Transmigracion (Indonesia)

Lo programa de transmigracion (indonesian transmigrasi, del neerlandés transmigratie) èra una iniciativa del govèrn de las Índias Orientalas Neerlandesas, perseguida après per lo govèrn d'Indonesia per tal de mudar de gents sense tèrra dels airals densament poblats del país cap a d'airals pas tan populoses . Aquò implicava de mudar de personas d'un biais permanent de l'isla de Java, mes tanben dins una mendre mesura de Bali e Madura cap a d'airals pas tan densament poblats, mai que mai Kalimantan, Sumatra, Sulawesi, Molucas e Nòva Guinèa Occidentala. Lo programa es coordenat actualament per lo Ministre dels Vilatges, del Desvolopament de las Regions desavantatjadas e de la Transmigracion.

Vilatge de transmigracion de Sigulai dins la Regéncia de Simeulue, Aceh

L’objectiu declarat d'aquel programa èra de redusir la pauretat e lo pòblament excessiu de Java, d’ofrir d'oportunitats als paures que trabalhan dur e de fornir una man d'òbra per utilizar milhor las ressorças naturalas de las islas exterioras. Lo programa foguèt controvertit çaquelà perqué las populacions autoctònas crenhián la « javanisacion » e l'« islamisacion », çò que donèt mai de pes als movements separatistas e a la violéncia comunautària. Los novèls arribaires son mai que mai de javaneses e de madureses, mas tanben d'abitants d'autras regions pobladas coma los balineses indós.

Istòria

Del temps dels neerlandeses

Trabalhaires javaneses jos contracte dins una plantacion a Sumatra pendent l'epòca coloniala a las Índias Orientalas, cap a 1925.

Lo govèrn colonial neerlandés avièt aquela politica al començament del sègle XIX per baissar lo pòblament excessiu e fornir de man d'òbra a las plantacions de Sumatra. Lo programa deminguèt pendent las darrèras annadas de l'èra neerlandesa (al començament de las annadas 1940), mes foguèt tornat lançar après l'independéncia de l'Indonesia, per tal de temptar de remediar a las sofraitas alimentàrias e a las feblas performanças economiques pendent la presidéncia de Sukarno dins los dos decennis que seguiron la Segonda Guèrra Mondiala.

Al moment de l'annada de punta de 1929, sus la còsta èst de Sumatra, menèron mai de 260 000 trabalhaires jos contracte, dont 235 000 de Java. Los travailleurs signavan un contracte de mai d'una annada en tant que coli ; s'un trabalhaire demandava la dissolucion anticipada del contracte dins l'entrepresa (« desercion »), lo podián punir de trabalhs forçats. Lo taus de mortalitat èra plan naut entre los colis e los abuses èran frequents.

Après l'independéncia

En 1995, reportatge de l'Australian Broadcasting Corporation sus l'impacte de la transmigracion del pòble Dani en Papoa.

Après l'independéncia en 1949, del temps de la presidéncia de Sukarno, lo programa contunhèt e foguèt espandit per mandar de migrants cap a d'autras regions de l'archipèl, coma la Papoa Occidentala. A son apogèu entre 1979 e 1984, 535 000 familhas (près de 2,5 milions de personas) migrèron dins lo quadre d'aquel programa. Agèt un impacte significatiu sus la demografia d'unas regions; per exemple, en 1981, 60 % dels tres milions d'abitants de la província de Lampung, al sud de Sumatra, èran de transmigrants. Al cors de las annadas 1980, lo programa foguèt finançat par la Banca Mondiala e la Banca Asiatica de Desvolopament, atal coma de govèrns occidentals nombroses que presavan la politicae anticomunista de Suharto . Çaquelà, pramor de la crisi energetica de 1979 e del creis dels còstes de transport, lo budget e los plans de transmigracion foguèron redusits considerablament .

Dins lo quadre de la restructuracion del Departament de la Man d'Òbra e de la Transmigracion (en indonésian : « Departemen Tenaga Kerja dan Transmigrasi »), lo govèrn indonesian mantén lo programa de transmigracion, amai a una escala plan pus redusida que dins los decennis precedents. Lo departament ajuda a tornar lotjar cada an quicòm coma 15 000 familhas, siá près de 60 000 personas. Lo ritme coneguèt una augmentacion progressiva aquels darrèrs ans, ambe un finançament de las activitats de transmigracion de 270 milions de dollars (2,3 billions de ropias indonesianas) e un objectiu de relotjament de 20 500 familhas en 2006 . Lo programa se tornèt intensificar en 2019.

Objectius

Segon los promotors del programa dins lo govèrn indonesian e la comunautat del desvolopament, l'objectiu declarat del programa èra de desplaçar de milions d'Indonesians de las islas interioras densament pobladas de Java, Bali e Madura cap a las islas exterioras, pas tan pobladas, per tal d'arribar a una densitat de populacion pus equilibrada. Aquò permetriá de redusir la paurièra en fornissent de tèrras e de possibilitats novèlas de generar de revenguts als colons paures sense tèrra. Aquò beneficiariá tanben a la nacion dins son ensemble en aumentant l'utilisacion de las ressorças naturalas de las islas mens pobladas. Lo programa aviá benlèu per objectiu d'encoratjar l'unificacion del país per la creacion d'una identitat nacionala indonesiana unica per renfortir o remplaçar las identitats regionalas. La posicion oficiala del govèrn indonesian es que i a pas de separacion entre los « pòbles autoctòns » e los colons en Indonesia, car l'Indonesia es un país « de pòbles autoctòns, dirigit e governat per los pòbles autoctòns e dins lors interèsses ». Defend puslèu l'utilisacion de « grops de populacion vulnerablas », que pòdon enclure los grops tribals e los paures de las vilas a l'encòp.