 20 milions dins tot lo país.

Los transmigrants non son exclusivament d'origina javanesa e/o/ musulmana. Per exemple, en 1994, quand lo Timòr oriental fasiá encara partida de l'Indonesia, lo pus grand grop de transmigrants èra lo dels balineses indós (1 634 personas), seguit dels javaneses catolics (1 212 personas) .

Criticas

Los pòbles autoctòns an vist dins aquel programa une temptativa del govèrn indonesian basat a Java d'espandir son conta-ròtle economic et politic sus d'autras regions, en i installant de personas qu'avián de ligams pus estreits ambe Java e una leiautat envèrs l'Estat indonesian. Las agéncias governamentalas cargadas de gerir la transmigracion foguèron sovent acusadas d'èsser insensiblas als dreits fonsièrs costumièrs locals. Aquò èra mai que mai vertat a Bornèo ambe la populacion daiak. En mai de las criticas publicas generalas, la marginalizacion potenciala dels indigènas de las comunautats d'acuèlh es estada mesa en evidéncia dins las recèrcas qu'examinan les efièits a long tèrme dels programas de transmigracion dins unas comunautats tocadas .

Los damatges environamentals associats a aquels projèctes foguèron causats pas tant per l'ignorància coma per l'inatencion, la manca de seguit e la manca de responsabilitat al moment de la mesa en òbrae del projècte. De problèmas environamentals nombroses foguèron identificats al moments de l'evaluacion del projècte : la risca d'erosion dels sòls, la possibilitat d'una baissa de la fertilitat dels sòls, la necessitat de los aparar contra los degalhaires e las malautiás, los efièits negatius possibles subre la vida salvatja e la desforestacion, l'impacte subre las populacions autoctònas e la necessitat de refortir la capacitat del manlevaire a gerir las ressorças naturalas. Mes sovent, los audits revelèron que las mesures de mitigacion prepausadas èran pas realistas o pas pro conta-ròtladas per govèrn .

Nòva Guinèa Occidentala

Dins las províncias de Papoa e de Papoa Occidentala (nom de las províncias papoas de Novèla Guinèa ocupadas per l'Indonesia d'aquí a 2022, ara n'i a sièis), lo programa a agut per resultat que la populacion papoa, donc d'origina melanesiana, es inferiora a la populacion d'origina non melanesiana (mai que mai austronesiana) dins mai d'un endreit. Segon los militants independentistas papós, los papós vivon dins l'isla de Novèla Guinèa dempuèi environ 50 000 ans , mes son estats depassats en nombre en mens de 50 ans per los indonesians, mai que mai javaneses . Critican lo programa coma fasent partida d'una « temptativa d'eliminar los papós occidentals dins un genocidi al ralentit ». I a un conflicte dobèrt entre los migrants, l'Estat e los grops autoctòns pr'amor de diferéncias culturalas, mai que mai dins l'administracion e subre de questions culturalas coma la nuditat, la noiridura e lo sèxe. La religion es tanben un problèma perqué los papós son majoritàriament crestians o an de cresenças tribalas tradicionalas, al lòc que los colons non papós son majoritàriament musulmans. D'unes Indonesians an pres de mainatges papós e los an mandats dins d'escòlas religiosas islamicas .

Los coeficients de creis demografic enregistrats en Papoa son exceptionalament nauts pr'amor de la migracion.

Los detractors [cu ?] del programa afirman que de ressorças considerablas foguèron degalhadas per installar de personas qu'an pas poscut anar delà lo nivèl de subsisténcia, ambe de damatges considerables a l’environament e lo desrasigament de las populacions tribalas. Çaquelà, de contractes d’expleita minièra à cèl dobèrt americans e anglo-australians a escala plan granda foguèron desvolopats sus l’isla, atal coma subre d’autras islas indonesianas.

Lo programa de transmigracion en Papoa foguèt interromput oficialament sonque en junh de 2015 per lo president Joko Widodo .

Nòtas e referéncias

Aqueste article es la traduccion de l'article en anglés [[1]]